ลานสวนป่า

: ก่อนหน้านี้ปั่นป่วน

เหมือนนั่งมวนอยู่บนชักโครก

ทั้งเบ่งทั้งโยกจนตัวคลอน

ลุ้นกันตัวโก่งว่างั้นเถอะ

และแล้ววันนี้สิ่งที่รอคอยก็ผลุบออกมา

โล่งโจ้งสบายเสยบอย่างบอกไม่ถูก

: ได้เห็นรอยขีดเขียนที่บรรจงกลั่นออกจากหัวใจ

ไหลผ่านจากมือสู่กระดาษ

ตัวอักษรกระโดดโลดเต้นแทบจะกลิ้งออกจากโรงพิมพ์

หลอมรวมความรู้สึก ผนึกประสบการณ์เข้าหาทฤษฎี

ได้อ่านได้รับความกระชุ่มกระชวย

จุดประกาย จุดแรงบันดาลใจ

ถ้ามีระเบิดอยู่ใกล้ๆก็ไม่แน่นะ

แค่หัวใจที่เต้นตูมๆนี่ก็ไม่ไหวแล้ว

เรื่องอย่างนี้ไม่เกิดกับตัวเองก็ยากจะเข้าใจ

จึงหาทางออกด้วยการมาเขียนบอกเล่านี่แหละ

: กลับมาถึงห้องหอ รอไม่นาน

เพิ่งแก้ผ้า..เปลี่ยน..

บรรณาการจากสวรรค์ก็มาถึง

จะอะไรเสียอีกละ ..

คนขายหนังสือนะสิครับ

หอบเอาเจ้าเป็นไผขึ้นมาถึงห้อง เหงื่อโชกเลย

วางหนังสือลงพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

แสดงว่าเหนื่อยแค่ไหนก็ยอม

นึกในใจว่า..พวกเราใช้ CEO. เกินไปแล้วนะ

: จากที่นอนเฟ้อฝัน วันนี้ได้จับต้องจริงๆแล้ว

แต่ละหน้า แต่ละภาพ แต่ละใจความ

อย่าว่าแต่วางไม่ลงเลย

วางใจที่จะไม่อ่านรวดเดียวก็ไม่ใช่จะง่ายนะ

ใครจะว่าเชียร์กันเอง

ก็ยอมรับหน้าชื่นเลยว่า >> ใช่แล้ว!!

แถมยังอยากจะบอกนอกหน้าว่า

สิ่งที่เกิดที่ปรากฏมันยิ่งกว่าเชียร์กันเอง

เหนือกว่าคำบรรยายเขาเรียกว่ายังไงไม่รู้นะ

: ความในใจนั้นมีอยู่มากมายเกินที่จะเขียน

ทั้งขอบใจขอบคุณวุ่นไปหมด

ขอบใจแป๊ดกับน้าอึ่งที่แหวกใจลุยตั้งแท่น

ขอบคุณทุกนักเขียนรุ่นหมูไม่กลัวน้ำร้อน

ขอบคุณนักจัดการทั้งหลายที่ปิดทองก้นพระ

ขอบคุณท่านผู้อุปการคุณที่ช่วยกันจอง

ท่านไม่รู้หรอกว่า..

คนนั้นจอง คนนี้จอง กี่เล่มๆ..

มีความหมายมากกว่าการตีตราจอง

มันยิ่งกว่ายื่นนิ้วรับแหวนหมั้นเสียอีกนะจะบอกไห่

: หวังใจว่าทุกท่านจะมีความสุขกับการอ่าน

คนเขียนคนทำปลื้มล่วงหน้าไปก่อนแล้ว

ตอนนี้หนังสือเหลือน้อยเต็มที

แต่นั้นมิได้หมายความว่าความสุขจะหดหายตามไปด้วย

ถ้าจองไม่ทันก็ขอยืมกันอ่านก็ได้นะครับ

ถ้าไม่ดีอย่างที่คุยยินดีคืนกอด

อิ อิ..

« « Prev : คนที่ถามหาเจ้าเป็นไผ

Next : 814 บุ๊ค เซ็นเตอร์ » »