ลานสวนป่า

 ตั้งแต่มาเป็นนักเรียนโข่ง ถ้ามีเวลาว่างก็จะสำรวจรอบๆบ้านขยายออกไป ทั้งเรื่องที่อยู่ที่กินและจุดท่องเที่ยวที่น่าศึกษา วันนี้ไปตัดผมเสริมหล่อคนละ60บาท ออกจากรังนกกระจอกเอกพานั่งรถเมล์ไป5-6ป้ายราคา10บาท ไปต่อรถ2แถวไปท่าน้ำเมืองนนท์อีก7บาท ชวนกันไปเที่ยวเกาะเกร็ด ที่อยู่ห่างเพียงแค่นั่งเรือข้ามฟากคนละ2บาท

..ดีกว่าว่ายน้ำข้ามเจ้าพระยาเป็นไหนๆ

ควักกระเป๋าค่าเดินทาง19บาท ซื้อขนมบ้าบิ่นดอกอัญชัญชิมอีก15บาท กินก้วยเตี๋ยวริมแม่น้ำเจ้าพระยาข้างวัดชามละ30บาท แถมยังมีเรือโยงผ่านมาให้ชมฟรีอีกต่างหาก รวมค่าทัวร์ประมาณ100บาทครับผม

 วันนี้ไปสัมผัสวิถีชีวิตชาวมอญขนานแท้ มีเวลาเดินทอดน่องถามโน่นชมนี่อย่างจุใจ เพราะเป็นวันที่ใครๆเขาไม่ค่อยเที่ยวกัน จึงสะดวกสบายเหมาะกับการเจ๊าะแจ๊ะบนเกาะแห่งนี้ เดินกันเพลินทีเดียวละครับ อีตอนจะกลับนี้ขาลาก มองหาสถานที่นวดแผนโบราณเขาบอกว่ามาเฉพาะวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ จึงกลับมาแอบงีบตอนบ่าย ตอนเย็นเอกชวนไปกินชิ้นจุ่ม จุ่มกันอร่อยจนอืดอยู่นี่ละครับ

 การไปเที่ยวแบบปิ๊งแว๊บก็ดีไปอย่าง ซอกแซกไปเรื่อย แต่ก็เหมือนตาบอดมีคนจูง ไปตรงไหนก็มีคนแนะนำ เราเห็นต้นยางใหญ่มากในวัด ก็เดินไปถ่ายภาพ มีกิ่งขนาดใหญ่หักโค่นลงมา เหมือนกับมีคนจับวาง แปลกมากตรงที่ไม่โดนเจดีย์ที่อยู่บริเวณนั้น ย้อนออกมาเจอหลวงพ่อที่มาช่วยงานที่ศาลาแสดงประวัติศาสตร์ หลวงพ่อเล่าถึงความเป็นไป บอกว่าวันที่หักลงมานะโยม..มีคนไปขอหวยถูกกันทั้งเกาะ

 เราเดินผ่านออกมาแล้วจะกลับไปขอหวยก็ใช่ที่

ถ้าให้ดีขอเปลี่ยนเป็นกิ๊กได้ไหม..

มะปรางเปรี้ยวแอบแซวเรื่องนี้อยู่ด้วย..อิอิ..

 เราเดินไปตามป้ายที่เปรียบเสมือนลายแทง ไปกราบพระถ่ายภาพเขียนในอุโบสถสมัยร.5 ไปชมพิพิธภัณฑ์เครื่องปั้น ที่มีวิวัฒนาการเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว วิถีชุมชนแห่งนี้ไม่เหมือนใคร จึงตื่นใจทะลุจอทุกจุด แม้แต่เจดีย์ก็จับนุ่งกระโปรง ดอกไม้เอามาทอดเป็นของอร่อย ขนมหน้าตาแปลกๆ หัตถกรรมหมู่บ้านหลากหลายจากกระบวนการปั้นดินให้เป็นอะไรก็ได้

 เหมือนเทพบันดาล ไปเจอเทพอัจริยะในการปั้น เรียนจบม.6 ไม่ได้ไปฝึกหัดมาจากใคร แต่ฝึกฝนตนเองจนสร้างงานระดับเทพเนรมิตรได้ ผมเมี่ยงมองเข้าไปที่บ้าน เห็นหนุ่มตาดีนั่งปั้นหุ่นดินเป็นรูปพญานาค จึงเอ่ยมธุรสวาจา ..ขออนุญาตถ่ายรูปได้ไหมครับ..ในใจเกรงว่าจะไปรบกวนสมาธิ..เรากลับได้รับการเชื้อเชิญให้เข้าไปชมใกล้ๆ ถามอะไรก็ได้ เป็นห้องสี่เหลี่ยมโล่งมีเตียงนอนเล็กแอบอยู่มุมห้อง แสดงว่ากินนอนปั้นอยู่ในห้องนี้แหละ ได้รับคำแนะนำว่าด้านหลังยังมีห้องพระ ด้านข้างมีห้องแสดงฝีมือเชิญไปชมได้ ..

เดินไปมาเจอคุณยายนั่งทอดขนมบ้าบิ่น หน้าตายิ้มแย้มทาแป้งลายพร้อย นึกถึงบางคนที่ไม่ชอบอาบน้ำ เอกซื้อขนมให้ชิมอร่อยมาก มองไปข้างๆเจอหมูป่าโทนตัวอ้วนออกมาเดินทักทายคนโน้นคนนี้ แสดงว่าสุกรตัวนี้เป็นสมาชิกของสังคมที่นี่ไปแล้ว มีความสนิมสนมอารมณ์ดีไม่ได้ดุดันเหมือนหมูป่าทั่วไป เชื่องมากใครๆก็เมตตาหาขนมให้ชิมทั้งวัน คุณยายเล่าว่า คนเลี้ยงไม่สนใจดูแล เจ้าโทนจึงกระโดดคอกออกมาต้อนรับแขกช่วยชาวบ้าน เห็นเด็กๆวัยรุ่นเรียกว่า

“เจ้าขาใหญ่” ใหญ่แค่ไหน..หมาไม่กล้าแหยม ครับ!

ใครๆไปเที่ยวลองถามหาก็ได้นะครับ

ก่อนกลับเราไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ของเก่าสมัยร.5 ใครสนใจของพวกนี้ไม่ผิดหวัง เสียดายที่การจัดแสดงไม่ประณีตเท่าที่ควร ของดีๆมีคุณค่าวางระเกะระกะอัดแน่นอยู่ในห้องแคบๆ ถ้าจัดดีๆจะอลังการณ์กว่านี้มาก  

เราใช้เวลาทัวร์2ขาประมาณ4ชั่วโมง

แต่นานๆเดินทีพี่น้องเอ๊ย

คืนนี้จะนอนขาตึงแค่ไหนก็ไม่รู้

ถ้าไม่ไหวจริงๆตื่นนอนคงจะคลานลงเตียงไปเข้าห้องน้ำ

ถามว่าขยาดไหม

ตอบว่าเปล่าเลย

ยังมีพิพิธภัณฑ์เขาสัตว์ที่ติดค้างคาใจ

เอาไว้คราวหน้าจะไปล่าความจริงมาเล่าอีกนะพี่น้อง..