แป๊ะยิ้ม
สภาพทั่วไปมันกระเจิดกระเจิงยังไงไม่รู้นะ เมื่อวานนี้พายุหมุนปั่นบ้านเรือนพังเละหลายจังหวัด แสดงว่าน้ำไม่ท่วมภูเขาไม่ถล่ม บ้านเรือนก็พังวินาศสันตะโรทั่วไทย งานเข้าอีกแล้วพี่น้อง.. รายการภัยพิบัติเอาคืนจากธรรมชาติ พาเหรดมาแบบไม่บันยะบันยัง ใครจะนึกละครับว่าเดือนเมษายน ที่เราเล่นสงกรานต์สาดน้ำดับร้อนกันโครมๆ เมื่อคืนอากาศเย็นค่อนข้างหนาว จนพัดลมเหงา..
การไฟฟ้าเพิ่งประกาศมาตรการบริหารค่าไฟฟ้าใหม่ แปลว่าอิหยังก็บ่ฮู้ การประกาศอะไรออกมาสักอย่าง ต้องแปลไทยเป็นไทยทุกทีไปสิน่า.. ราคาน้ำมันก็บอกว่าไม่กระทบผู้บริโภค แต่ก็มีผู้สันทัดกรณีออกมาวิเคราะห์สถานการไปคนละทาง ราคาเนื้อหมู-ไก่ขึ้นราคาสูงเป็นประวัติการณ์ เนื้อหมูอยู่ที่ ก.ก.ละ135-145บาท ไข่ไก่อาจจะปีนไปถึงฟองละ5บาท อากาศผีเข้าผีออกส่งผลให้เกิดปัญหามากมาย ไก่ไม่ออกไข่ หมูกินอาหารน้อยลงโตช้า วัวหนาวตาย คนเป็นไข้กายและไข้ใจ
สภาวะอย่างนี้ยังดีที่คนไทยลืมง่าย มีอะไรๆก็หยวนกันไป ผมก็ไม่รู้ว่ามันไปเป็นสิ่งดีหรือไม่ดี คนไทยถูกหล่อหลอมให้อยู่ในภาวะจำยอมได้ดีเป็นพิเศษ คุ้นชินกับการแปลไทยเป็นไทย ที่ฟังแล้วไม่แน่ใจว่าจริงๆมันเป็นอะไรกันแน่ สุดท้ายก็ไม่รู้ความจริงมันอยู่ตรงไหน สังคมไทยขาดวิธีอธิบายข้อเท็จจริง เอ๊ะ หรือเจตนาก็ไม่รู้นะ มันปนเปกันไปหมด ไม่รู้ไอ่ไหนดื้อตาใส ไอ่ไหนตาบอดใจบอดจริงๆ ทุกเรื่องมันเละตุ้มเปะกันทั้งกะปิ
หรือเราอยู่กันคนละชุดความหมายภาษา
หรืออยู่กันคนละกลุ่มความเข้าใจ
คนละเรื่องเดียวกันพัวพันให้ต้องตีความ
ตี..ตี..ต้องตีแตกทุกเรื่อง
ชอบผูกเรื่องให้มันยุ่งเข้าไว้
ถนัดนักเชียว ทำเรื่องง่ายให้มันเป็นเรื่องยาก
ตรงจุดนี้ไ ม่ รู้ ว่ า จ ะ ช ว น แ ห ก โ ค้ ง ไ ด้ อ ย่ า ง ไ ร ?
คนไทยเป็นอะไรไปครับ คุณเป็นคนไทยรึเปล่า ก็นั่นนะสิ บัตรประชาชนไปถ่ายไว้เกือบปีแล้วยังรับบัตรใหม่ไม่ได้เลย ถึงกำหนดรับเจ้าหน้าที่ก็เปลี่ยนใบเหลืองให้ใหม่ ยืดเวลานัดออกไปอีก3เดือน วันก่อนไปทำธุระกรรม เจ้าหน้าที่บอกว่าบัตรประชาชนใช้ไม่ได้ มีตำหนิถูกเจาะรู อ้าว! ไม่ได้เจาะเองนะเว้อยยย.. ต่อไปใบมรณะบัตรก็ต้องพกมาด้วยละสิ เรื่องง่ายๆที่ใช้วิจารณญาณได้แต่ทำไม่เป็น ถนัดแต่เรื่องเถรตรงแบบเบี้ยวๆ ไหนบอกว่าบัตรประชาชนใบเดียวทำได้ทุกอย่าง รักษามะเร็งก็ได้ ล้างไตก็ได้ น่าจะเพิ่มคุณสมบัติล้างใจลงไปด้วย หึ หึ . .
อี แ ค่ อ อ ก บั ต ร ป ร ะ ช น ยังทำให้สะดวกและเรียบร้อยไม่ได้
ทะลึ่งมาหาเสียงว่า จะ ทำ อ ย่ า ง นั้ น อ ย่ า ง นี้ ใ ห้ ป ร ะ ช า ช น
ไอ่ว๊อกเอ๊ย!
เรื่องนี้ต้องโทษตัวเองที่ยินยอมเลือกให้เขามาหลอก
ก็อย่าบ่นว่าช้ำชอกใจภายหลังก็แล้วกัน
เลือกก็ยาก ไม่เลือกก็ยุ่ง
ช่วยบอกหน่อยเถอะ
มีเรื่องดีๆให้คนไทยสบายใจบ้างไหม?
