ลานสวนป่า

:: พูดถึงห้องผ่าตัด หรือ “ห้องปาด” ในภาษาลาว

จะมีสักกี่คนที่อยากจะเข้าไป แม้แต่มองป้ายก็ยังแหยง

เว้นแต่มีภาวะจำยอมที่ยากจะหลีกเลี่ยงได้

แต่แพทย์และพยาบาลกลุ่มหนึ่งที่ต้องเข้า-ออก-เป็นประจำ

ทำอย่างไรคำว่า ประจำจะเป็นการทำงานที่เบิกบานแจ่มใส

เป็นไปได้ไหมครับ! นอกจากจะจัดประชุมเชิงวิชาการแล้ว

ชาวห้องผ่าตัดควรจะมีโอกาสพบปะสังสรรค์สบายๆสไตล์เฮฮาศาสตร์

กล่าวนามตามท้องเรื่อง ผมได้รับหนังสือจากสมาคมพยาบาลห้องผ่าตัดแห่งประเทศไทย จัดประชุมวิชาการสัญจร ประจำปี 2554 “Quality and Safety in OR” วันเสาร์-อาทิตย์ที่ 5-6 มีนาคม 2454 ณ ห้องประชุมโรงแรมพูลแมน จังหวัดขอนแก่น

:: ปัจจุบันมีการพัฒนาทางเทคโนโลยีและวิชาการทางพยาบาลอย่างมาก โดยเฉพาะเทคโนโลยีการผ่าตัดผ่านกล้องในระบบต่างๆ ทำให้พยาบาลผ่าตัดต้องพัฒนาสมรรถนะของตนเอง โดยเฉพาะด้านความรู้ให้ก้าวหน้าต่อการเปลี่ยนแปลง เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ๆ และสามารถนำไปใช้ได้อย่างถูกต้องเหมาะสม เพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีต่อผู้ใช้บริการ เช่น ความปลอดภัยจากการติดเชื้อจากการผ่าตัดเป็นต้น สมาคมพยาบาลห้องผ่าตัดแห่งประเทศไทย ได้เล็งเห็นความสำคัญในเรื่องนี้ จึงได้จัดประชุมวิชาการเพื่อเพิ่มพูนความรู้ รวมทั้งมีโอกาสแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อสร้างเครือข่ายให้เข็มแข็ง ..เหล่านี้คงเป็นที่ไปที่มาหัวข้อที่ผมได้รับ

(นักศึกษาแพทย์บุกมหาชีวาลัยอีสาน)

หัวข้อ”การสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้ในห้องผ่าตัด:คุณภาพและความปลอดภัย”

· ถ้าเอาแค่การสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้อาจจะพอดำน้ำไปได้

· พูดถึงเครือข่ายชาวเฮ

· พูดถึงหนังสือเจ้าเป็นไผ

· พูดถึงการจัดงานชาวเฮฮาศาสตร์

· พูดถึงการช่วยกันเป็นวิทยากรเมื่อมหาชีวาลัยอีสานจัดค่ายการเรียนรู้ต่างๆ

.พูดถึงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในลานปัญญา

· พูดถึงงานกำลังพลกระทรวงสาธารณสุข

(ร่วมมือร่วมใจสไตล์แซ่เฮ)

แต่การเรียนรู้ในห้องผ่าตัด : คุณภาพและความปลอดภัยนี่คงต้องร้องโอ๊ก!เลยละครับ ผมเคยผ่าใหญ่เจียนอยู่เจียนไปหลายครั้งก็จริง แต่เข้าห้องผ่าตัดตอนที่วิสัญญีวางยาสลบแล้ว จึงไม่ได้รู้เห็นความเป็นไปว่าหมอ-แหวะ-เฉาะ-เลาะ-เชือน-อะไรยังไงบ้าง

แต่ถ้าถามว่า คนที่รู้ตัวว่าจะเข้าห้องผ่าตัดรู้สึกตุบๆต้อมๆคงจะบอกได้ว่ารู้สึกยังไง พระอาจารย์ไร้กรอบเคยเล่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท่านบอกว่ายกสังขารให้หมอแล้ว ก็แล้วแต่หมอจะทำอะไร ปล่อยวาง เพราะหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนั้น คิดอะไรก็ไม่มีประโยชน์อันใด ได้แต่นึกถึงพระคุณพ่อแก้วแม่แก้วทั้งหลาย ฝากชีวิตทั้งหมดไว้กับหมอ/พยาบาล ช่วยสำเร็จก็รอด ช่วยไม่ได้ร่วง ในรายที่ประสบอุบัติเหตุรุนแรงด้วยแล้ว ไม่รู้จะเอาอะไรมาวัดว่าจะรอดไม่รอดกี่เปอร์เซ็นต์ ทุกอย่างขึ้นกับการช่วยเหลือของแพทย์และพยาบาลอย่างมีประสิทธิภาพในห้องนั้น เท่านั้น!! โลกทั้งใบยกให้เลยละครับ ญาติๆก็ได้แต่รอและรอ จะออกหัวออกก้อย !

