ลานสวนป่า

: ไปจีบคณะพยาบาลศาสตร์ ม.เชียงใหม่

: เที่ยวตำหนักเจ้าดารารัศมี

: เที่ยวบ้าน 100 อัน 1000 อย่าง

: คุณน้าแห่งชาติเลี้ยงมื้อเย็นที่ร้านกาแล

: นัดหมายไปปลูกต้นไม้ที่วัดพระบาทห้วยต้ม

>> เช้านี้คณะเรามาเจอกันบนโต๊ะอาหารด้วยอาการชื่นมื่น อิ่มอร่อยแล้วก็ทยอยขึ้นรถเดินทางไปที่คณะพยาบาลศาสตร์ ม.เชียงใหม่ ไปถึงเจอหมอเจ๊คนสวยแซ่เฮจากกระบี่ กับหมอจอมป่วนรออยู่ก่อนแล้ว อาจารย์และนักศึกษาทยอยเข้าห้องประชุม โต๊ะลงชื่อรอกอดเอาหนังสือเจ้าเป็นไผไปวาง เริ่มมีการเปิดอ่าน ควักกระเป๋า และล่าลายเซ็นกันแล้ว

>> ได้เวลาท่านคณบดีคณะพยาบาลศาสตร์กล่าวต้อนรับ ผมรับลูกต่อด้วยการบรรยายเรื่อง พยาบาลกับเศรษฐกิจพอเพียง : หนทางสู่ความสำเร็จ การมาพูดกับชาวพยาบาลเป็นเรื่องที่ไม่ได้หนักใจอะไร เพราะระบบของการพยาบาลมีวินัยตั้งใจสูง ที่จะรับผิดชอบบทบาทหน้าที่การงาน-การเรียนดีกว่าภาควิชาอื่นๆอยู่แล้ว เพียงยกตัวอย่างประกอบให้เห็นว่าตัวอย่างดีๆ ที่ทุ่มเทสร้างผลงานเลื่องลือนั้น มีตัวตนให้รับรู้และสืบค้นได้ไม่ยากนัก เช่น บริบทของท่านครูบาศรีวิชัย ถ้าพินิจพิเคราะห์ให้ดีก็จะเห็นเส้นทางเดินของคนที่ทุ่มเทเพื่อสังคมบ้านเมืองอเนกอนันต์ และขยายความคิดเกี่ยวกับทิศทางและประสบการณ์ด้านเศรษฐกิจพอเพียงในมิติของผู้ที่เกี่ยวข้องกับการระบบสุขภาวะของคนและสุขภาวะของสังคม

>> โม้ไปประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ลงเวที ไปรับประทานอาหารว่าง ช่วงเวลานี้ละครับที่มีการล่าลายเซ็นของผู้ที่เขียนเจ้าเป็นไผอย่างน่าระทึกใจ ผมเก็บภาพมาอวดแล้ว เพื่อจะแสดงให้เห็นว่า..ความรู้ในตัวคนนั้น ถ้าถอดออกมาเป็นลายแทงชีวิต จะเป็นอะไรที่มากกว่าเรื่องเขียนทั่วๆไป เพราะทั้งหมดที่ผ่านมาเป็นตัวหนังสือกระโดดโลดเต้นบนหน้ากระดาษนั้น เป็นการจัดการความรู้ในตัวคนที่เคยระทดระทวยใจในอดีต บัดนี้ได้พลิกมาเป็นอานุภาพของพลังนักสู้ชีวิต

>> ผู้เข้าร่วมประชุมกลับเข้าห้องอีกครั้งหนึ่ง ช่วงแรกผมทำหน้าที่หน้าม้าให้แล้ว ต่อไปก็เป็นการโยนไมค์ฯตามสไตล์ของชาวเราสิครับ หมอเจ๊รับหน้าที่จูนใจเป็นไม้แรก ต่อด้วยคุณหมอจอมป่วน -อาม่าหลินฮุ่ยที่มาในท่วงทำนองคนแก่ใจดีลีลาสะบัด ต่อด้วยป้าจุ๋ม -คนหัวโต –ท่านบางทราย ขมวดท้ายด้วยครูอึ่งผู้ชัดถ้อยชัดคำ ตอกย้ำความคิดว่า..วันนี้เรามาทำอะไรกันบ้าง

>> จบรายการท่านคณบดีเลี้ยงอาหารกลางวัน ที่ถูกรสนิยมชาวฮามาก ได้อิ่มอร่อยกับข้าวซอย และเมนูอื่นๆเต็มโต๊ะ สมบูรณ์แบบครบเครื่องเรื่องอิ่มใจอิ่มท้อง ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ บุญมาวาสนาส่งเราคงได้มาพบกันอีก

>> ผมมาเที่ยวนี้เพื่อจีบชาวพยาบาล ให้เปิดจุดสัมพันธไมตรีกับชาวลานปัญญา ถึงจากมาแล้วแต่สายใยการเรียนรู้ยังสามารถเชื่อมโยงกันได้ ถ้านักศึกษาของที่นี่สนใจการไต่ระดับความรู้แบบเครือข่ายเฮฮาศาสตร์..ดูเหมือนจะมีนักศึกษาปริญญาโทท่านหนึ่ง เข้ามาเขียนในลานปัญญาแล้วด้วย ก้าวเล็กๆ ได้ก้าวออกมาแล้ว และคงจะมีก้าวอื่นก้าวตาม ก้าวหน้าต่อไปๆ

