ฟ้าสีทองเหนือห้อง814
อ่าน: 2533
(มุมมองจากห้องพัก)
ดวงเดินทางค่อนข้างกระชั้นถี่
เมื่อคืนนี้จึงจรลีขึ้นรถทัวร์VIP.ที่สุรินทร์ตอนสามทุ่มครึ่ง มาถึงหมอชิดตีสี่ครึ่ง
หลับๆตื่นๆในเวลา7ชั่วโมง
ลากกระเป๋าขึ้นแท๊กซี่มายังห้อง814 ตอนตีห้าพอดี
วางกระเป๋า เปิดม่าน โอ้โฮ..ฟ้าสีทองผ่องอำไผ
จัดการยกกล้องมากด ฉับ ฉับ..
ได้ภาพท้องฟ้าเหนือแท่งตึกเมืองทองธานีมาอวด
มาคราวนี้..เพื่อนบุญธรรมแอบมาทำความสะอาดห้องให้
เอาเสื้อผ้าไปซักรีดให้
มองไปที่เตียงคลุมด้วยผ้านวมไว้รอเรียบร้อย
เมื่อทุกอย่างเป็นใจ ก็ล้มตัวนอนสิครับ..
ไม่ต้องรีบ สบายๆ เพราะไปประชุมช่วงบ่าย
ประมาณ8.00น.
ก๊อกๆๆ ..หูฝาดรึเปล่า นอนเฉย
ก๊อกๆ ก๊อกๆ..เปิดประตู
ป้าจุ๋มยืนยิ้มแป้น เอาอาหารเช้ามาให้
จุ๋มหนอจุ๋ม..เกิดมาเพื่อทำบุญทำกุศลแท้ๆ
เป็นห่วงเป็นใยคนอื่นทั้งโลก
ป้าจุ๋มเป็นเช่นนี้จริงๆ ไม่ใช่ปฎิบัติกับผมเท่านั้น
ใครรู้จักคุณป้าแห่งชาติท่านนี้จะทราบดี
ผมนะโชคดีมากที่เกิดมารู้จักป้าจุ๋ม
เป็นหนี้บุญคุณจนใช้กี่ร้อยชาติก็ไม่หมด
ป้าเอาผ้าเช็ดตัว เสื้อที่จะใส่ไปประชุม
อาหารเช้าเป็นข้าวผักเจ แกงจืด ขนม
ป้าบอกว่า..ยังร้อนๆ ให้รีบๆทาน
ดูสิเธอ..อุตส่าห์เอามาให้แล้ว ยังห่วงใยเกรงว่าเราจะไม่อร่อยอีก
นี่แหละป้าของชาวฮาเฮ
ก่อนหน้าที่จะมา เช้านี้เจ้าลูกชายโทนประสานมาชวนไปเที่ยวสยามพารากอน
ด้วยการกระตุ้นต่อยอยากว่า..พระจารย์ไร้กรอบชวนไปดูอะคาวาเรียม (เขียนถูกไหมนี่)
มีลูกศิษย์จากปูนซิเมนต์ไทยไปเป็นพรวน
กอล์ฟอยากให้พ่อไป..สัญญาว่าจะไปส่งประชุมที่ทำเนียบรัฐบาลทันแน่นอน
แต่..กอล์ฟเอ๋ย เมื่อคืนไม่ได้นอน ไหนจะไปประชุมอีก การบ้านยังไม่ได้อ่านสักตัว
ก็เลยขอบาย..ไว้วันหลังจะพาชาวเฮฮาไปลุยๆๆๆ
หลังจากประชุมเสร็จ
ขากลับโทรศัพท์เพลิน แท็กซี่แถมไป20เมตรได้
แต่ก็โชดดีได้เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาส
ไปเจอร้านขายสะเต๊กลุงหนวด และร้านขายอาหารตามสั่ง ผัดไทย ข้าวลาดหน้า
ดีใจเหมือนลิงได้กล้วย
กำลังหิวเสียด้วย
สั่งสะเต๊ก กับผัดไทยอย่างละห่อ
มานั่งทานเงียบๆคนเดียว
เงียบจริงๆนะ ทีวีก็ไม่มีดู มีแต่เสียงแอร์หึ่งๆๆ เป็นเพื่อน
ร้านที่ว่านี้ เป็นการเปิดร้านอาหารเล็กๆช่วยกันทำในครอบครัว
ฝีมืออร่อยใช้ได้เชียวแหละ
ที่พอใจที่สุดคือทำทักทาย
เจ๊เจ้าของร้านแกถามลูกค้าหน้าใหม่ว่า..
