ลานสวนป่า

(ไม้ไผ่ กินก็ได้ สร้างบ้านก็ได้ ทำได้สารพัด)

ในบรรดาต้นไม้ ไม่ว่าจะเป็นชนิดใดก็ล้วนแต่ดีมีคุณค่าหลากหลายด้วยกันทั้งนั้น ต้นไม้ป่าไม้เป็นต้นทุนสิ่งมีชีวิตของโลกนี้ จะเห็นว่าพื้นที่ทั่วโลกล้วนต้องการทรัพยากรป่าไม้ด้วยกันทั้งสิ้น ประเทศไหนมีทรัพยากรธรรมชาติมากถือว่าโชคดีมากมายมหาศาล ถ้ารู้จักคิดรู้จักใช้รู้จักทะนุบำรุงรักษา ย่อมจะได้ประโยชน์ทั้งทางตรงทางอ้อมมหาศาล แต่ก็นั่นแหละเธอเอ๋ย..จะมีมนุษย์ขี้เหม็นสักกี่คนที่ตระหนักถึงเรื่องนี้อย่างลึกซึ้ง กว่าจะกลับลำได้ป่าไม้ก็ยับเยินเสียแล้ว ภูเขาถูกบุกรุกกระดำกระด่าง ถูกน้ำฝนชะล้างจนเห็นหินโผล่โด่เด่เป็นเขาหัวโล้น ที่คอยประจานว่า..คนบ้านนี้เมืองนี้มันสิ้นคิด ไม่คำนึง ไม่ช่วยกันดูแลต้นทุนของประเทศให้อยู่ในสภาพปกติ

เมื่อลุยกินป่ากินที่ดิน

ความผกผินผกผันปั่นให้เกิดวิกฤติต่างๆนานา

ฝนตกคราใดก็-นำดิน-ก้อนหิน-โคลน-ไหลมาท่วมทับหมู่บ้าน

หมู่บ้านที่เลือกทำเลที่ตั้งอยู่ในพื้นที่อันตรายจึงหงายเก๋งไม่เป็นท่า..

เดือดร้อนกันทุกย่อมหญ้าไม่ว่าจะอยู่ในภูมิภาคไหนๆ

(ไผ่กอนี้สมเด็จพระเทพฯทรงปลูกไว้เมื่อปี พ.ศ.2529  )

วิกฤติเรื่องน้ำท่วมน้ำหลาก ถ้าจะแก้ปัญหากันจริงๆ ก็ต้องย้อนกลับไปดูมูลเหตุที่ก่อให้เกิดวิกฤติทั้งมวล ปัญหาการจัดการป่าที่ไม่ถูกต้องและเป็นไปตามระบบ ปัญหาการใช้ที่ดินไม่เหมาะสมกับสภาพความสมดุลทางธรรมชาติ ปัญหาการจัดสรรพื้นที่ทำกิน ปัญหาการเสริมสร้างสภาพแวดล้อมอย่างเป็นรูปธรรม

ถามว่า..วันนี้คนไทยปลูกต้นไม้กันคนละกี่ต้น..

ทั้งๆที่หายใจเอาอ๊อกซิเจนทุกวันนี่นะ

ทั้งๆที่ใช้ไม้ทั้งทางตรงทางอ้อมนี่แหละ

ทั้งๆที่เห็นความเปลี่ยนแปลงในวิกฤติการณ์ต่างๆ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้สักเรื่อง

เห็นแต่ข่าวฉาวโฉ่..ไล่ต้อนคนรุกที่ดินสร้างรีสอรท์ที่โน่นที่นี่..

