ลานสวนป่า

^{_{(ก่อนที่จะลงมือเขียนอะไร ก็เหมือนการลงเรือ ต้องมองรอบด้าน)}}

ควรแอบไปเมียงมองดูไม้ปฎักที่ท่านลองกอดถือไว้

ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวว่าจะโดนเข้าหลายโป๊กนะสิ..

ไปเห็นอะไรมาวับ ๆ แวม ๆ แล้วเขียนโม้เป็นตุเป็นตะ

ทำตัวเป็นผู้รู้แจ้งเห็นจริงทะลุปรุโปร่งไปทุกเรื่อง

ผมคิดว่าเป็นคำเตือนที่น่ากอดมาก

จึงขอยึดปฎิบัติ..ถ้าไม่เผลอใจไปบ้างในบางครั้ง

ในการเขียนถ้าใส่สีตีไข่นิด ๆ หน่อยมันมีชีวาในชีวิตนะขอรับ

^{(แม่น้ำเต็มไปด้วยแก่งหินคดโค้งอันตรายมาก การระเบิดแก่งจะช่วยเปิดเส้นทางคมนาคมทางน้ำกว้าง สะดวกปลอดภัย และประหยัดค่าขนส่งได้มากขึ้น)}

กลุ่มนักเรียนโข่งมีผู้สันทัดกรณีทุกสาขา

คงจะทำการบ้านในแต่ละทัศนวิสัยของท่าน

การเขียน การรายงานมีคุณภาพเชิงวิชาการอยู่แล้ว

ผมเป็นวิชาเกินเดิมตามท่านไม่ทันหรอก

จึงขอเสนอและแสดงแบบจำอวดตามสไตล์ตัวเอง อิ อิ ..

(นางเอกเป็นสาวไตลื้อจากหมู่บ้านในภาพ ยามเช้าหนุ่มจะชวนสาวเจ้ามานั่งอาบแดดที่ชาดหาด บ่ายๆไปไปอาบน้ำตก เล่นซ่อนหา กลางคืนชวนกันว่ายน้ำไปนอนชมจันทร์บนโขดหินกลางลำน้ำ เอ้อ..มีดีดซึงร้องเพลงด้วยนะ ใครอาสาเป็นนางเอกยกมือขึ้น  ยกเว้นเจ้าหนูจิ..เก็บไว้แสดงเรื่องสาวอีก้อตกดอย อิ อิ)

ไปท่องจีนคราวนี้มีสิ่งโดนใจหลายเรื่อง

อยากจะเขียนอย่างจะเล่าอีนุงตุงนังไปหมด

ได้แง่ที่ตัวเองคิดและมุมที่มองหลายมิติ

ได้บทละครย่อยในใจไว้แล้ว

เรื่อง..สาวไตลื้อสะดือจุ่น

ว่างเมื่อใดจะเล่าให้ฟังนะขอรับ

อาจจะเอาไปทำภาพยนต์สั้นได้อย่างดีเชียวแหละ

(กองเรือสินค้าจะต้องเกิดขึ้นอย่างคับคั่งในเร็ววันนี้ เมื่อทุกอย่างมีเหตุและปัจจัยลงตัว)

เรื่องเล่าจากประสบการณ์ตรง คงจะเป็นเรื่องลงเรือท่องแม่น้ำโขงนี่แหละ

ผมทราบว่ามีหลายหน่วยงานหลายโครงการ

ทำเรื่องยุทธศาสตร์ลุ่มแม่น้ำโขง จะตั้งชื่อสวยหรูว่าอย่างไรก็ตามเถอะ

แต่ถ้ามานั่งเทียนเขียนแผนการร่วมมือพัฒนาแม่น้ำโขงอย่างนั้นอย่างนี้

ช่างน่าสงสารที่สุดเลย..ถ้าไม่ได้ลงเรื่องล่องแม่น้ำโขง 8 ชั่วโมงอย่างผม

เว้นแต่ท่านเป็นพหูสูตร อันนี้ไม่ว่ากันยกให้

_{(เติมน้ำมันที่ปั๊มลอยน้ำ มีข้อมูลว่าไทยไม่ยอมขายน้ำมันให้เรือจีน)}

หลักสูตรที่ผมเรียนเป็นเรื่องการเสริมสร้างสังคมสันติสุข

เรื่องรายงานไม่ต้องห่วง ..สะท้อนประเด็นนี้อยู่แล้ว

เพียงแต่ท่านอาจจะต้องตีบทให้แตก ..

