ลานสวนป่า

( 8 กิ๊ก มาแล้วจ้า 16 กิ๊กจะตามมาทีหลัง)

ถ้ามนุษย์เราเปิดใจที่จะรวมศีรษะกันแลกเปลี่ยนเรียนรู้  ความรู้ของมนุษยชาติจะก้าวกระโดดไปได้ไกลกว่านี้มาก แต่ในโลกความเป็นจริง มนุษยอุจจาระเหม็น ที่กิเลสหนา ได้วางยาการเรียนรู้ซับซ้อนมากมาย ก่อความเสียหาย และเสียดุลย์การจัดการความรู้เป็นอย่างมาก ลองสังเกตุดูเถิดบางคน กว่าจะช่วยเหลือผู้ที่ด้อยกว่า จะต้องผ่านเงื่อนไขต่าง ๆ ไม่มีเมตตาธรรม โดยเฉพาะโลกตะวันตก ความรู้ต้องซื้อขายเท่านั้น ตีความว่าเป็นสิทธิทางปัญญา “ใครอย่ามาละเมิดความรู้ข้านะ”  ถ้าอยากได้ความรู้ฉันก็จ่ายเงินมาดี ๆ

(หลวงพี่มาสอนวิชาดูแลรักษากิ๊กถึงในห้อง 814 )

เรื่องนี้ผมมีประสบการณ์โดยตรง  จากที่เคยรำพึงเรื่องไวรัสมาบุกคอมพิวเตอร์ ส่งผลให้การทำงานไม่สะดวก มันเหมือนมีอะไรสักอย่างมาคอยแกล้งเราให้รำคาญ..แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากบ่น ๆ..เดือนร้อนไปถึงหลวงพี่ติ๊กที่กระผมสมัครเป็นลูกศิษย์ท่าน .. ถ้าใครชอบเรื่องวรรณคดี ลองย้อนไปถึงตอนทีท่านสุนทรภู่แต่งไว้..ตอนสุดสาึครโดนหลอก  แล้วพระฤๅษีเหาะมาช่วย..เสียงดังหง่างเง่งวังเวงแว่ว ..เหลียวแลชะแง้หา..ผมดีกว่าสุดสาครเสียอีก ไม่ต้องชะแง้หาแล้วสมัยนี้  โทรไปเรียนท่านมหาติ๊ก ท่านเมตตามาปราบไวรัสถึงในห้อง 814 ทั้ง ๆ ที่ท่านเองก็มีงานมีนัดทั้งวัน ช่วงเช้าทีวีมาทำรายการที่วัด ช่วงเย็นท่านรับนิมนต์ไปบรรยายให้นักศึกษาฟังที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ทุ่มเศษท่านถึงจะได้เวลาแวะมาโปรดสัตว์ที่นี่

ท่านเตรียมเครื่องมือมาด้วย แผ่นลงโปรแกรมล้างไวรัส  ในระหว่างที่ท่านกำจัดจุดอ่อน  ท่านก็ตรวจสอบการใช้คอมพิวเตอร์ของผม ท่านค้นดูระบบการใช้งาน ก็ชัดแจ้งว่าผมไม่มีความรู้เรื่องสแกนไวรัสแต่อย่างใด ไม่อัพเดท ไม่เคลียร์ขยะ เอาแต่พิมพ์แหย่คนโน้นคนนี้ ไม่เรียนรู้วิธีป้องกันดูฮแลความปลอดภัยให้คอมพิวเตอร์..ผมนะซาบซึ้งใจมาก ที่พระสงฆ์ยุคใหม่นี้ท่านทำหน้าที่สงเคราะห์ญาติโยมไม่ใช่เฉพาะเรื่องศาสนา เท่านั้น เรื่องที่มนุษย์เดือดร้อนในกรณีต่าง ๆ ท่านพยายามหาทางบำบัดปัดเป่าให้…

“เดินตามหลวงพี่..ผีไม่หลอก”

กรณีที่ท่านหลวงพี่ได้มาโปรดผมครั้งนี้  ถ้ามองในแง่ของการจัดการความรู้แล้ว  มีคำถามว่า ถ้าเราสร้างปฏิสัมพันธ์กันขึ้นเป็นเครือข่าย พัฒนาไปเป็นกลุ่มญาติ ไปเป็นกระบวนการเพื่อนช่วยเพื่อน เป็นพลังทางสังคมที่หลากหลายมาหลอมตัวกัน ในที่สุดก็จะเกิดเป็นองค์กรที่ยึดโยงกันไว้ด้วยใจ ไม่ต้องไปมีอาคารวัตถุใหญ่โต ไม่ต้องไปมีกำแพงสายตาและสายใจ  ทุกอย่างให้เป็นไปตามสะดวกแห่งหัวใจ การลดเงื่อนไขวงจรแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ถ้าสร้างให้ได้นะครับ เราจะพบว่า..วัฒนธรรมไทย นิสัยใจของคนไทย เอาใช้ให้เกิดประโยชน์ในการบ่มเพาะความเมตตาระหว่างกัน  ความปราณีก็จะกระจายว่อนไปทั่วไทยแลนด์

พูดถึงความเมตตา ผมได้รับบัญชาจากเพื่อน ๆ ให้ทำหน้าที่รวบรวมภาพทั้งหมดในระหว่างไปอิหร่าน ซึ่งจะมีกล้องถ่ายภาพไปประมาณ 50 กล้อง กลับมา..ทุกกล้องให้มาถ่ายเทภาพไว้ที่ผม งานใหญ่อย่างนี้ผมทำคนเดียวไม่ไหวหรอก ต้องอาศัยท่านหลวงพี่ และท่านคอนดัคเตอร์มาเป็นแม่แรง ช่วยกันแยกคัดภาพที่คาดว่าไม่น้อยกว่า 1 หมื่นภาพ เลือกเอาภาพที่ ต้องการมาสรุปลงในแผ่นวีซีดี จัดทำโปรแกรมเคลื่อนไหวใส่เพลงลงไป ก็จะเป็นรายงานการเดินทางที่ชมได้สบาย ๆ ควบคู่ไปกับการรายงานทางเอกสาร

ไม่แน่นะครับ  การเปิดประเด็นทำเรื่องใหม่ ๆ อย่างนี้

อาจจะเป็นตัวอย่าง เป็นบรรทัดฐานในการรายงานของการศึกษาดูงานให้สถาบันอื่น ๆ ก็ได้

ช่วงที่เราจัดเฮฮาศาสตร์ 6 ที่เชียงราย

รอกอดเอาภาพประมาณ 4 พันภาพไปทำเรื่องราวประกอบเพลงแจก

สมาชิกได้รับต่างชอบใจ เปิดดูเปิดฟังกันไม่รู้กี่ร้อยรอบ

เป็นของฝากปีใหม่ ที่อิ อิ..มาก

คราวนี้ก็เช่นเดียวกัน ได้ปรึกษาท่านรอกอดกับท่านหลวงพี่บ้างแล้ว

หลวงพี่โทร..มาถามว่า ครูบามี 16 กิ๊กเอาไหม?

โธ่ ! แค่ 8 กิ๊กก็ถ่ายได้ 4-5,000 รูป

16 กิ๊ก จะเป็นยังไงหนอ

ลองนัดพวกหน้าตาดีมาลองซ้อมถ่ายภาพจะดีไหมนะ

ดร.ขจิต ฝอยทอง เอาไปคิดเป็นการบ้าน อิ อิ ..

« « Prev : บทที่ 2 การจัดการความรู้รอบตัว

Next : ขบวนเฮฮามหากุศล รอบหมูไม่กลัวน้ำร้อน » »