ก่อนหน้านั้นนั่งเป็นหัวหลักหัวตออยู่ทำไมละพ่อมหาจำเริญ

ยาก ยาก ยากๆๆๆ ที่จะฝากทรัพยากรป่าไม้ไว้ในมือราชการ

(เวลาจำกัด แข้งขาบ่มีแฮง ต้องนั่งรถกอล์ฟเที่ยว)

เมื่อบ่นจนน้ำลายแตกฟองแล้วจะทำยังไงละ หลังจากนั่งกอดเข่าเอาปัญหามาใคร่ครวญ ก็เห็นว่าถ้าจะช่วยกันฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติ จะต้องชี้ชวนให้คนไทยทุกหมู่เหล่า รักและเข้าใจต้นไม้ให้ลึกซึ้งกว่านี้ เพื่อที่จะช่วยปลุกสำนึกให้ช่วยกันดูแลหวงแหน ไม่ปลูกก็ไม่เป็นไร ขอแต่อย่าไปตัดไปยุ่งกับป่าไม้ ส่วนคนคิดได้คิดดีก็ช่วยๆกันปลูก ปลูก และปลูก จะปลูกแบบคนละเล็กละน้อยคนละต้นสองต้นตามอัตภาพก็ถือว่าท่านคิดบวกแล้วละครับ ส่วนคนที่เป็นชาวไร่ชาวนามีศักยภาพและโอกาสมากกว่าคนอื่น ก็ช่วยกันปลูกต้นไม้ตามหัวไร่ปลายนา อย่าปล่อยให้ทุ่งนามันโล่งเตียนสุดลูกหูลูกตา ทำคันนาใหญ่ๆใช้เป็นทางเข้าออก แล้วปลูกต้นไม้คู่ขนานสองข้างทาง ภายในไม่กี่ปีก็จะตระหนักในการคิดดีทำดีด้วยตนเอง

ในส่วนของพวกที่ทำไร่ทำสวน

ควรจะมีความคิดใหม่

อย่าไปปลูกต้นไม้เชิงเดี่ยว

แทรกไม้อื่นๆเลียนแบบธรรมชาติเข้าไปด้วย

จะได้รับประโยชน์จากคุณสมบัติความหลากหลายที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน

เจ้าความหลากหลายที่ว่านี้อธิบายยาก

เว้นแต่ท่านจะปลูกต้นไม้แล้วได้รับความสุขความภูมิใจด้วยตัวเอง

: : ประเด็นปลูกต้นไม้ในไร่นาจะเอาไปโม้ในงานประชุมประจำปีกรมการข้าว

วันที่ 14 เดือนกันยายน 2554 ที่จังหวัดกาญจบุรี

(ไผ่ยักษ์กอนี้ถ้าตัดใส่รถ10ล้อ น่าจะได้ประมาณ 5 คันรถ)

พูดถึงไผ่ เมื่อวานนี้วาสนาดีเหลือเกิน ครูอึ่งครูอารามกรุณาอาสาพาไปดูไผ่ที่เราฮำฮอนอยากจะไปชมตั้งแต่คราวที่แล้ว หลังจากที่นัดกันไว้แล้วแต่หัวค่ำ..ตื่นเช้าๆอากาศแจ่มใสในเมืองลำพูน อารามรับเป็นสารถีพาเราไต่เขาวนเวียนขึ้นไปสู่ดอยสุเทพ มีเมฆลอยอ้อยอิ่งให้เอามือไปสัมผัสได้ นานๆมาไล่อากาศเน่าในปอดออกบ้างก็ดีนะจ๊ะ เราไปถึงตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ช่วงที่อากาศกำลังสบายๆ เจ้าหน้าที่บอกว่าก่อนหน้าเรามาฝนตกปรอยๆ แต่ตอนนี้เทวดาชะงักรอให้เราได้ไปเที่ยวอย่างสะดวก