อุ้ยเล่าให้ฟังว่า..การผ่าตัดแต่ละครั้ง นอกจากจะเตรียมความพร้อมด้านต่างๆแล้ว การเตรียมรับสถานการณ์วิกฤติที่อยู่เฉพาะหน้าเป็นเรื่องสำคัญ ควรลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องจดจ่อกับภาระที่จะต้องยื้อชีวิตกลับคืนมาให้ได้ ลองนึกดูเถิด>>แพทย์-พยาบาลต้องทำงานที่ผิดพลาดแทบไม่ได้เลย จะต้องการความร่วมมือร่วมใจของทีมงานประมาณไหน ทุกขั้นตอนควรจะสอดรับกันอย่างราบรื่น การช่วยต่อชีวิตของคนไข้นั้นประเมินค่าไม่ได้   ก่ อ น ผ่ า   ระ ห ว่ า ง ผ่ า  ก า ร ดู แ ล ห ลั ง ผ่ า ตั ด   ล้วนมีความสำคัญอย่างยิ่ง เป็นภาระสืบเนื่องที่ปล่อยวางไม่ได้เลย แต่เมื่อคนไข้อยู่รอดปลอยภัย กุศลในหน้าที่ๆผ่านแรงกายแรงใจของชาวห้องผ่าตัดทั้งหลาย คงจะหายเหนื่อย ความภาคพูมใจเป็นพลังวิเศษยืนหยัดให้บริการในงานที่ลุ้นระทึกต่อไป..

(คณะพยาบาลศาสตร์ ม.อุบลฯ บุกมหาชีวาลัยอีสาน)

ไหนๆก็รับหัวข้อเรื่องการสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้มาแล้ว ผมขออนุญาตเริ่มแสวงหาความรู้เลยนะขอรับ ในเครือข่ายเราก็เป็นแพทย์เป็นพยาบาลกันหลายท่าน พูดถึงประสบการณ์ก็ธรรมดาที่ไหนเล่า น่าจะช่วยผมลงจากเตียงผ่าตัดในครั้งนี้ได้ ผมนึกเห็นหน้าหลายท่าน อาจารย์ปรารถนา สำเร็จ อยู่กับห้องผ่าตัดมาหลายสิบปีแล้ว อบรมสั่งสอนน้องนุ่งมาก็มิใช่น้อย หมอเบิร์ด ฝ่ายจิตวิทยา คุณหมอจอมป่วนก็จบมาทางเชือดเฉือน เคยเป็นปังตอมือฉมังผ่าตัดมากี่ร้อยกี่พันรายแล้ว หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ ป้าแดง ป้าหวาน อาจารย์น้อย ดงลำดวน ช่วยเติมเต็มให้ด้วยเด้อ !

ดูรายชื่อวิทยากรล้วนแล้วแต่คุณภาพคับห้องผ่าตัด ผู้เข้าร่วมสัมมนา500ท่าน คงได้รับความรู้จากวิทยากรที่หลากหลายครบถ้วนทุกแง่มุมตลอดเวลา2วัน ด้วยการชมนิทรรศการ และเข้าสู่บรรยากาศการบรรยายและอภิปราย ดังนี้

Ø เปิดประชุม โดย ศาสตราจารย์ นายแพทย์ ภิเศก ลุมพิกานนท์

-คณบดีคณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

Ø บรรยาย เรื่องการสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้ในห้องผ่าตัด:คุณภาพและความปลอดภัย

โดยครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

-มหาชีวาลัยอีสาน บุรีรัมย์

Ø บรรยายเรื่อง สมรรถนะของพยาบาลห้องผ่าตัด และเส้นทางสู่ความก้าวหน้า

โดย ศิริพร พุทธรังษี

-รอง ผ.อ.วิทยาลัยพยาบาล สภากาชาดไทย ฝ่ายวางแผนและพัฒนาคุณภาพ

น.ส.ภัทรภร สีตลวรางค์

-ผู้ช่วยหัวหน้าห้องผ่าตัด วิทยาลัยแพทย์ศาสตร์กรุงเทพ และ วชิรพยาบาล

นางสมปรารถนา ดาผา

-พยาบาลชำนาญการพิเศษ ร.พ.ศรีนครินทร์ คณะแพทย์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

