ลานสวนป่า

ไม่ลืมแน่นอน ว่าวันนี้วันผู้มีพระคุณแก่โลกมนุษย์

ผมก็ศิษย์มีครู

เมื่อเช้ายังได้ทักทายไหว้คุณครู แห่งโรงเรียนทอสีที่สนามบิน

ได้รับหนังสือที่ระลึกด้วยนะครับ

ฤกษ์วันครูดีจริงๆครับปีนี้

ผมมีครูอยู่ในอ้อมใจมากมาย ทั้งที่เป็นครูในระบบและครูนอกระบบ เช่น ครูอ้อย ครูอึ่ง ครูปู ครูมิม ครูขจิต ครูอุ้ยจันตา ครูลูกหว้า ครูเม้ง ครูโย่ง ครูเล็ก ครูต้อย ครูแมว ครูดา ครูคิม ครูหลินฮุ่ย ครูแป๋ว ครูเล่าฮู ฯลฯ ครูบอกระบบ ครูบางทราย ครูปาลียอน ครูจอมป่วน ครูรอกอด ครูป้าจุ๋ม ฯลฯ ผมได้เรียนรู้กับครูเหล่านี้ตลอด ไม่เลือกเวลา และกาลเวลา ทุกรูปแบบที่สามารถจัดการความรู้ได้ ..ตาบอดมีคนจูง มันก็เป็นอย่างผมนี่แหละ..

ยังมีครูระดับอาวุโสอีก เช่น พระอาจารย์เสน่ห์ จามริก อาจารย์ประเวศ วะสี อาจารย์ระพี สาคริก อาจารย์วิจารณ์ พานิช อาจารย์ประภาภัทร นิยม  เขียนไม่หมดหรอกนะครับ

หลายคนสงสัยว่า..ผมเรียนไม่จบปริญญา

แต่ ทำไมกระแดะ ไปเป็นโน่นเป็นนี่

แถมยังอุปโหลกตัวเองอีกว่าเป็นครูบา

ใคร ๆ ถามก็บอกว่าเป็นครูบาที่เขาทำไม้โทหาย..

ไม่มีอะไรหรอกอย่าสงสัยเลย

แต่ก็มีคนสงสัยพาดพิงถึงวุฒิการศึกษาอยู่เนือง ๆ

ก็รับสภาพแล้วไงว่าไม่ได้เรียนจบปริญญาอะไรกับเขาเลย

มันถึงโง่ดักดานอยู่อย่างนี้ไงละครับ

แต่..(แหม หลายแต่เหลือเกินนะขอรับ)

ผมไม่มีใบปริญญาก็จริง

แต่ผมมีครู และครูผมมีมากมายเต็มแผ่นดิน

นั่นก็หมายความว่าผมมีคนแวดล้อมที่เก่ง ๆ มากมายทุกศาสตร์ทุกสาขา

ครูผมเก่ง ลูกศิษย์จะเป็นยังไงนึกเอาเองก็แล้วกัน..อิ อิ..

เมื่อคืนกะว่าจะเขียนเรื่องความประทับใจเกี่ยวกับคุณครู

ป้าจุ๋มนั่นสิครับ เอายาแก้ไอมาฝาก และบังคับให้กิน กิน ยา

ผมก็ฉลองศรัทธา..เอ๊ะ มันดีแฮะ นอกจากไม่ไอแล้วยังหลับไม่รู้ไม่ชี้

ปกติจะตื่นตี 3 ตี 4 แต่เมื่อคืนนี้นอนหลับลึกยาวรวดเเดียว

เอก มาปลุก..ตกใจแทบตกเตียง ตะลีละลานจัดของวิ่งมาดอนเมือง

มาถึงหาดใหญ่ เขาพาไปรับประทานบะกุีดแต๋ที่ร้านทิพย์นรินทร์

อิ่มแล้วก็บึ่งมาปัตตานี

ตอนนี้นั่งเสนอหน้าอยู่ที่คณะมนุษย์ศาสตร์ มอ.ปัตตานี

รับฟังบรรยายงานวิจัยเรื่องปัญหาภาคใต้ของคณาจารย์สถาบันแห่งนี้

บรรยากาศดีเชียวละครับ

ไม่ร้อนไม่หนาว..หายง่วงหายเหนื่อยแล้ว

เสียอย่างเดียวยังติดต่อครูเม้งเยอรมัน ไม่ได้

เม้งหายไปไหน ..ใครพบเห็นขอให้นำตัวมาส่งที่ มอ.ปัตตานีด้วย

จุดพึงสังเกตุ

เป็นหนุ่มหุ่นทะมัดทะแมงผิวคล้ำ

ขี่รถมอเตอร์ไซค์สีดำฉวัดเฉวียนแบบหนุ่มเฮ้ววววส์

ตาคม พูดเสียงเบา ยิ้มบ้างเป็นบางเวลา

มีทัศนคติในเรื่องสภาพแวดล้อมดี

มีทัศนวิสัยไม่ธรรมดา มองโลก เห็นโลก และต้องการทะนุบำรุงโลก

อาชีพเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นี่แหละ..

..อยากจะบอกครูว่า ครูครับ ผมรักครู และอยากกอดครู

แค่นี้ก่อนนะครับ  การบรรยายเริ่มขึ้นแล้ว..

ตอนบ่ายเรามาที่วิทยาลัยอิสลามศึกษา

ฟังการบรรยายสรุปงานวิจัยที่คณาจารย์ทำการศึกษาเรื่องภาคใต้

เห็นบทบาทของสถาบันการศึกษาในท้องถิ่น

พยายามที่จะค้นหารูปแบบที่จะคลี่คลายปัญหาแล้วน่าชื่นชม

ต่อมาเราไปเยี่ยมองค์การบริหารส่วนตำบลทรายขาว อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี

ซึ่งเป็นพื้นที่ตัวอย่างที่ไทยมุสลิมกับไทยพุทธอยู่ร่วมกันฉันท์พี่น้องอย่างน่าทึ่ง

แล้วบึ่งไปคุยกับเจ้าอาวาสวัดหลวงปู่ทวดวัดช้างไห้

กว่าจะมาถึงโรงแรมก็มืดค่ำ

รับประทานอาหารเย็นเรียบร้อย

อ.เม้งพาเพื่อนอาจารย์มาคุยด้วยจนค่อนคืน

เพิ่งแกะแยกจากกันเมื่อตะกี้นี้

ขึ้นไปเคาะห้องหลวงพี่ติ๊ก ..เงียบ แสดงว่าท่านจำวัดแล้ว

แต่ยังไงก็เถอะนะ..ปีนี้ได้ไหว้คูร คุยกับครูตั้งแต่เช้าจรดถึงเย็น

ครูครับ ผมรักครู

« « Prev : ใครจะไปกระบี่ยกมือขึ้น!

Next : ตามล่าหาฝนที่เมืองใต้ » »