พาโนราม่า มาทำไม?

อ่าน: 2551

ผมชอบตื่นมาช่วงย่ำรุ่ง ไม่ได้มายิงกระต่ายหรือทำกิจกรรมพิเศษใดๆหรอกนะครับ ชอบบรรยากาศที่เงียบสงัด อากาศเย็นๆ แสงเดือนดาวหรุบหรู่ คอยเงี่ยหูฟังดูว่านกตัวไหนจะร้องปลุกเพื่อน ความสงบทำให้ความคิดลื่นไหล เหมาะที่จะมานั่งบันทึกเรื่องราวประจำวัน ระหว่างที่ผมกำลังนั่งพิมพ์ก๊อกๆแก๊กๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่ง เธอตื่นแต่เช้า..ในมือถือกล้อง/สมุดพกมายกมือไหว้แต่ไกลๆ จนกระทั้งมานั่งต่อหน้าเจรจาพาที เธอแนะนำตัวว่ามาจากพาโนราม่า

ก่อนหน้านั้นเธอโทรศัพท์มาจากยโสธร บอกว่ากำลังถ่ายทำรายการ เสร็จจะขอแวะมาที่พบ เธอถามว่าว่างไหม? อยู่บ้านไหม? ผมก็นึกว่าจะมาถ่ายทำรายการต่อที่เรา จึงชวนว่ามานอนที่สวนสิจะได้มีเวลาคุยกัน ..จนกระทั้งบ่ายคล้อย เธอโทรมาอีก บอกว่าน่าจะมาถึง3ทุ่ม จะเข้าสวนป่ายังไง?

คืนนั้นผมเพลียจนม่อยหลับไป

อาจารย์ปูนั่งทำงานต่อ..

ช่วงเช้าถึงทราบว่า..อาจารย์ปูออกไปรับ

มิน่าละ..เช้ามืดเธอถึงย่องออกมาคุยกับผมได้

ผมก็คงรุ่มร่ามแบบผม ไม่นึกว่าจะต้องต้อนรับใครยามเช้าตรู่ หน้าตาก็ยังไม่ได้ล้างน้ำก็ยังไม่ได้อาบ การแต่งกายก็ยู้ยี้ตามประสาคนป่า ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่มาเจอตอนแก้ผ้านั่งพิมพ์หนังสือ

เธอชื่อสุดใจ ข่าขันมณี (น้อย) เธอเล่าว่า..สนใจเรื่องแนวทางการพัฒนาท้องถิ่น และสนใจค้นหาตัวเอง คิดๆๆและคิดว่า..ผู้คนในสังคมกำลังตกอยู่ในสภาพอย่างไร? และจะแก้ปัญหาด้วยวิธีใด เธอทำสื่อเรื่องผู้รู้/ชุมชน/กรณีศึกษา/มาทั่วประเทศ แ ล้ ว ก็ ถึ ง จุ ด อิ่ ม ตั ว ทุกค่ายทุกช่องทุกสื่อก็ทำรายการคล้ายๆกัน พ่อคนไหนที่อยู่ในเส้นทางนี้ก็จะมีทีวีมาขอถ่ายทำรายการ แม้แต่สวนป่าเองก็ไม่ได้ยกเว้น ปีหนึ่งๆเราถูกถ่ายทำรายการอยู่เรื่อยๆ วนไปเวียนมาอยู่อย่างนี้

ก ล า ย ป็ น คุ ณ พ่ อ รู้ ดี ..แต่สังคมไม่มีอะไรดีขึ้น!

พวกที่ทำสื่อก็ดิ้นสิครับ เราจะพบเห็นรายการต่างๆเอาชีวิตของเกษตรกรมาออกรายการ เอาภาพการจัดสัมมนาล้อมวงในท้องทุ่ง เอาเรื่องพ่อโน่นแม่นี่มาออกจนเฝือ บางช่องพยายามนำเสนอฉีกแนวออกไป แล้วก็ทำได้ดีมาก เช่น รายการกบในกะลา รายการคนค้นฅน พักหลังผมเห็นการจัดประกวดการแสดงแบบยกทีมโรงเรียนมาประชันร้องเพลงประกอบรีวิว ก็เป็นที่น่าสนใจดี บางช่องจัดแบบยกหมู่บ้านหรือตำบลมาประกวดร้องเพลงกัน พี่ป้าน้าอาก็ยกขบวนมาเชียร์ลูกหลานกันอย่างอึกทึก สนุกสนานกันทั้งตำบล ยังมีรายการคุณพระช่วย ที่เสนอเรื่องราวสะท้อนอัตลักษณ์ไทย ส่วนรายการเกมส์โชว์บางช่องก็ทำได้ดี ที่ไปชวนคนไทยมาแสดงความสามารถพิเศษ ทำให้เราพบว่า..ค น ไ ท ย ก็ ไ ม่ ธ ร ร ม ด า น ะ เ ธ อ . . รายการน้าโหย่งกับเพื่อนมาร้องเพลงฉ่อยหน้าม่าน ถือว่าเป็นฮาทศวรรษแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ได้เลยละครับ

