ลานสวนป่า

ไม่ทราบท่านใด ทราบความหมายที่ไปที่มาของคำนี้ไหมครับ?

ทำไมต้องเชือดไก่ให้ลิงดู แมว หมา ดูไม่ได้เรอะ

เมื่อคืนนี้ฝนตกมาอย่างยืดยาว ตื่นเช้ามาเจอต้นลีลาวดีที่ปลูกคู่หน้าประตูเข้าบ้าน โค่นล้มเค้เก้ต้นหนึ่ง สังเกตเห็นระบบรากไม่ดี ไม่สามารถแบกน้ำหนักของลำต้นได้ เรื่องอย่างนี้ทำให้เราชะล่าใจ นึกว่ามันเติบโตไปได้เรื่อยๆ รากก็จะแผ่กว้างแข็งแรงพอที่จะพยุงลำต้นไว้ได้ แต่แล้วมันก็ไม่เป็นเช่นนั้น ลำต้นแบกกิ่งก้านที่หนักไม่ไหว รากไม่แข็งแรงพอ จึงล้มหงายผึ่ง..

แสดงว่าสิ่งที่อยู่รอบตัวเป็นอะไรที่เราไม่ทราบล่วงหน้ามากมาย

เรายังรู้ไม่ได้หรอกว่า ทำไมกบเขียดและแมลงเล็กชอบร้องระงม ทั้งๆที่ออกมาเจอะเจอกันท่ามกลางสายฝน ชุมนุมกันให้แอ่งน้ำ เกาะก่ายอยู่จนแทบจะขี่คอกัน ก็ยังส่งเสียงตะเบ็ง ร้องทำไม เรียกหาใคร หรือนัดกันเปิดมหกรรมดนตรีป่า ที่ยกเรื่องนี้มาฉุกคิด ก็เพื่อจะบอกว่า..เรารู้จักโลกใบนี้น้อยนัก แม้แต่เพื่อนร่วมโลกของเรา เราก็ยังไม่รู้จักพวกเขาเท่าที่ควร เมื่อไม่รู้จักมักจี่ จะทำอะไร?..มนุษย์ก็เลือกที่จะกระทำตามอำเภอใจ คุกคามทุกสิ่งทุกอย่าง โมเมเอาเองว่า..โลกทั้งใบเป็นของมนุษย์ฝ่ายเดียว สัตว์และสรรพสิ่งอื่นๆไม่เกี่ยว

มนุษย์พร่ำบ่นภาวนาว่า เข้าใจตนเองเข้าใจโลกนั้นเป็นฉันใด เข้าใจอะไร เข้าใจอย่างไร จะก่อสร้างอะไรถามใครเขาบ้างหรือเปล่า หรือนึกถึงเฉพาะการลงทุน กฎระเบียบ ข้อบัญญัติที่มนุษย์เป็นฝ่ายร่างขึ้นมา เอาความต้องการตัวเองเป็นตัวตั้ง มองไม่เห็นศีรษะเพื่อนร่วมโลก ที่เขียนๆนี่ผมก็เป็นนะ เพิ่งจะมารู้สึกนึกถึงในระยะหลังว่า เราทำอะไรไม่ท่าไปมากมาย

จะทำอะไรให้เข้าท่าเข้าทีได้ยังไงนะเธอ..

จะยึดถืออะไรเป็นเป้าหมาย

จะแสวงหาความถูกต้องได้จากที่ไหน

จะมีสถาบันใดบ้างที่เปิดสอนวิชา “มองโลกให้กระจ่าง”

ทุกวันนี้เรามีเทคโนโลยีที่ทันสมัยใช้ง่ายขึ้น ถ้าเอาสิ่งเหล่านี้มายกเครื่องการเรียนการพัฒนา มนุษย์เราก็จะก้าวหน้าได้หลายขั้น ยกตัวอย่าง สมมุติว่าเราจะส่งเสริมการกินอยู่ของประชากรให้ดีขึ้น แทนที่จะพูดถึงโรคภัยต่างๆ ว่ามีโอกาสที่จะเป็นโรคนั้นโรคนี้ อันตรายอย่างนั้นอย่างนี้ ซึ่งเราๆท่านๆก็ทำกันอยู่ในระดับนี้แหละ

นานๆจะมีคุณหมอมาอธิบายแจกแจงรายละเอียดผ่านสื่อให้เห็นโจ่งแจ้ง

เอาภาพของหัวใจมาผ่าให้ดู ว่าคนเป็นโรคหัวใจมีสภาพบกพร่องในหัวใจอย่างไร ฉายภาพให้เห็นหลอดเลือดเส้นเลือดต่างๆโยงไปส่วนไหนยังไง ชี้ให้ดูเป็นจุดๆ ..การให้รู้เห็นให้เข้าใจจะเกิดความตระหนัก เมื่อเกิดความตระหนักก็จะตระหนก ความเข้าใจจะนำไปสู่ความตั้งใจ ที่จะลงมือบริบาลตนเองอย่างจริงจัง

ใช้ความกลัวตายเป็นยุทธศาสตร์การชี้นำให้ดูแลตัวเอง?