เพื่อให้เหมาะสมกับสังขารและเวลา

ครูอึ่งกับขาใหญ่ไปซื้อตัวเข้าชมและจ้างรถกอล์ฟ 2 คัน

ให้เรานั่งชมแบบคนขับเป็นมัคคุเทศก์สรุปเรื่องราวแต่ละจุด

แต่ละแห่งที่เราไปชื่นชมไกด์ยังถ่ายรูปให้เป็นที่ระลึก

จุดสุดท้ายเป้นจุดพิเศษตามที่ตั้งจุดประสงค์ไว้

เราไปจอดรถชื่นชมกอไผ่ยักษ์ที่สุดสวยโดนใจคนบ้าไผ่สุดๆ

ขาใหญ่ลงรถรีบถลาไปยืนกอดต้นไผ่ยักษ์

กอไผ่ยักษ์ที่ว่านี้ เล่าอย่างไรถึงจะให้ครบถ้วนกระบวนความเป็นจริง  ..สมเด็จพระเทพฯท่านทรงปลูกไว้นานแล้ว มีอยู่ด้วยกัน2กอ แต่ละกอมีลำไผ่หน่อไผ่ยักษ์สูงชลูด  แต่ละลำเท่ากับเสาไฟฟ้ากลมเปลาโชว์ลำต้น มีกิ่งและใบเรือนยอดระดับตึก 5 ชั้น เราแย่งกันไปกอดไปชื่นชม ดูมุมโน้นมุมนี้ ถ่ายรูปกันไม่อั้น ไกด์ช่วยบันทึกภาพที่ระลึกให้ กว่าจะแกะตัวออกจากที่นี่นได้ ไกด์บอกว่าหมดแวลาแล้ว  เราจึงแอ่นแอ้นลงจากดอยเดินทางไปดูไผ่ให้จุใจที่สวนพฤษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ ที่อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ ไม่ใกล้ไม่ไกล..นั่งรถชมทิศทัศน์สองข้างทางไม่กี่อึดใจก็ไปถึง  เป็นสถานที่ๆอยากจะชี้ชวนให้ท่านที่รัก ถ้าไปเชียงใหม่ควรจะได้ไปชื่นชม มีการจัดแสดงสิ่งต่างๆไว้อย่างประณีตสวยงาม เช่น

กลุ่มเรือนกระจก-เส้นทางพรรณไม้ไทย-เส้นทางสวนรุกขชาติ-เศวตพิมาน-เส้นทางวลัยชาติ-ร้านขายของที่ระลึก-เส้นทางสวนหิน-เรือนรวมพรรณไม้ไทย-สวน77พรรษา-พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติ เพ็ชรน้ำเอกเหล่านี้ซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่ๆสมบูรณ์ทางธรรมชาติในเนื้อที่6,500ไร่ ตั้งอยู่ในบริเวณชายเขตอุทยานแห่งชาติ ดอยสุเทพ-ปุย ปัจจุบันสวนพฤษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ทำหน้าที่หลัก 4 ประการ คือ

1 เป็นศูนย์อนุรักษณ์พันธุ์ไม้ไทยและต่างประเทศนานาชนิดในรูปแบบต่างๆ เพื่อความสวยงามและให้ความรู้ทางวิชาการ

2 เป็นแหล่งศึกษาทางธรรมชาติและแหล่งข้อมูลทางพฤษศาสตร์

3 เป็นศูนย์รวมตัวอย่างพรรณไม้แห้งสำหรับงานศึกษาทางอนุกรมวิธาน

4 เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชน

(ไม่มีต้นไม้ต้นไหนเอากิ่งทิ่มลงดินหรอกนะเธอ)

เมื่อรู้ว่ามีของดีอย่างนี้แล้ว อย่าลืมหาเวลาไปหย่อนใจนะเธอ หัวใจนะพักเสียบ้าง อย่าให้เขย่าตูมๆๆตึงๆๆๆนักเลย ออกไปสูดโอโซน ออกไปคลี่คลายจิตใจให้ผ่อนคลายบ้าง ความรู้สึกสีเขียวสดชื่นเป็นความดีความงามที่เลือกได้ ฝั่งตรงกันข้ามมีโรงแรมชั้นเยี่ยมตั้งอยู่ ผมเคยไปพักมาเมื่อ5ปีที่แล้วหลายคืน แต่ไม่ได้มีเวลาศึกษาของดีๆงามๆเหมือนมาครั้งนี้ เช้า-เที่ยง-เย็น-เขาต้อนเข้าห้องประชุม ประชุม และประชุม ถ้าจะสัมมนาอย่างนี้จะถ่อมาไกลให้เสียเวลาทำไมก็ไม่รู้ มาแล้วก็บอดตาใสไม่ได้รู้เห็นอะไร ถ้าครูอึ่งครูอารามไม่จัดโปรแกรมพิเศษให้ ก็คงจะเสียดายไปจนตาย