รายการลักษณะนี้ถ้าพัฒนาการตลอด

จะสามารถแข่งกับรายการละครที่ไม่ค่อยจะเปลี่ยนแปลงอะไร

บางเรื่องนำกลับมาแสดงซ้ำอีก4-5รอบ

เปลี่ยนเพียงพระเอก-นางเอก แต่คนไทยก็ชมกันอยู่นั่นแหละ

รายการประเทืองปัญญาหาโอกาสออกอากาศยากมาก

สื่อของเมืองไทยจึงไม่ค่อยจะทำหน้าที่ชี้นำสังคมในทางที่ถูกที่ควร รายการประเทืองปัญญาไม่ค่อยมี รึ อาจจะเป็นเพราะกึ๋นของคนทำสื่อจำกัดก็ไม่รู้นะ ..อิทธิพลของสื่อนั้นซึมลึกไปถึงก้นครัว กระแสต่างๆล้วนมาจากสื่อ ยิ่งสมัยเทคโนโลยีด้านการสื่อสารเจาะไปถึงใจผู้คนทั่วทุกหัวระแหงอย่างนี้ด้วยแล้ว ถ้าวัฒนธรรมของสังคมนั้นๆไม่แข็งโป๊ก อยากที่จะไม่อ่อนไหวอ่อนแอไปตามกรรมวิธีล้างสมอง

จะเห็นว่า..เด็กไทยอยากจะเป็นเด็กเกาหลีกันไม่บันยะบันยัง

มีพฤติกรรมแปลกๆ เจาะหู..เจาะห.. ทำจมูก ผ่าโน่นดึงนี่

สารพัดวุ่นวายกับตัวเองเพื่อจะหนีความเป็นไทย

อ้าว! แล้วประเทศไทยอันเป็นที่รักยิ่งของผม เอาไปซุกไว้ที่ไหนละครับ มีคนเอาภาพการแต่งตัวของนักศึกษาชาติต่างๆในอาเซียนมาแสดง ของ-ลาว-พม่า-เวียดนาม-ยังมีค่านิยมของความเป็นชาติเรียบร้อยมาก เห็นแล้วปลึ้มแทนประเทศนั้นๆ

ประเด็นการพูดคุยกันกับพาโนราม่าส่วนมาก จะอยู่ที่ความเปลี่ยนแปลงของสังคมที่ไร้ทิศทาง ผู้บริหารสื่อมีแนวคิดว่า..มีกลไกอะไรไหมที่จะทำให้คนไทยเปลี่ยนแนวคิด ช่วยกันหันมาดูตัวเองว่า ในสภาพสังคมที่กำลังปีนเกลียวกับทุกเรื่องอยู่นี้ เราจะช่วยกันคลี่คลายปัญหาสังคมติดหล่ม ให้ค่อยๆเห็นทิศทางที่จะกอบกู้ความวิกฤติที่ว่านี้กันอย่างไร มีอะไรบ้างที่จะเป็นคานงัดให้สังคม

น้อย..บอกว่าเจ้านายให้คิดในประเด็นนี้ เธอเองก็สนใจมาก พร้อมที่ทุ่มเทตีโจทย์นี้ให้แตก ช่วงนี้เธอจึงตระเวนพบปะคนโน้นคนนี้ เพื่อรวบรวมประเด็น/แง่คิด/มุมมอง/ไปประมวลออกแบบรายการในปีหน้า