Ø บรรยายเรื่อง การป้องกันการติดเชื้อตำแหน่งผ่าตัด

โดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.นงเยาว์ เกษตร์ภิบาล

-คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

Ø อภิปรายเรื่อง นานาทัศนะในการพัฒนาคุณภาพการพยาบาลผู้ป่วยผ่าตัดให้ได้รับความปลอดภัย

โดย น.ส.วรรณเพ็ญ พรพานิชพงษ์

-หัวหน้าห้องผ่าตัด โรงพยาบาลนครราชสีมา

นางจุฬาภรณ์ ศักดิ์สิงห์

-พยาบาลวิชาชีพชำนาญพิเศษ โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ จังหวัดอุบลราชธานี

นางกิ่งกาญจน์ โคตรพัฒน์

-ผู้ดำเนินการอภิปราย พยาบาล พนักงานมหาวิทยาลัย โรงพยาบาลศรีนครินทร์

วันที่ 6 มีนาคม 2554

Ø บรรยายเรื่อง การผ่าตัดและการพยาบาลผู้ป่วยผ่าตัดผ่านกล้องวีดิทัศน์

โดย รองศาสตราจารย์ นายแพทย์ เกรียงศักดิ์ เจนวิถีสุข

-อาจารย์ประจำภาควิชาศัลยศาสตร์

อาจารย์ แพทย์หญิง เยาวภา จงเป็นสุขเลิศ

-อาจารย์ประจำภาควิชาสูติศาสตร์และนารีเวชวิทยา

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ นายแพทย์ เสริมศักดิ์ สุมานนท์

-รองผู้อำนวยการฝ่ายบริการผู้ป่วยใน โรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

นางงามพิศ ธนไพศาล

-พยาบาลชำนาญการพิเศษ โรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทย์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

Ø อภิปราย : ประเด็นการพยาบาลในห้องผ่าตัด

โดย น.ส.ศัลยา ไผ่เข็มศิริมงคล

-นายกสมาคมพยาบาลห้องผ่าตัดแห่งประเทศไทย

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.นงเยาว์ เกษตร์ภิบาล

-คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

น.ส.เสาวลักษณ์ ริรัตนพงษ์

-พยาบาลชำนาญการพิเศษ หัวหน้าหน่วยผ่าตัด2 โรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ศิริพร พุทธรังสี

-ผู้ดำเนินการอภิปราย รองผู้อำนวยการวิทยาลัยพยาบาล สภากาชาดไทย ฝ่ายวางแผนและพัฒนาคุณภาพ

Ø สรุป และปิดการประชุม

โดย น.ส.ศัลยา ไผ่เข็มศิริมงคล

นายกสมาคมพยาบาลห้องผ่าตัดแห่งประเทศไทย

รายการนี้ขอคิวตั้งแต่ปีมะโว้แล้วละครับ จะให้ไปในงานประชุมพยาบาล ผมนึกว่าไม่มีอะไรมาก เพราะก่อนหน้านั้นก็เคยไปจ้อในการประชุมประจำปีของคณะแพทย์มาแล้ว แต่คราวนี้ไม่ยั้งงั้นนะสิครับ หัวเร่อไม่ได้ร้องไห้มิออกได้กรอกตาเหมือนนกทึดทือ ท่านผู้เชิญนี่หนอ น่าจะรู้ว่าผมมีกึ๋นแค่หางอึ่ง จะให้กินลมท้องโป่งพองได้ยังไง ก็ยังเป็นอึ่ง..

พระอาจารย์JJ. แจ้งว่าจะเดินทางมารับล่วงหน้า1วัน

จะได้นอนคุยกันว่าจะมีวิธีขึ้นลงเตียงอย่างไรถึงจะไม่เดี๊ยง!

หมู่นี้คนขี้โรคมีเหตุให้ไปวนเวียนโรงพยาบาลอยู่เรื่อย

วันที่ 17 เดือนกุมภาพันธ์ 2554

ดร.สุรีย์ ธรรมิกบวร คณบดีคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

จะชวนไปโม้ที่โรงพยาบาลวารินชำราบ จังหวัดอุบล

ก็ดีครับ >> อยู่ใกล้พยาบาลอาการจะได้หายฟุ้งซ่าน !

ชิมิ ชิม

« « Prev : หนาว ทำไมต้องสั่น

Next : กำขี้ดีกว่ากำตด » »