ลานสวนป่า

พึ่งหยาดเหงื่อแรงงานตนเอง

พึ่งแรงกายแรงใจในหมู่กันเอง

พึ่งข้าวแดงแกงร้อนเราเอง

พึ่งพลังกายให้เกิดการผลิตพลังงานไว้ใช้เอง

พึ่่งผืนดิน-ฟ้าดิน ผลิตอาหารและยาสมุนไพร

ดูแลสภาพแวดล้อมให้ดี แล้วธรรมชาติจะดูแลเรา

พึ่งความรู้ความคิดเครือข่าย

โลกมีมืด มีสว่าง แต่ถ้าง่วง…ก็นอนเถอะ

ระดมความรู้ ไม่ต้องรออนุมัติจากใคร ลุยได้ลุยเลย

>> คิดเล่น ๆ แบบ อิ อิ อิ

>> ความรู้ควงคู่มากับความไม่รู้ไม่ชี้

>> มูลเหตุอาจจะมาจากโครงสร้างทางวัฒนธรรมการเรียนรู้ ไม่ใส่ใจ-สนใจ-ตั้งใจที่จะวางวิถีการเรียนรู้และการถ่ายทอดความรู้ให้มันแทรกซึมอยู่ในสำนึกและจิตวิญญาณ ตั้งแต่ตื่นจนล้มตัวลงนอน เราใช้ชีวิตไปตามสภาพแวดล้อมในหน้าที่การงาน ใครมีอาชีพอะไรก็วุ่นอยู่กับพันธกิจแห่งตน ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างซับซ้อนเป็นตัวแปรที่ควรพิจารณา ไม่อย่างนั้นก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง วกวนอยู่กับการคลี่ปัญหาที่ม้วนดีดกลับมาเหมือนเดิม

>> การประเมินความรู้ของชาติหนึ่งชาติใด จะเห็นได้ชัดในยามวิกฤติเกิดขึ้นในสังคม ยกตัวอย่างเช่นในขณะนี้ คนไทยเผชิญเภทภัยจากโรคไข้หวัด 2009 ถามว่าประเทศเรามีภูมิปัญญาอะไรบ้างที่จะนำมาแก้ไขปัญหา

· ยารักษาโรคนี้มีไหม

· วัคซิน มีไหม ในอนาคตผลิตได้เองไหม

. ความรู้ความเข้าใจมีมากน้อยแค่ไหน

.  มีแผนแม่บทที่จะตั้งรับวิกฤติใหม่ๆอย่างไร?

.  ญี่ปุ่นก็ป่วย แต่ยังบ่มีคนตาย เขาทำยังไง

>> เมื่อเข้าตาจน คนไทยหันมาเก็บเล็กผสมน้อยจากภูมิปัญญาท้องถิ่น งัดเอาเรื่องสมุนไพรและการแพทย์แผนไทยมาปะทะประทังยามขัดสน เอาตำรายาพื้นบ้านมาขัดตาทัพ ฟ้าทะลายโจร ต้นใต้ใบ ขมิ้น ไพล มีการพูดถึงและแนะนำให้ใช้ ไม่มีทางเลือก มีข้อจำกัดอย่างมาก เพราะไม่มีตัวเลือก เกิดการตื่นตูมซื้อหาสมุนไพรจนเกลี้ยงร้าน ..หลังจากเรื่องนี้ผ่านไป จะมีใครให้ความสำคัญกับสมุนไพรแค่ไหนก็ไม่รู้

>> สถานการณ์ปัจจุบัน เราต้องพึ่งยาจากต่างประเทศ สั่งซื้อแล้วก็ต้องรอ และรอ ใช่ว่าจะได้รับสินค้าทันที จะเห็นว่าเราเสียงบประมาณกับการตั้งรับวิกฤตแบบจ้าละหวั่นทุกครั้งทุกกรณี จ่ายค่าโง่กันจนเป็นเรื่องปกติ ทั้งนี้เพราะคนไทยเอาเวลาไปทำแต่เรื่องกวนประสาท ไม่เรียนให้รู้จริงเท่าที่ควร ทำให้พึ่งความรู้ของตนเองได้น้อย มีความรู้แค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ สภาพสังคมบ้านเมืองถึงสุก ๆ ดิบ ๆ จะเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสก็ไม่ง่ายแล้ว ถ้ามีการรวมตัวก่อม็อบมาก ๆ แล้วเกิดโรคไข้หวัด 2009 ระบาดในหมู่ม็อบ

ม็อบ ก็จะเปลี่ยนเป็น หมอบ

หมดแรงที่จะมาเย๊ว ๆ

แหม..อยากเห็นตรงนี้จริง ๆ อิ อิ และ อิ..

« « Prev : อิ อิ แอะ แอะศาสตร์

Next : รายการประเจิดประเจ้อทางวาจา » »