ท่านสามารถเลือกเอาไปใช้  หรือโยนลงตะกร้าได้ตามอัธยาศัย

โม้ไปก็เท่านั้นมาฟังเรื่องเล่าจากภาพดีกว่า

_{(ท้ายเรือมีบริเวณขึ้นมายิ้มถ่ายรูป อากาศสะอาด แดดอุ่น อารมณ์ดี)}

เมื่อคืนกลับมาถึงรังนกกระจอก

เขียนรายงานตัวแบบรีบ ๆ ส่งความคิดถึง

กามนิตหนุ่มโทรมาบอกว่าอ่านบ่ได้มีแค่ 2 บรรทัด

อ้าว! เป็นอีหยังก็บ่ฮู้เตื้อ

เมื่อเช้ารีบเผ่นกลับสวนป่า เพิ่งกลับมาถึงเมื่อตะกี้นี้

คราวนี้แก้ตัวใหม่ เขียนใหม่ ส่งใหม่..สบายมาก

เอาเป็นว่าจะขอเล่าเรื่องในมิติต่าง ๆ ก็แล้วกัน

ในเชิงความสัมพันธ์กับประเทศเราบ้าง

ในเชิงประวัติศาสตร์คงไปลากยาวมาพร่ำรำพรรณไม่ไหว

เอาใกล้ ๆ แบบตีหัวเข้าบ้านก็แล้วกัน

ก่อนไป จ้อน กรุณาชวนไปชมละคร มะขามป้อม

จึงทราบว่า..สุดท้าย >> “ศรีบูรพา” อำลาชีวิตที่ประเทศจีน

_{(ขากลับเรือจีนบรรทุกวัวควาย พืชผลทางการเกษตรกลับ}

_{เรือบรรทุกหนักวิ่งทวนน้ำ บางทีต้องเร่งเครื่องควันโขมง)}

เพื่ออุ่นเครื่องเรื่องเมืองจีน จึงขอยกเอาเรื่องความสัมพันธ์ไทย-จีน

ที่ “อู๋จี้เยี๊ยะ” เล่าตอน หอการค้า-ไทยจีน ไว้ดังนี้

.. สถานที่โอ่โถงของ “หอการค้าจีน” หลังจากทำการตกแต่ง ก็ได้ประกอบพิธีเปิดอย่างเอิกเกริกเมื่อวันที่ 10 มกราคม ปี ค.ศ. 1930 ในหลวงรัชกาลที่ 7 พร้อมด้วยสมเด็จพระบรมราชินี ได้โปรดเกล้าโปรดกระหม่อม เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเป็นประธานประกอบพิธีเปิด เป็นข่าวใหญ่ที่โด่งดังในสังคมชาวจีนเวลานั้น นับแต่นั้นมา “หอการค้าจีน” ก็ก้าวย่างสู่ช่วงการพัฒนาใหม่ ใน 10 ปีต่อมา กล่าวได้ว่าเป็นการพัฒนาอย่างคึกคัก ขอบข่ายของงานก็ไม่จำกัดอยู่ที่พูดแต่เรื่องวงการค้า เช่นเดิมอีกต่อไป นอกจากงานสงเคราะห์ช่วยเหลืออุทกภัยในประเทศจีนแล้ว ยังมีเรื่องการพัฒนาด้านต่าง ๆ อีกมากมาย

แม่น้ำโขง..สายน้ำที่ยิ่งใหญ่นานาชาติในแถบนี้

จีนมองเห็นว่านี่คือ ต้นทุนทรัพยากรที่ไหลทิ้งมานาน

จีนยุคใหม่ได้หาวิธีลดอุทกภัยในมลฑลต่าง ๆ ที่อยู่ลุ่มแม่น้ำ

เช่น การนำลำน้ำแห่งนี้มาเป็นแหล่งผลิตกระแสไฟฟ้าพลังน้ำ

เปิดเส้นทางคมนาคมทางน้ำให้คล่องตัวยิ่งขึ้น

พัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม

เป็นฐานรากสำคัญต่อการค้าระหว่างประเทศเพื่อนบ้าน

ผมเห็นว่า..เป็นการบริหารทรัพยากรธรรมชาติที่น่าจับตายิ่ง

มันยิ่งกว่าซื้อเหล้าพ่วงเบียร์ของท่านจอมป่วนเสียอีก

ถ้าคนไทยฉุกคิดกันบ้าง

ก็จะรู้ที่ไปที่ว่า ทำไมแอปเปิลจึงมีวางขายเกลื่อนกราดทั่วไทยแลนด์

เมื่อแอปเปิลมาได้ อย่างอื่นละ จะมีอะไรตามหลาย ๆ อีกไหม

ทำไมจีนจึงปลูกยางพาราเต็มไปทุกขุนเขา

ทำไมผัก ผลไม้ จึงทะลักเข้าไทยเกลื่อนกราด

ทำไมเครื่องใช้ไฟฟ้า เครื่องจักร เครื่องยนต์ราคาถูกจึงตีสินค้าไทยกระเจิง

ทำไม เพลงสาวขอนแก่น จึงไปดังกระหึ่มในโรงละครอาชีพของจีน

ทำไมคนไทยจึงตระหนักเรื่องจีนสร้างเขื่อนแม่น้ำโขง และระเบิดเกาะแก่ง

ทำไมคนไทยริมโขงจึงเดือดร้อน ยกพลขึ้นบก บุกรุกภูเขาตัดไม้ทำลายป่า

ทำไมบ่อนกาสิโนจึงผุดรอบจุดชายแดนประเทศไทย

ทำไม ไม่ทำไม ..เออ ก็นั่นสิ

อย่าลืมทุกชาติเขามีเขี้ยวเล็บกันทั้งนั้น!!

ถ้าไทยไม่เตรียมความพร้อม ไม่ปรึกษากัน ตั้งรับให้ดี

อาจจะตกเกรดไปอยู่กลุ่มฟันหลอ

..พวกกิเลสหนาพัฒนายากก็ได้นะขอรับ

« « Prev : ล่องโขงจากจีน

Next : จดหมายถึงลูกสาว » »