ลานสวนป่า

(แม่น้ำมูลเหลือน้ำน้อยเต็มที)

จะเอายังไงกันดีละครับ ฤ ดู ฝ น ฤ ดู ห น า ว ข ยั บ ม า อ ยู่ ฤ ดู ร้ อ น ในขณะเดียวกันมันก็ไม่ได้นิ่งเสียทีเดียว เกิดปรากฏการณ์ใหม่ๆอย่างไม่เคยมีมาก่อน พี่น้องชาวใต้ทุกข์ระทมอ่วมแล้วอ่วมอีก น้ำท่วมน้ำหลากล้นหน้าร้อน ภาคเหนือนั้นเล่าก็ถูกเขย่าจากแผ่นดินไหว ส่วนอีสานบ้านผมนอกจากลมๆแล้งๆแล้วแม่น้ำแห้งขอด พวกที่ปลูกข้าวนาปรังนั่งกอดเข่าลุ้นฝนหลงฤดู มันคาดการณ์อะไรไม่ได้เลย ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายผุๆ ไ ม่ มี โ อ ก า ส แ ม้ แ ต่ จ ะ เ ป่ า ห ยิ ง ฉุ บ จะออกหัวออกก้อยอย่างไรก็ไม่รู้

(แปลงปลูกยางพาราร่วมกับมันสำปะหล้งที่จัดการได้ดีมาก)

เรื่องวิกฤติธรรมชาติ ผมไม่ทราบว่าระบบข้อมูลเรื่องภัยพิบัติบ้านเราเสถียรแค่ไหน ข่าวรอยเลื่อนนครนายกอะไรนั่นโผล่มาผสมกับรอยเลื่อนศรีสวัสดิ์ของเดิม ที่บอกว่าจุดวิกฤติอยู่กลางเขื่อนศรีนัครินทร์ แต่เขื่อนสามารถรองรับแผ่นดินไหวระดับ7ริกเตอร์ ถ้าเกินกว่านั้นละตัวใครตัวมันอย่างนั้นหรือ มิตกน้ำป๋อมแป๋มกันทั้งบางกอกรึ แถมยังปลอบประโลมใจอีกว่า รอยเลื่อนบ้านเราไม่มีทางรุนแรงถึง7ริกเตอร์ แหม ทำยังกะบัญชาธรรมชาติได้ ดูญี่ปุ่นเป็นตัวอย่าง ขนาดเขาป้องกันศึกษาลู่ทางไว้พร้อมมูลก็ยังไม่รอด

(ภาคใต้สูบน้ำออก อีสานสูบน้ำเข้า)

ป ร ะ เ ด็ น เ ห ล่ า นี้

มี แ ต่ ป๋ า เ ท่ า นั้ น จ ะ ฉี ก ค ว า ม จ ริ ง อ อ ก ม า ใ ห้ ดู

เป็นหัวข้อหนึ่งที่น่าจะคุยวาระเฮย่าโม

ให้ท่านจอหงวนอยู่มุมหนึ่ง

ให้ป๋าอยู่อีกมุมหนึ่ง

อนุญาตให้มีพี่เลี้ยงได้

กองเชียร์ไม่ต้อง รายรอบเป็นผู้เรียน

ให้จอมยุทธทั้ง2 ถ้อยทีถ้อยเทความคิดเห็นออกมา

เราอยากเห็นแนวคิดหรือกระบวนการการป้องกันภัยพิบัติ-ระดับปัจเจก-ระดับชุมชน-และระดับชาติไหมละครับ ทุกท่านทุกคนระดมความเห็นแทรกเสริมหรือถามได้ตามจังหวะโยนไมค์ ถ้าทำอย่างนี้ได้ก็จะเป็นไตล์การเสวนาฉบับคนแซ่เฮ แม้แต่การยกกรณีตัวอย่างดีๆมาดูกัน ก็น่าจะได้บรรยากาศที่เรียนรู้แบบมีส่วนร่วมและสนุกด้วย งานนี้แซวได้ เฮได้ ฮาได้พอประมาณ การเรียนรู้ทำไมต้องทุกข์ด้วย

ถ้าเราเอาแต่เพริศพริ้งพอเจอของจริงซ้ำรอย เหมือนกรณีน้ำท่วมภาคใต้ ในระยะเวลาไม่ห่างกันมากนัก บทเรียนคราวแรกจมหายไปกับสายน้ำ การบรรเทาภัยไม่ได้มีอะไรให้ดูได้เลย ว่าเราเอาบทเรียนมาใช้อย่างไร? เห็นแต่โอดกาเหว่าซ้ำกับคำเดิมทุกประการ

เมื่อความไม่แน่นอนมาเยือน การไม่ประมาทก็ควรขบคิด เราจะทำอะไรได้บ้างในระยะนี้และระยะหน้าเพื่ออนาคต ซึ่งมีหลายแง่หลายเรื่องใช่ไหมละครับ สงสารแต่อุ้ยที่ถูกจับไปนั่งหลังแข็งประชุมๆ ราชการไม่รู้จะทำอะไรให้ดีกว่านี้ได้ ทั้งๆที่ผู้ที่ทำงานผ่านประสบการณ์และไขว้คว้าความรู้อยู่แล้ว ยังจะมาย่ำเท้าซอยอยู่กับรูปแบบเก่าๆ เอาเวลามาทำอะไรที่มันเข้าท่าเข้าทางกว่าการประชุมบ้างจะดีไหม ไม่ได้แอนตี้การประชุมแต่ควรจะน้อยๆหน่อย สามารถย่นย่อสาระต่างๆล่วงหน้าด้วยการส่งข้อมูลให้สมาชิกที่ถูกหมายตาว่าเธอน่าจะประชุม ได้ศึกษาหาช่องทางมาลงขันความคิดร่วมกัน น่าจะเป็นทางสร้างสรรค์วิธีประชุมให้ดีขึ้นไหมละครับ?

เช่น ให้ส่งบทความบทคุยลงบล็อกล่วงหน้า

จะช่วยลดเวลาการทำความเข้าใจได้มาก

ที่ แ ห ย่ รั ง แ ต น

เพราะอยากจะให้แควนๆชาวแซ่เฮมีเวลามาฮาที่โคราชบ้านเอ๊ง

ไม่ได้คิดอะไรเป็นอื่นนอกจากอยากให้อุ้ยและญาติๆมา

มาแล้วยังได้ชิมน้ำพริก2ชั้นของป้าหวานกับไก่ย่างบันลือโลก

เรามาออกแบบวิธีเรียนรู้การดูแลภัยพิบัติระดับอนุบาลกันก่อนดีไหมครับ ?

อิ อิ . .

* (จอหงวน) รศ.ดร.ทวิช จิตรสมบูรณ์

* (ป๋า) คุณตฤณ ตัณฑเศรษฐี

« « Prev : อกหักลด5%

Next : นม อย่าคิดว่าไม่สำคัญ » »