“คุณพี่จะสั่งอะไรดีค่ะ”
แหม..เรียกพี่อย่างนี้
นึกในใจว่า..ทั้งร้านเท่าไหร่เจ๊..อิ อิอิอิอิอิ…
« « Prev : ฐานผลิตเศรษฐกิจพอเพียง
8 ความคิดเห็น
สวัสดีค่ะพ่อครู อ่านแล้วประทับใจป้าจุ๋มมากเลยค่ะ ^ ^ ดีใจที่พ่อครูอยู่สุขสบายดีนะคะ ได้ไปดูอะควาเรี่ยม (ตู้ปลาขนาดใหญ่ อิอิ) แล้วชอบไหมคะ เคยพาพ่อกับแม่ไปครั้งหนึ่งค่ะ เดินกันเพลินๆ สนุกดีเหมือนกัน ^ ^
อ้อ..รูปถ่ายฟ้าสีทองผ่องอำไพ นั้น..ผ่องจริงๆ ค่ะ ^ ^
ระหว่างพูดโทรศัพท์ เผอิญได้ยินสั่งผัดไทยด้วยล่ะครับ อิอิ
แว้บออกมาโทรกลางการประชุมบอร์ด ให้รู้กันไปว่าเรื่องไหนสำคัญ อิอิ
ฝากกอดป้าจุ๋มด้วยครับ อิอิ คิดถึงครับ
สวัสดีค่ะพ่อ
ไว้นัดกันไปเที่ยวใหม่นะคะ ไอ้อะควอเรี่ยม เนี่ย สิ้นเดือนพ่อ สิ้นเดือน ไว้เจอกัน
อิอิ
สวัสดีคะพ่อครู
ฝากกอดป้าจุ๋มด้่วย อิอิ คิดถึงนะคะ รออ่านที่ป้าจุ๋มนะคะ
สวัสดีครัีบท่านครูฯ
ยอดจริงๆ เลยนะครับ บันทึกนี้ ผมทำท่านครูซะเละเลยในตอนแรกครับ คนเห็นโลโก้ลานปัญญาในบันทึกนี้ คงตกใจว่าเกี่ยวไรกันกับเนื้อหาครับ อิๆๆ แต่เป็นเพียงบทเีรียนรู้ร่วมกันระหว่างคนสองคนที่อยู่กันคนละทวีป ร่วมห้าพันกว่าไมล์ ใช้โปรแกรมตัวเล็กๆ อย่าง Teamviewer แอบเข้าไปโอบเบาๆที่ท่านครูและเรียนรู้ไปด้วยกันครับ บรรยากาศการเรียนรู้ก็อย่างนี้ล่ะครับ อิสระทั้งใจ กาย และปัญญา ไม่มีม่านระหว่างวัย สถานที่ เชื้อชาติใดๆ มาแบ่งแยกออกจากกันได้เลยครับ เมื่อใจถึงใจ อะไรล่ะจะมาบังตาบังใจได้
ขอบพระคุณมากครับ ถือว่าผมได้กอดท่านครูไปเรียบร้อยแล้วครับผม
เม้งครับ
หิวค่ะ
มีข้อสอบที่ต้องทำไหมคะ
ปรนัยหรืออัตนัย
ต้องการลูกทีมทำการบ้านส่งครูด้วยไหมคะครูบา
จะได้ค้นเอกสารให้…อิอิ
อ่านแล้วชื่นใจ อิอิ