ครูอารามบอกว่า.. มีไผ่ยักษ์ให้ชมที่นี่อีกแห่ง

อ้าว..จะช้าอยู่ใย ไปถึงก็โอ้โฮๆๆ ไผ่ลำยักษ์กำลังออกหน่อ มีหลายกอยืนต้นอยู่ข้างๆลำธารน้ำไหล ดูแล้วไม่ได้ทำนุบำรุงอะไรมากนัก แต่ลำต้นโตไม่แพ้จุดแรกที่เราไปชม มีไผ่ดำปลูกอยู่ข้างๆกอหนึ่ง เราใช้เวลาเดินอ้อมไปอ้อมมา ไม่ได้รำวงหรอกนะ เดินดูมุมไหนๆก็ล้วนสะดุดใจทั้งนั้น เกิดความรู้สึกว่า กลับบ้าน..เราจะต้องรักต้นไผ่ของเราให้มากกว่านี้ จะไปใส่ปุ๋ยดูแลให้จังหนับ ขาใหญ่สั่งซื้อพันธุ์ไผ่ยักษ์ทางไปรษณ๊ย์จากจังหวัดน่าน คนบางกอกแนะนำที่นี่..มีสาขาขายที่คลอง15 อำเภอองค์รักษ์ กิ่งชำจำหน่ายราคากิ่งละ 400 บาท ค่าขนส่ง200บาท จัดส่งให้ทางไปรษณีย์

ที่สวนป่ามหาชีวาลัยอีสาน ตั้งอยู่ในที่ดินทรายแห้งแล้ง เมื่อ50ปีที่แล้วเตี่ยปลูกไม้ไผ่พื้นเมืองไว้2กอ ยังมีหน่อและลำต้นใช้ตัดใช้งานมาเท่าทุกวันนี้ 30ปีที่ผ่านมามีพันธุ์ไผ่ตงจากต่างประเทศมาแพร่หลาย ไผ่ตงดำเหล่านี้หน่อใหญ่รสชาติดี ชาวสวนจึงนิยมปลูกมาจนกระทั้งปัจจุบันนี้ ทำให้คนไทยมีหน่อไผ่บริโภคอย่างอร่อยแทนหน่อไผ่รวกไผ่ป่าที่ค่อยๆสูญพันธุ์ บัดเดี๋ยวนี้มีดีกว่านั้นอีก ไผ่กิมซุงให้หน่อทั้งปี ไผ่หมาจูให้หน่อที่หวานอร่อยที่สุด ไผ่ราชินีซางนวลให้ลำโตๆไปทำผลิตภัณฑ์ต่างๆ เลือกได้ตามใจปรารถนา

ต้มจืดเยื่อไผ่

ต้มหน่อไผ่ใส่ขาสุกร

ยำ/สลัด/หน่อไผ่

ซุปไม้ไผ่

แกงหน่อไผ่ใส่ไก่ใส่น้ำใบย่านาง

ผัดไผ่ใส่กุ้ง

หน่อไผ่จิ้มน้ำพริก

แผนงไก่ใส่ยอดไม้

ไผ่ตุ๋นเจี๊ยะกับข้าวต้ม

ลองดูนะครับ ช่วงนี้หน่อไผ่กำลังอวบกรอบอร่อย

::  ขอขอบคุณพี่น้องชาวเฮที่อุปการะให้พบครบถ้วนทุกกระบวนการ

:: ถ้าไปชมภาพยนต์ “พระนเรศวร” จะเห็นว่าไผ่เป็นยุทธปัจจัยที่สำคัญ

:: ถ้าช่วยกันปลูกไม้ไผ่มากๆ ไผ่จะช่วยแก้วิกฤติธรรมชาติแห่งยุคสมัย

:: คุยกับขาใหญ่ว่า..ก่อนตายจะช่วยกันปลูกไผ่ให้ได้ 100,000 กอ

:: ถ้าไม่รู้จะช่วยชาติยังไงดี มาช่วยพี่ปลูกไม้ไผ่ก็ได้นะน้อง อิ อิ

:: คิดง่ายๆ ทำเบาๆ แต่เอาจริงนะเธอ ..

::  ตอนนี้ลงไผ่ไปแล้ว 15,000 ต้น

« « Prev : บุกลำพูน

Next : ตกรถพอไหว แต่ตกใจนี่แย่หน่อย » »