: ชาวเฮฮาศาสตร์ได้แสดงให้เห็นการทำงานแบบมีส่วนร่วม ทุกคนที่มา อาม่า อาตี๋ อาเฮีย อาโก ต่างได้ช่วยกันออกความคิดเห็น ชวนคิดชวนคุย โดยที่เราไม่ได้คุยกันมาก่อนเลยว่า..ใครจะช่วยชี้แจงตอนไหนอย่างไร เมื่อสถาการอำนวย ทุกคนก็ช่วยกันทำหน้าที่ตามศักยภาพแห่งตน

: ชาวฮา ทำหน้าที่ชวนคิดชวนคุย แต่ไม่ได้ตอบคำถามสำเร็จรูป  เพราะคำตอบอยู่ในตัวผู้ฟัง ไม่ได้อยู่ในตัวผู้เสนอ เมื่อฟังแล้วต้องไปตีความเอาเอง ว่าเรื่องเหล่านี้เอาเข้าไปโยงกับหน้าที่การงานตรงจุดไหนอย่างไร

: ชาวฮา แสดงให้เห็นกระบวนการรวมพลคนรักประเทศไทย ไปไหนไปกัน ใครว่างก็มา ใครเป็นเจ้าภาพก็รับกันไป อาจจะต้องควักกระเป๋าบ้าง ..แต่ได้กอดตอบแทนก็คุ้มแล้ว ..กอดตดดด..ด้วยความยินดีไม่มีขายเสียด้วยสิ

: ชาวฮา สะท้อนวิธีทำงานเชิงรุก เชิงประจักษ์ ทำแล้วประเมินผลได้ในเดี๋ยวนั้น ไม่ต้องแบกกลับมาเป็นกังวลอะไรอีก อิ อิ

>> จบเรื่องงานก็หันไปหาเรื่องเที่ยวสิครับ น้าอึ่ง/อุ้ยจันตาเป็นผู้ออกโปรแกรม เราได้รับความกรุณาจากคณะพยาบาลศาสตร์มอบรถตู้พร้อมโชเฟอร์ให้ 2 คัน ช่วงแรกไปชมตำหนักของเจ้าดารารัศมีที่อำเภอแม่ริม สถานอันมีค่าควรเมืองแห่งนี้ได้รับการดูแลอย่างดีจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มัคคุเทศก์ให้รายละเอียดได้เยี่ยมมาก ทุกห้องทุกมุมอบอวลไปด้วยเนื้อหาทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันน่าตื่นใจ หลังจากนั้นเราแยกทางกัน

คันที่ 1 ไปชมสวนสัตว์เชียงใหม่ ไปเยี่ยมลูกหลินฮุ่ย

คันที่ 2 ไปชมบ้าน 100 อัน 100 อย่าง

>> ผม อุ้ย ครูอึ่ง น้าอึ่ง รอกอด ป้าจุ๋ม และก๊อกเพื่อนเก่าไปคันที่ 2 นับเป็นความโชคดีมหาศาลที่ได้มาเยือนสถานที่อันแสนมหัศจรรย์แห่งนี้ ถ้าเราเดินชมกันเองก็คงจะไม่รู้ไม่ชี้เสียมากกว่า แต่วันนี้ท่านเจ้าของบ้านตัวจริงเสียงจริงนำอธิบายแต่ละซ๊อตด้วยตัวท่านเอง เราจึงอิ่มเอมกับข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี รู้ข้อมูลของดีที่รวบรวมมาอย่างยากเย็น ได้รับฟังเจตนารมณ์ที่ยิ่งใหญ่ไพศาล ท่านนำไปชมทุกจุดทุกห้อง ยินดีให้ถ่ายภาพได้เสียด้วย กว่าจะล่ำลากันได้ตะวันก็จวนตกดินเสียแล้ว

>> เราบึ่งไปร้านอาหารกาแลที่ตั้งอยู่ตีนดอยสุเทพ เป็นร้านที่แทรกอยู่กับธรรมชาติที่ตกแต่งไว้สวยงาม บริเวณกว้างขวาง มีแขกประจำมาเสาะอาหารใส่ท้องเช่นเดียวกับคณะเราจำนวนมาก ไปถึงชุดแรกเจี๊ยะรอไปแล้ว พอเรานั่งน้าอึ่งก็สั่งๆๆๆๆมาเต็มโต๊ะ อาหารอร่อยใช้ได้เชียวแหละ นอกจากบริการสั่งอาหารแล้ว คุณน้ายังเป็นเจ้ามือรูดบัตรอีกด้วย น่ารักน่ากอดที่ซู๊ด!~ อิ่มแล้วก็แยกกัน นัดหมายจะไปปลูกต้นไม้ที่วัดพระบาทห้วยต้มพรุ่งนี้ ระหว่างเดินทางกลับลำพูน ผมสะลึมสะลือได้ยินเสียงแว่วๆว่าแวะบิกซี ไปซื้อน้ำตาลทรายแดงไปต้มถั่วเขียววันพรุ่งนี้

<< คืนนี้หมดแฮงแล้ว

ขอส่งใจมาเพียงผิวแผ่วแค่นี้ก่อน

ขอให้หลับฝันดี อิ อิ..

« « Prev : นอนวัดเอาบุญสักคืนจะดีไหม?

Next : ตอน อภินิหารสปาเฮฮาศาสตร์ » »