เรื่องการสอนการส่งเสริมวิชาความรู้ ถ้าสามารถแสดงให้เห็นภัยร้ายแรงอย่างเจาะใจ การยกระดับการเรียนรู้ก็จะก้าวหน้าขึ้นอย่างเป็นระบบ ปัญหาอยู่ที่เรามีความสามารถ/ความตั้งใจที่จะยกเครื่องการขยายระดับความรู้ให้สูงขึ้นๆได้อย่างไร ถ้าสังคมไทยปฏิรูปการเรียนรู้ในระดับเจาะลึกเจาะใจ การเรียนรู้จะมีอานุภาพสูงขึ้นอย่างมาก

ความรู้ครึ่งๆกลางๆทำให้ปัญหาอ้อยอิ่ง

บ้านเมืองเรามีกำลังเสพย์ติดยาบ้าเป็นตังเม โดยภาพรวมแล้วอาการน่าเป็นห่วงอย่างที่สุด แต่มันก็ไอ้แค่นั้นแหละเธอ ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องยังทำงานแบะๆพูดไม่ได้ไอไม่ดัง บางคนอาจจะรู้ดีถึงเบื้องหน้าเบื้องหลัง แต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ ถ้าขืนปากโป้งก็มีโอกาสจะเป็นโรคไข้โป้ง และก็มีตัวอย่างให้เห็นไปแล้วเมื่อเร็วๆนี้ ที่ผู้คุมเรือนจำโดนลอบยิงเสียชีวิต สื่อยังวิจารณ์ว่า “เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู”

ไม่ทราบว่ามีเรื่องที่ปากโป้งไม่ได้กี่พันกี่หมื่นเรื่องในขณะนี้

ในสังคมบ้านเราเกิดปัญหาในลักษณะดังกล่าวนี้กี่เรื่อง ทำไมกฎหมายบ้านเมืองทำอะไรไม่ได้ การสืบทราบจับยาเสพย์ติดเป็นอย่างไร คนเสพย์คนขายรายย่อย จะส่ออาการให้ติดตามต้นตอไปได้ไม่ยากนัก แต่ในทางปฏิบัติก็เกิดขึ้นแบบไฟไหม้ฟางรายวัน ถ้าเรื่องบำบัดทุกข์บำรุงสุขยังง่อนแง่นอย่างนี้ เราจะหวังให้สังคมสงบสุขได้อยู่หรือ? มันไม่อีนุงตุงนังจนพังพาบหรือ? เราไม่มีหนทางร่วมด้วยช่วยกันในระดับพลังสังคมเลยหรือ?

ถ้าอำนาจเถื่อนแฝงอยู่ในอำนาจปกติ

ถ้าความถูกต้องแฝงอยู่กับความไม่ถูกต้อง

ถ้าความดีแฝงอยู่กับความไม่ดี

ถ้าสัดส่วนฝ่ายไม่ดีมีส่วนผสมฝ่ายดีมากขึ้นๆ

เ ร า จ ะ ทำ ยั ง ไ ง กั น ดี ล ะ เ ธ อ . .

ค น ง า น เ ล่ า ใ ห้ ฟั ง ว่ า > >

มีคุณยายท่านหนึ่งอายุมาโขแต่ยังแข็งแรงดี

ขี่รถจักรยานยนต์ใหม่เอี่ยมไปซื้อของในตลาด

คุณยายแต่งกายทะมัดทะแมง สวมหมวกกันน็อคเสียด้วย

ผ่าน4แยกไฟจราจร ..ตำรวจเรียกตรวจ

“คุณยาย ขอดูใบขับขี่หน่อย”

“ไม่มีจ๊ะ”

“อ้าว! ..ถ้ายังงั้นต้องจอดรถแอบข้างๆ แล้วไปคุยกับสารวัตรแล้วละครับ”

คุณยายยั๊วะ..”ฉันแก่จนป่านนี้ ใครเขาจะออกใบขับขี่ให้”

“ถ้าอยากจับฉัน..ก็เอารถไปสิ เอาไปเลย..”

ว่าแล้วคุณยาย..ก็เดินตุปัดตุป่องกลับบ้านอย่างน่าสงสาร

ไม่ทราบว่าจะไปซื้อสิ่งของอะไรที่จำเป็นหรือเปล่า

คุณตำรวจก็งงเต๊กนะสิครับ!

เจอคุณยายวัยเกษียณ..ไม่มีใบขับขี่ จะจับ หรือ จะปล่อย!

เรื่องนี้น่าเห็นใจทั้ง2ฝ่าย

คำตอบสุดท้าย..อยู่ตรงไหนละครับ?

คนงานที่เล่า..ให้ความเห็นต่อเรื่องนี้ว่า..

ทียาบ้าเต็มบ้านเต็มเมืองมันไม่ไปจับ

มาดักจับแต่เด็กนักเรียนกับคนทำมาหากิน และยายแก่ๆนี้แหละ

เรียกยังไง..คุณยายแกก็ไม่สน ไม่กลับมาเจรจาด้วย..

เออ หนอ ความหมางเมินกระจายตัวไปทั่วถ้วนทุกหัวระแหงสังคมไทย

ค น ไ ท ย กำ ลั ง จ ะ ยิ้ ม ฝื ด ยิ้ ม ย า ก ขึ้ น ทุ ก ที

รึ คำว่าสยามเมืองยิ้ม มันเป็นหมันไปเสียแล้ว

จะช่วยชาติ ก็ ช่ ว ย ๆ ยิ้ ม กั น ห น่ อ ย น ะ ค น ส ว ย

« « Prev : ไปเที่ยวเมือง2แคว***

Next : บริบทสุขภาวะแห่งจิตใจ **** » »