ลานสวนป่า

ตะกี้ออกไปเดินดูคนงานตัดไม้อาคาเชียที่ยืนต้นตายมานานแล้ว แต่ไม่ได้จังหวะสักที ปล่อยให้ยืนต้นโกร๋นแห้งแหง๋แก๋มานานนับปี ข้อดีคือเราได้ไม้ที่แห้งสนิทพร้อมแปรรูป ข้อเสียคือปลวกเข้าไปเกาะตามเปลือก ทำให้มีดินกินฟันเลื่อยยนต์ เจ้าคนตัดบ่นอุบ ต้องตะไปคมเลื่อยวันละ7-8ครั้ง แต่ก็ยังดีกว่าสมัยที่ใช้เลื่อยชักคะเย่อแรงคน เท่าที่ถามโค่นไม้ลงได้ประมาณวันละ20ต้น

(แล้งแสนแล้งเดินไปเจอหว่าน4ทิศออกดอกสวยมาก)

ไม้จำนวน100ต้น ส่วนหนึ่งผมจะเอามาเป็นวัตถุดิบในการอบรมเกษตรกรกลางเดือนหน้า กรมป่าไม้กับสภาวิจัยแห่งชาติจะมาอบรมชาวบ้านเชิงปฏิบัติการ คุณวรรธรรม อุ่นจิตติชัย นักวิชาการป่าไม้ชำนาญการพิเศษ กลุ่มงานพัฒนาอุตสาหกรรมไม้ สำนักวิจัยและพัฒนาการป่าไม้ จะขนเครื่องมือมาสอนชาวบ้านทำเครื่องเรือน/ของใช้ไม้สอยขนาดเล็ก ผมมีไม้ให้ทำปะเลอะปะเต๋อ ส่วนที่เหลือผมจะเลื่อยเป็นแผ่นไม้ปูพื้นไว้สร้างบ้าน ถ้ามีปัจจัยก็พร้อมลุยทำกระท่อมลำหับเลยนะครับนี้ เพราะกระท่อมไม้ไผ่ของอุ้ยหมดอายุพุพังสิ้นแล้ว

(เดินไปเจอส้มโอที่ต่อกิ่งกระสังไว้ แล้งยังไงก็ติดผล)

ไม้อาคาเซียเป็นไม้โตเร็วเนื้อแข็งขนาดกลาง ลายสวยงามมาก ถ้าช่างไม้ช่างสีฝีมือดีทำออกมาสวยไม่แพ้สัก เป็นไม้ตระกูลถั่วรากใบบำรุงดิน กิ่งอ่อนใบอ่อนตัดมาเลี้ยงโค แพะ แกะ ได้ดี เมื่อ20ปีที่แล้ว สมัยที่คนปลูกป่ายังโง่อยู่ ได้ไม้ตระกูลไหนมาก็ปลูกแหลก จนกระทั้งมาถึงวันนี้ จึงร้องอ๋อ พบว่าไม้ตระกูลหนึ่งอายุสั้น พอถึง20ปีนัดกันทยอยตายเรียบ ทั้งๆที่ไม่ได้อกหักสักกะหน่อย แต่ก็ตัดช่องน้อยไปจนได้ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมก็ลุยตัดมาเตรียมไว้ใช้งานดังกล่าวข้างต้น

(เจ้าบิ๊กเหงามาชวนเจ้าเฉินหลงไปวิ่งเล่น)

อาคาเซียที่เรารู้จักกันดีก็คือไม้กลุ่มกระถินณรงค์นั่นเอง มีทั้งหมดประมาณ 500 สายพันธุ์ ที่บ้านเราก็นำมาทดลองปลูกกันหลายสิบสายพันธุ์ เดี๋ยวนี้การพัฒนาพันธุ์ก้าวหน้าไปไกล มีพันธุ์ที่ต้นเปลาตรง เนื้อไม้สวยโตเร็ว สามารถตัดมาทำเครื่องเรือนได้ที่อยู่7ปี อาจจะตัดสางขยายระยะให้ห่างออกไป เช่น เลือกตัดต้นเว้นต้นที่อายุ7ปี แล้วไปตัดต้นเว้นต้นอีกทีที่อายุ12 ปี แล้วไปตัดสางครั้งสุดท้ายที่อายุ 18-20 ปี เราก็จะมีไม้ใช้สอยหรือมาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆอย่างที่กำลังจะอบรมกันเร็วนี้

คุณวิฑูรย์ เหลืองวิริยะแสง ผู้อำนวยการสำนักวิจัยและพัฒนาการป่าไม้ กรมป่าไม้ ได้ทำโครงการร่วมกับมหาชีวาลัยอีสาน ในการที่จะขยายการปลูกไม้อาคาเซียพันธุ์ดีร่วมกับไม้หอมจากจีน ปีที่แล้วได้ทำลองไปบางส่วนบางพื้นที่ ปีนี้มีแผนจะอบรมเกษตรกรให้รู้จักวิธีขยายพันธุ์ด้วยวิธีปักกิ่งชำ

ทำ ไ ม ต้ อ ง ปั ก กิ่ ง ชำ !

ก็เพราะว่าไม้พันธุ์ดีรุ่นใหม่ไม่มีเมล็ดครับผม ต้องปักกิ่งชำหรือไม่ก็เพาะเนื้อเยื่อ ด้วยคุณสมบัติที่ดีหลายประการ เชื่อว่าถ้าชาวบ้านรู้เรื่องและได้ข้อมูลที่ถูกต้อง น่าจะสนใจปลูกกัน-ตามหัวไร่ปลายนา-ปลูกสลับกับไม้อื่น-ปลูกตามแนวรั้ว-ปลูกสลับกับยางพารา-หรือปลูกเป็นแปลงใหญ่ พื้นที่สีเขียวบ้านเราก็จะขยายตัวมากขึ้น คาดว่าจะจัดอบรมการขยายพันธุ์ไม้ดังกล่าวในเดือนมิถุนายน จะอบรมเชิงปฏิบัติการ2วัน พาดูงานพาเที่ยว1วัน ท่านใดสนใจขอรับบัตรคิวแต่เนิ่นๆนะครับ

บ่ายวันนี้ผมดีใจยิ่งกว่าลิงได้กล้วย

ฝนตั้งเค้าแล้วก็เทลงมาจักๆ

ตกหนักกว่าเมื่อคืน

คงจะชุ่มฉ่ำเรียกความสดชื่นให้เพื่อนร่วมโลกได้ไม่มากก็น้อย

ผมเดือดร้อนเพราะความแห้งแล้งนั้นไม่เท่าไหร่หรอก

เพราะสามารถที่จะเดินหลบเข้าร่ม

เปิดน้ำอาบทาแป้งยิ้มแฉ่งเปิดพัดลม

แต่..ต้นไม้ทั้งหลายนี่สิครับ

ร้อนแค่ไหนก็ไม่มีขาเดินเข้าร่ม

แถมกาแฟเย็นก็ไม่มีให้ชิมเหมือนน้าอึ่งของผม

เฮ้อๆ โธ่ๆๆ…

« « Prev : ศูนย์เตือนภัยบ้านนอก ฉบับที่ 1

Next : เชื่อหัวไอ้เรืองเถอะ » »