ลานร่มเย็น

          จะเปรียบว่า ชีวิตคือการเดินทาง เดินทางตลอดชีวิตแม้เหนื่อยแสนเหนื่อย   หากได้มีเพื่อนร่วมทาง  เป็นหูได้รับฟัง   เป็นใจที่เปิดกว้างรับความอึดอัด, ความทุกข์ร้อนไม่สบายใจให้แก่กันและกัน  ทุกข์น่าจะผ่อนคลายบรรเทาเบาบางลงได้บ้างไม่มากก็น้อย   ถ้าเป็นความสุขก็จะทวีคูณ แฮปปี้ ๆ

      ถ้าจะเปรียบว่า ชีวิตคือการเรียนรู้ เรียนรู้จากสิ่งที่ดี หรือผิดพลาด  ได้เรียนรู้ว่ามิตรแท้   เป็นที่พึ่งพิง พึ่งพาให้กับเราได้ทุกเวลา นาที ทุกสถานที่  คอยสนับสนุนสิ่งดี ๆ ยกย่อง ส่งเสริมให้ทำดี เพียงเปิดใจนั่งลงคุยกันก็สัมผัสถึงความเป็นมิตรแท้   

         หรือถ้าจะเปรียบว่า ชีวิตคือการแสวงหา  เป้าหมายของชีวิตคือการแสวงหาความสุข  ความสุขเป็นยอดปรารถนาของชีวิต จะนั่งจะนอนจะยืนจะเดินหรือจะทำอะไร ๆ อยู่ที่ไหนๆ  ถ้าได้ทำอย่างมีความสุข มองหาความสุขให้พบทุกวัน  ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้  น่าจะดีเนาะ….  

    เป็น ภาพของช่วงสายวันนึง แม่อุ๊ย สองท่านนี้เพิ่งกลับจากไปทำบุญที่วัดมา ขากลับนั่งพักเหนื่อย แวะสนทนากันประสาอุ๊ยๆ  เลยขอบันทึกภาพมาฝาก แล้วก็มาย้อนนึกถึงว่าตัวเองในวันหนักๆ ว่าอย่างน้อยก็ได้เรียนรู้อะไรๆจากแม่อุ๊ยบ้าง  

        ขอบพระคุณแม่อุ๊ยทั้งสองท่านที่เป็นพรีเซนเตอร์ให้ลูกหลาน ……..นะครับ