ลานสวนป่า

“เชื่อหัวไอ้เรืองเถอะ” .. มีคำตอบอยู่ในตัวเอง ประมวลผลทุกสิ่งทุกส่วนที่เกี่ยวการทำงานเชิงรุก ได้ทั้งกำลังใจ มั่นใจ และอิ่มเอมใจ มันเป็นจุด”คลิก”ที่อัดพลังไว้มหาศาล ถ้าสังคมใดกลุ่มองค์กรหรือเครือข่ายใดมีคำนี้อยู่ในหัวใจ จะเดินหน้าฝ่าวิกฤติไปได้อย่างทะลุทะลวง แม้แต่กลุ่มเล็กๆของคนแซ่เฮ ก็มีเรื่องนี้เป็นฐานของการร่วมแรงร่วมใจกัน ที่ผ่านมา..เอาไหนเอาด้วยช่วยกันปะผุให้ดูดีและแข็งแรง พลังแฝงในตัวคนถ้าเช็คแฮนด์กันเมื่อใดเธอเอ๋ย ยิ่งกว่าเอาแขนงไม้ไผ่มามัดรวมกัน

บ้านเมืองเราขาดแคลนหัวไอ้เรือง มีแต่หัวไอ้แห้วไอ้ห้อยอะไรก็ไม่รู้ ประเทศสยามมีพื้นฐานทางด้านระบบนิเวศน์ชั้นยอด แต่เราก็เรียนรู้เรื่องตัวเองน้อยมาก เอาแค่ผักปลาอาหารการกิน เรารู้จักคุณสมบัติของผักกี่ชนิด ที่รู้นั้นรู้จะได๋ รู้พอกินได้ชิมได้ หรือรู้ทะลุไปถึงสารอาหารคุณค่าละเอียดย่อยไปจนถึงขั้นนาโน เมื่ออยู่ในขั้นโนๆเนๆมันก็จุดระเบิดไม่ได้ ไปเอาของฝรั่งคนนั้นนิดคนนี้หน่อยมาปล่อยฉอดๆเป็นคุ้งเป็นแคว บ้ า น เ ร า จึ ง มี ค ว า ม รู้ พั น ท า ง ลู ก ผ ส ม เ ป ร อ ะ ไ ป ห ม ด  ไอ้ที่เป็นความรู้สายพันธุ์แท้แบบวิถีไทดั่งเดิมที่เขาสะสมมานั้นบางคนแทบไม่รู้จัก  เมื่อไม่รู้มันก็ยากที่จะเอาไปต่อยอดอะไรได้ ภูมิปัญญาของชาติมันจึงขาดๆเกินๆมากขึ้นๆ

ความชัดถ้อยชัดคำของการจัดคาราวานแซ่เฮที่บ้านย่าโมอยู่ที่..

ตอนผมเดินตามท่านจอหงวนอธิบายภาควิชากึ๋นไทยในอดีต

ติดหูติดตาติดใจมาเท่าบัดเดี๋ยวนี้

ถ้ า ไ ม่ ไ ด้ เ ห็ น ไ ด้ ยิ น ไ ด้ ฟั ง ภู มิ ปั ญ ญ า ไ ท ย อ ย่ า ง ลึ ก ซึ้ ง

ครูภูมิปัญญาไทย รุ่นที่ 1 อย่างผม

มั น ก็ เ ป็ น ไ ด้ แ ค่ พ ว ก ภู มิ ปั ญ ญ า จำ บ่ ม

รั ก ห ร อ ก น ะ จึ ง ช ว น แ ล้ ว ช ว น อี ก

(มาค้นหาความรักความห่วงใยกันเถอะ)

ผมปรึกษาผู้สันทัดกรณีแล้ว

เราจะไม่ตั้งโจทย์หรือหัวข้อตายตัว

ประเด็นไหนเห็นควรก็ผลุบโผล่ออกมา

แล้วพวกเราก็ช่วยละเลงความเห็น

ก า ร เ ส ว น า ส ไ ต ล์ ฮ า อ ย่ า ง ธ ร ร ม ช า ติ

เ ป็ น กั น เ อ ง พู ด ไ ป เ ย้ า ไ ป ยิ้ ม ไ ป

ถ้ า พ อ ใ จ ถึ ง ขี ด สุ ด จ ะ ลุ ก ขึ้ น ม า ..ก อ ด ก็ ไ ม่ ว่ า

ชิ มิ ชิ มิ

« « Prev : อาคาเซียที่รัก

Next : ดินหินถล่มแล้วไงต่อ » »