ลานสวนป่า

หมู่นี้ติดงานทางสวนอย่างมาก..ว่าจะบ่ไปไหน แต่.. วันนี้ต้องหอบผ้าหอบผ่อนพะรุงพะรังไปกทม. จะไปร่วมงานสุขภาพแห่งชาติครับ เพราะโดนถามมาอยู่เรื่อยๆ เราบ้าไปใส่หัวโขนผู้ทรงคุณวุฒิด้านขี้โรค จึงต้องจรลีไปวันที่15 อาจจะถึงบ่ายๆ-เย็นหรือกลางคืน ..เขาให้พักที่โรงแรมแถวโบ้เบ้ ชื่อปรินพาเลซ อยู่ไม่ไกลสกายไฮจะไปทบทวนความจำ งานนี้จะพาแม่ทูลหัวไปดูนิทรรศการด้านสุขภาพในมุมที่เราสนใจด้วย จะได้กลับมาปั่นมาทำอาหารสมุนไพรต่อชีวิตให้ซู่ซ่าเหมือนเดิมทุกประการ

ตอนแรกกะจะไปร่วมงานวันที่16 กลับ17 มีเหตุต้องแกร่วอยู่กทม.ถึงวันที่18 ถ้าจะกลับบ้านก็บักโกรกแน่
วันที่19 ไปอุบลเช้ามืด ไปร่วมงานรัตโนบลที่อุบล ตอนบ่าย
วันที่20 ร่วมงานพระราชทานปริญญา ม.อุบล จะกลับกทมตอนเย็น อ้าว!พี่น้องเมืองดอกบัวชวนกินข้าวฉลองเรื่องอะไรก็บ่ฮู้ บอกว่าจะได้เจอจอมยุทธเมืองอุบลด้วย จึงต้องเลื่อนกลับวันที่21แล้วจะต่อรถหรือบินก็บ่ฮู้กลับบ้าน นอนบ้านสองคืน
วันที่24 กลับมา กทม.อีกแหล่ว เพื่อจะไปเกาะภูเก็ต งานนี้คงเจอเพื่อนสสสส.1ตรึม อาจจะโดนทวงถามซีดีไปอิหร่าน ค้างส่งตั้งแต่ปีที่แล้ว หาคนช่วยทำบ่ได้ ต้องไล้แผ่่น 60 ชุด
วันที่25-27 ไปฉลองตำแหน่งพ่อตาอัยการชาวเกาะที่ภูเก็ต จะได้เจอทะโมนลูกน้าแป๊ดด้วย อิอิ
วันที่ 28 ถ้ากลับบ้านก็เหนื่อยแย่ อยู่กทม.หาเรื่องดีกว่า ไปตัดผม ถ้านัดหมอภาคภูมิได้ละเยี่ยมเลย จะได้นวดกระดูกกระเดี้ยว ถ้าวาสนาดีอาจจะได้ไปร้านเย็นตาโฟที่คนนำพาไปไม่ถูกสักกะที ต้องมาจบที่สุกี้ MK.ทุกครั้ง เฮ้อๆแห้วๆๆ
30 ไปบ้านสี่เสาเทเวศฯ์ ท่านประธานองคมนตรี จะเลี้ยงข้าวเที่ยง จะเอาหนังสือเจ้าเป็นไผ1-2 ไปฝากท่านด้วย ถ้ามีจังหวะจะเล่าไผเป็นไผ ทำอะไรเพื่อในหลวงของเฮา ตอนเย็นจะชวนคนสวยเมืองกรุงบุกสวนป่ามาฉลองปีใหม่

คนเรานี่หนอเรื่องปรับตัวสำคัญพอๆกับปรับใจ สถานการณ์ทางด้านสังคมยุคนี้ค่อนข้างผิดตัวผิดฝา จะมายึดทฤษฎีใดไม่ได้เลย จะเรื่อยๆเรียงๆตามธรรมชาติก็ไม่ง่ายนักหรอก หมอใจเพชร มีทรัพย์ เล่าว่า..อวิชชา อัสสาทะ กิเลศตัญหา  อุปทาน เป็นเหตุหลักที่ทำให้สุขภาพกายและจิตเสียหายเจ็บป่วย ทรุดโทรมทุกข์ทรมาน ศีลอันสมบูรณ์อันเป็นกุศลของพุทธที่ประกอบสมาธิและปัญญาเท่านั้น จึงสามารถทำลายต้นเหตุแห่งทุกข์ได้ ..ประชาชนคนธรรมดาอย่างเราๆ คงจะต้องปรับทั้งทางโลกทางธรรมและทางธรรมชาติให้เนียนไปด้วยกัน ปัญหามันอยู่ที่ว่าจะออกแบบก่อโครงสร้างนี้อย่างไร “จึงจะเห็นทุกข์เห็นธรรม” มีรักร้อยทุกข์ร้อย มีรักสิบทุกข์สิบ ไม่รักเลยไม่ทุกข์เลย ทุกเรื่องเราไม่สามารถแก้ได้ด้วยวิธีท่องจำ หรือรู้แบบเฉยๆ รู้ไว้ใช่ว่า รู้แล้วซิ่งไปเรื่อยๆ โดยไม่ใช้ความเพียรตามลำดับอย่างมั่นคง

ผมมีครูที่ดีมากในสวนข้างบ้าน เมื่อคราวอุ้ยกับครูอึ่งมาสวนป่าคราวเฮห่วงใยโน้น ตอนเช้าวันเดินทางกลับ ผมชวนไปปลูกมะรุมแบบใช้ลำต้นตัดเป็นท่อนๆเสียบดิน เห็นว่าที่ระหว่างแถวว่างและไถไว้เรียบร้อยแล้ว จึงเอาฟักทองและน้ำเต้าไปหยอดเหยียบแบบหยาบๆ บังเอิญว่ามีฝนปลายฤดู ทำให้น้ำเต้าและฟักทองเติบโตแตกเถาว์คลานยั้วเยี้ยไปตามพื้น ออกดอกออกผลให้เก็บมาทำอาหารหลายมื้อแล้ว บ่ายวันนี้เดินไปดู ก็ยังเห็นมีผลกลิ้งโค่โร่อยู่บนดิน แถมยังมีผลอ่อนออกมาอีกแน๊ะ ทั้งๆที่ไม่มีฝน ไม่ได้รถน้ำเลย ผ่านมา2-3เดือนแล้ว ผมคิดว่าที่พืชอยู่รอดได้ เพราะมีระบบปรับตัวเองอยู่ภายใน เรียนรู้ที่จะสู้ความแห้งแล้งมาแต่ต้น จึงแข็งแกร่งแข็งแรงอยู่ในสภาพที่เร้นแค้นได้ สรุปว่า ..ปลูกผักแบบไม่โอ๋ก็ทำได้ ถ้าเรารู้วิธี

จบข่าว   แคว๊กๆๆ

« « Prev : วันนี้นึกอยากขอบคุณต้นไม้อย่างที่สุด

Next : อ่อมแซบจานร้อน » »