อย่าบอกนะว่า..มีรายการ ต อ น บ่ า ย ค ล า ย เ ค รี ย ด ใ ห้ แ ล้ ว ไ ง
ต่อไปนี้ต้องช่วยตัวเองให้คลี่คลายเครียดกันแล้วละครับ
ไม่ควรขมวดคิ้ว
ไม่ควรมึนตึง
แหม สถานการณ์อย่างนี้ใครจะห้ามใจได้
มีข้อแนะนำที่ดีกว่านี้ไหมจ๊ะ
มีสิ
ทำยังไงละ
อ๋อ..ให้ใส่หน้ากากแปะยิ้ม
« « Prev : ลูกชายเลี้ยวป้ายนี้
3 ความคิดเห็น
ใช่ค่ะ แป๊ะยิ้ม ก็ทำให้เรายิ้มได้เหมือนกัน แม่ใหญ่ชอบมองทุกอย่างรอบตัวเป็นบวก ไม่ชอบบ่น ดูๆไปก็ไม่ดีเท่าไหร่นะคะ และจริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจทำตัวเป็นนางเอ๊ก นางเอกหรอกนะคะ ในอดีต ก็ชอบพะบู๊มาเหมือนกัน แต่พอวัยมันเปลี่ยนไป ทำไมใจมันเย็นลงไปได้ก็ไม่ทราบ อาจจะเป็นเพราะอยู่กับเด็กเล็กมาค่อนชีวิตก็เป็นได้ ก็เลยเห็นอะไรๆค่อนข้างสดใส ไม่ช่างหงุดหงิด หาเรื่องเล็กๆดีดี ที่ดูแล้วสบายใจให้ได้อย่างน้อยหนึ่งอย่างทุกวันค่ะ ถ้าเรื่องมันเป็นลบก็หามุมบวกของมันให้เจอ มองให้ขำไปเลยก็ได้ อย่างเรื่องสามเดือนต้องไปเปลี่ยนบัตรเหลือง ก็อาจจะคิดไปว่า เป็นโอกาสได้ไปดูหน้าสาวๆแถวอำเภอแอบเล่นเฟสบุคในที่ทำงาน ได้ไปเดินยืดเส้นยืดสายพบปะกับคนโน้นบ้างนี้บ้าง ดีไม่ดีได้เรื่องเข้ามาเขียนในบล็อคเพิ่มเติมได้อีก คนอย่างพ่อครูเห็นอะไรเป็นวัตถุดิบได้โม๊ด จริงมั๊ยคะ
ขอบคุณแม่ใหญ่
ลานปัญญาน่าจะเป็นลานแลกเปลี่ยนเรียนรู้ แบบหมุนเป็นวงกลม ชมกันได้ เตือนกันได้ ให้ความเห็น หรือเสนอแนะเยอะๆ แทนที่จะรับด้านเดียว ก็ได้คืนความรู้ดีๆให้กัน สนามการเรียนก็จะเปิดกว้างอีกมิติหนึ่ง
ได้เขียนยั่วเหมือนโยนหินถามทาง โยนจดโดนนิ้วเท้าตัวเองแตกก็ยังเฉยๆ เราเลยยกระดับเครือข่ายร่วมเรียนรู้กันได้ช้า แต่ถ้าทำแบบแม่ใหญ่ ผมก็เป็นเสมือนนักเรียนในโรงเรียนแม่ใหญ่นั่นแหละ แอบมาเรียน แล้วก็เอาไปคิด คิดแล้วก็เขียนๆๆๆ
พวกเราไม่ค่อยจะเขียนกัน
ถ้าสมาชิกช่วยกันเขียนเยอะๆ ผมก็จะค่อยๆถอยๆๆออกมา
ไม่อย่างนั้นเอียนกันตาย
ห้องเรียนควรมีสีสรรใหม่ๆ หลากหลาย
ท่านจอหงวนก็หายไปไหนไม่รู้
เวลาใครหายไปนานๆก็คิดถึง
เวลาใครกลับมาเขียนก็ดีใจ
รอว่าเมื่อไหร่จะกลับมาเขียนให้เราได้อ่านอีก
ที่แหย่เรื่องคอมเมนท์ ไม่ได้อยากได้คำชม
แต่อยากชวนมากระแซะความนึกคิด
สมาชิกลานแต่ละคนธรรมดาที่ไหนเล่าแม่ใหญ่
ถ้าขยับมาเป็นแลกความเห็นในรูปของคอมเมนท์
มันจะเป็นอะไรที่จ๊าบส์มาก
ไม่อย่างนั้นก็จะหนีไปเจาะแจ๊ะกันแบบแว๊บๆในเฟสบุกส์
ซึ่งก็ดี แต่ มันสึกหรอสิ่งดีๆไปหลายส่วน
เหมือนเครื่องยนต์เดินไม่เต็มสูบ
น่าจะช่วยกันทำอะไรๆให้ได้มากขึ้นกว่านี้อีก
อิ อิ
แม่ใหญ่เพิ่งพูดเรื่องบ่นๆๆๆ อ้าวบ่นอีกแล้ว อิ
บ่นอย่างพ่อครูน่ะ ไม่ซีเรียส อ่านที่ไรออกจะขำๆบางทียิ้มคนเดียว บางเรื่อง ประเทืองปัญญา และกลับมาคิดว่า เอ แกคิดออกมางี้ได้ไง (อ้าว ลืมไปชมซะอีกแล้ว)