เราคุยกันค่อนข้างมาก ผมก็เล่าถึงแนวคิด ความคันในหัวใจ ที่อยากจะทำเรื่องเหล่านี้เหมือนกัน แต่ก็มีข้อจำกัด เราต้องทำงานบนฐานความไม่พร้อมตลอดเวลา อยากจะพัฒนาอะไรก็ต้องดิ้นรนหาทุนมาทำด้วยตนเอง แม้แต่หนังสือเจ้าเป็นไผ หรือโมเดลอีสานที่ให้เธออ่าน เ ป็ น ก า ร ข า ย ค ว า ม คิ ด เ พื่ อ ห า ทุ น ม า ส ร้ า ง ห มู่ บ้ า น โ ล ก ถึงจะรู้ว่าปัญหาบ้านเมืองมันสาหัสสากรรจ์อย่างไร ถ้าเราไม่ลุกขึ้นมาช่วยกันคนละไม้ละมือ ปัญหาสังคมก็จะถูกลอยเพ

อันที่จริงคนไทยก็ลอยเพสังคมมานานแล้วละครับ

สังคมใกล้จะอับปางแล้วก็ยังไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร

ไม่รู้ร้อนรูหนาวกับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัว

ตอนสายๆหนุ่มหล่อที่มากับน้อย ชื่ออนันต์ธนา มงคลศิริ มาสมทบคุยด้วย ในขณะเดียวกันก็บันทึกถ้อยคำไปฝากเจ้านาย แสดงว่าประเด็นฉุกคิดได้ลำเลียงออกไปจากสวนป่าแล้ว ผมแนะนำเพิ่มเติมว่า..วันที่8-11 ที่เชียงใหม่ก็มีรายการน่าสนใจนะ มีผู้สันทัดกรณีทั้งอาเซียนและชาวราชมงคลทั่วประเทศมาช่วยกันมองไปข้างหน้า

20ปีประเทศไทยจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร?

ที่ชวนเพราะผมอยากให้วงการสื่อไทยทำการบ้านมากๆเหมือนต่างประเทศ ที่สกรู๊ปข่าวจัดทำอย่างมีคุณค่า อนึ่ง ผมอยากจะให้ทีมงานพาโนราม่าเจอกับชาวเฮด้วย เพราะเธอสนใจเรื่องของเฮฮาศาสตร์อย่างมาก อ้อ! เธอเป็นนักเขียนด้วยนะครับ ผมอยากจะให้เธอไปช่วยยุชาวเฮภาคเหนือเขียนบันทึกมากขึ้น

ผมเพิ่งได้รับหนังสือเชิญประชุมคณะทำงานวิชาการเฉพาะประเด็นเพื่อพัฒนาร่างข้อเสนอเชิงนโยบาย ประเด็น : การปฏิรูปวิชาชีพด้านสุขภาพให้สอดคล้องกับสถานการณ์ของประเทศ เชิญประชุมวันที่ 6 เวลา 13.00-16.00 . ณ ห้องประชุมสำนักงานคณบดี ชั้นเอ็ม 2 อาคารเรียนรวม คณะแพทย์ศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี

::เรื่องนี้ญาติมิตรแฟนจ๋า..ช่วยกรุณาสมทบความคิดเห็นด้วยนะครับ จะได้นำไปสู่นโยบายดังกล่าว

เสียดายที่จองตั๋วไปเชียงใหม่ไฟล์เย็นวันที่7

ไม่อย่างนั้นผมประชุมเสร็จวันที่6

ก็เผ่นไปกินข้าวซอยเชียงใหม่กับคุณน้าแห่งชาติและพี่น้องชาวเฮ

ไม่ต้องแกร่วอยู่บางกอกให้อาดูร..

สรุปว่า..ตั้งแต่เช้าวันที่ 7 จนถึงเวลา 16.00 .

ผมจะบริหารเวลาแทบทั้งวันนี้ยังไงดี

1 นั่งทำPower point

2 ชวนขาใหญ่คุยเรื่องหนังสือ

3 นั่งทบทวนเรื่องที่จะไปโม้

4 นั่งดูคอมเมนท์ของคนสวย

« « Prev : ชีวิตนี้เปราะบางนัก

Next : ไอที และ ไอเลิฟยู*** » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

ความคิดเห็นสำหรับ "พาโนราม่า มาทำไม?"

ไม่มีความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.73497104644775 sec
Sidebar: 0.22963905334473 sec