อยู่โยงมะโรงมะเส็ง
เช้าวันที่ 8 ผมเป็นไข้หวัด แต่ต้องตื่นตี 4 กังวลว่าจะตื่นไม่ทัน
ได้ตาหวาน กับ เม้งเยอรมันปลุก
มาถึงขอนแก่น 07.00 น. อ. แป๋ว มารับ ไปที่คณะเกษตรศาสตร์ ม.ขอนแก่น
มีคณาจารย์30 กว่าท่านมาประชุมหารือเรื่องการวิเคราะห์หลักสูตร
ผมโชคดีที่ได้มาร่วมเรียนรู้เรื่องนี้ด้วย
รับความรู้ดีๆจากวิทยากรหลายท่าน
> ท่านคณบดีบัณฑิตวิทยาลัย
> ดร. นิลุบล ทวีกุล แห่งสถานวิจัยพืช จังหวัดขอนแก่น
> ดร. ไพรัตน์ ศรีชนะ รองผู้จัดการบริษัทซีพี ฝ่ายกิจการต่างประเทศ
เที่ยงตรง ออตมารับเข้าสวนป่า
> > ที่สวน คณะครูคิม แห่งวิทยสัมพันธ์พิษณุโลก มีผู้อำนวยการโรงเรียน ครูหลายท่าน และลูกศิษย์ 12 ชีวิต ได้มารออยู่แล้วตั้งแต่วันที่ 7 เด็กๆได้เรียนรู้เรื่องราวในสวนป่า โดยเฉพาะเรื่องการเลี้ยงหมูเหมยซาน ซึ่งผมเคยบอกเด็กๆว่า สุกรพันธุ์นี้ไม่ธรรมดา ..แปลกตรงที่เด็กๆอุ้มได้อย่างสบาย จะไม่มีการร้องลั่นจนแก้วหูแทบแตก ก่อนกลับเอาหมูที่ให้ไปเลี้ยงเป็นสื่อการศึกษาเชิงประจักษ์มาอุ้มโชว์เสียเลย เด็กๆยิ้มกับหมูขี้อ้อนตัวนี้ กลับไปคงต้องแจกบัตรคิวให้เด็กๆได้อุ้มกันทั้งโรงเรียน ..รายละเอียดเรื่องนี้คอยคิดตามอ่านในบล็อกครูคิมนะครับ
> > ผมยังมีงานที่ต้องลุยต่อ ดร. ศักดิ์พงศ์ หอมหวล ชวนท่านอธิการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม พร้อมด้วยนักศิกษา ป.เอก 18 ชีวิต มาสุมศีรษะหารือเรื่องการศึกษาระดับดุษฎีบัณฑิตให้มีคุณค่าอย่างที่สุดเท่าที่จะทำได้ นักศึกษารุ่นนี้แต่ละท่านมีประสบการทางด้านการศึกษามาโชกโชน ทักษะที่เกี่ยวข้องกับการบริหารการศึกษาก็พอตัวเชียวละครับ เราได้จัดกระบวนการสนทนาแลกเปลี่ยนแนวคิดกันหลายกรณี ผมโชคดีเช่นเคย งานนี้มีคุณตฤณ ตัณฑเศรษฐี ป้าจุ๋ม ครูปู มาตั้งหลักรับอยู่แล้ว หลังอาหารเย็นเมื่อคืนนี้ ท่านรอกอดของเราแสดงวิสัยทัศน์ให้ฉุกคิด นักศึกษาเริ่มสนุก ซักถามกันคึกดื่น
> > ตื่นเช้าตี 5 นัดกันเดินเรียนตอนเช้ามืด ในมิติของการทำความเข้าใจเรื่องความรู้ในธรรมชาติประสานกับความรู้ในตัวคน จนกระทั้งตะวันสาย..กลับมารับประทานอาหารเช้า แล้วสนทนากันต่อจนอิ่มเอมใจ ได้เวลาคณะต่างๆทยอยเดินทางกลับ รถหายไปที่ละคันสองคัน รวมทั้งหนูออย นักศึกษามหาบัณฑิตคณะสถาปัตย์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เอาวิทยานิพนธ์มาอวดพ่อ..ผมเลยให้ออกแบบอาคารที่พักให้เสียเลย
> > ผมมานั่งถอนหายใจ..อ้าวรถใครมาอีกละนั่น พวกพี่น้องบ้างหองบัวแปะ กระโดดลงรถตุ๊บตับๆยิ้มแป้นเข้ามา หัวหน้าทีมเล่าว่าแอบเช็คเวาลดูแล้ว วันนี้ผมอยู่บ้่านสวนป่าแน่ๆ จึงชวนกันมารดน้ำดำหัว..โอ้ น้ำใจพี่น้องนี่หนอ..หลังไหลมาเองยิ่งกว่าม๊อบแถวๆอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ..ก่อนกลับชาวบ้านชวนกันไปขุดหาแมงจินูน เอาไปทำอาหารเปิบพิศดารให้เด็ดสาระตี่ช่วงสงกรานต์
< < จวนมืด เมื่อตะกี้นี้ มีโทรศัพท์เพื่อนเก่าชาวกทม. กริ๊ง! เข้ามา
< < บอกว่าตอนนี้อยู่ใกล้พระธาตุนาดูน
< < คืนนี้ก็คงจะมีเรื่องคุยกันตึกดื่นอีกคืนหนึ่ง อิ อิ
Next : ประเทศไทยมันเป็นอิหยังหนอ.. » »
4 ความคิดเห็น
มาเก็บเกี่ยวความรู้ ส่งใจมาช่วยก่อนนะครับ…อิอิ
ขอบคุณครับ พระอาจารย์
นอนบ้างนะครับ การไม่พักคือการไม่เปิดโอกาสให้ร่างกายได้ซ่อมแซมตัวเอง
คิวเยอะจริงๆ เลยนะคะ เสียดายที่ไม่ได้มาสวนป่าคราวนี้
พ่อครูฯพักบ้างนะคะ