จดหมายถึงคุณน้าแห่งชาติ

โดย sutthinun เมื่อ 29 ธันวาคม 2008 เวลา 6:23 ในหมวดหมู่ สวนป่าฮาเฮ #
อ่าน: 3168

(เหนือกระดาษมีซาละเปาเหนือซาละเปายังมีจุดแดง)

เรื่องที่หารือมาเกี่ยวกับการพิมพ์หนังสือ “เจ้าเป็นไผ” วัตถุประสงค์หลักต้องการอธิบายวิธีการเรียนรู้ของมนุษย์สมัยนี้ จะเห็นว่า..ถึงเราจะมีเครื่องมือสารสนเทศ หรือวิธีการศึกษาหาความรู้มากมาย แต่มนุษย์ก็ยังมีจุดด้อยเรื่องการดึงความรู้ในตัวคน กว่าจะได้เรียนรู้ต้องเข้าโรงเรียน ไปเรียนวิชาโน่นนี่กับอาอจารย์คนโน้นคนนี้ มองผาด ๆ อาจจะดูดีพอใช้ได้ แต่ถ้าตั้งคำถาม…

“ดีพอแล้วหรือ”

“เหมาะกับยุคสมัยแล้วหรือ”

เห็นทีจะคุยกันนาน จะอธิบายแบบรวบรัดก็หวังผลไม่ได้เสียด้วย เว้นแต่จะหาวิธีให้ผู้สนใจซึมซับ และเข้าใจด้วยตนเอง และตระหนักว่า มันมีวิธีเรียนที่แปลกใหม่เข้ากับยุคสมัยอีกมาก พระอาจารย์ใหญ่ ศ.นพ.วิจารณ์ พานิชย์ เข้าใจเรื่องนี้อย่างลึกซึ้ง ท่านต้องการให้เกิด ให้เห็นกระบวนการที่ว่านี้ ผมได้รับโอกาสที่จะดำเนินการนำร่องในเรื่องนี้อย่างเต็มที่ แต่แล้วก็ล้มเก้เค้ไม่เป็นท่า ให้นักศึกษาเขียนบล็อกก็ไม่ยอมเขียน อาจารย์ที่ปรึกษาก็ไม่เขียน การเขียนบล็อกนี่เป็นยาขมหม้อใหญ่ แต่ผมก็ยังเห็นว่าถ้านัก KM. ไม่เขียนบล็อก มันก็เป็นได้แค่เค้เก้บ้าๆบอๆเท่านั้น..

เรื่องนี้ผ่านการเคี่ยวเข็นมาแล้วหลายรอบ พวกกระต่ายขาเดียวยังมีมาก ที่ผมล้มก็เพราะผมด้อยประสบการณ์หาวิธีให้คนเขียนบล็อกไม่ได้นั่นเอง และตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าจะไปถามใคร รอกอดก็ไม่รู้อยู่ที่ไหน บางทรายก็เดินท่อม ๆอยู่เขาไหนก็ไม่รู้ หมอจอมป่วน หมอเจ๊ ลุงเอก เม้งเยอรมัน อุ๊ยจันตา ครูอึ่ง ฯลฯ รวมทั้งๆลูกๆหลานๆกระเซ็นกระสายกันคนละทิศละทาง โครงการเอา KM เป็นเครื่องมือในการพัฒนาวิธีเรียนของคนไทยจึงยังไม่สำเร็จ และได้สารภาพบาปกับพระอาจารย์ใหญ่ไปแล้ว ว่าข้าน้อยฝีมือไม่ถึง เมื่อโง่ก็สารภาพโง่ไปตรง ๆ อย่างนี้แหละ

แต่..ผมกัดไม่ปล่อยนะเรื่องนี้

เห็นคนเดินผ่านตามถนนยิ่งคิดหนัก

เพราะแต่ละตัวตนที่เดินฉวัดเฉวียนไปนั้นล้วนมีเรื่องราว ที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมทั้งนั้น

แต่เราก็ไม่มีเครื่องมือที่จะไปถอดรหัสความรู้ขาจรได้

จึงพยายามรวบรวมจอมยุทธทั้งหลายมาเข้าก๊วน และได้หาวิธีการที่จะดึงเอาความรู้ในท่านเหล่านี้ออกมาแสดงอภินิหาร ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง เพราะประสบการณ์ชีวิตคนหนึ่งคนใดนั้นมีมหาศาล เพียงแต่มีโอกาสน้อยนิดมากที่จะได้ถ่ายทอด ถ่ายเทวิชาความรู้เหล่านี้ออกไปสู่โลกกว้าง

ผมเฝ้าสังเกตมานาน ความรู้ในสมอง ในใจ ท่านเล่าฮู อาจารย์หลินฮุ่ย อาจารย์แป๋ว อุ๊ยจันตา ครูอึ่ง จอมป่วน รอกอด มันเป็นคลังทรัพยากรวิชาความรู้ที่ผลิตขึ้นมาจากออกซิเจนไทย ความรู้สึกนึกคิดในแผ่นดินไทย มันจึงควรเป็นตำราสายพันธุ์ไทย ที่เกิดขึ้นเป็นตัวตนอย่างสง่างาม เพราะคิดเอง ทำเอง แก้ผิดถูก มาเองกันทั้งนั้น

และนี้คือ… บทตีแตกของคำว่า เฮฮาศาสตร์

การเล่ามาถึงขั้นนี้ ถ้าจะจบลงดื้อ ๆ ก็จะหาว่าขี้โม้

จึงขอโม้ต่อว่า วิธีที่เราจะอธิบายวิธีถอดความรู้ในตัวคนอีกวิธีหนึ่ง

ก็คือการให้สมาชิกชาวเฮได้เขียนความเป็นตัวตนออกมา

และแล้วก็ไม่ธรรมดา อ่านแล้วอึ้ง ๆๆ ทึ่ง ๆๆ

ท่านเหล่านี้ผ่านร้อนผ่านหนาว มีประสบกาณ์ตรงหลายร้อยเล่มเกวียน

อ่านแล้ววางไม่ลงจริง ๆ

จึงคิดต่อว่าจะเอาเรื่องความรู้ในตัวคนที่เล่ามานี้ พิมพ์ในหนังสือที่ชื่อว่าเจ้าเป็นไผ

ถ้าจะเอาเรื่องเล่าในอดีตเฉย ๆ ก็เกรงว่าจะไม่จุใจ

จึงคิดต่อว่า น่าจะเอาบทความเด็ด ๆ ของแต่ละท่านลงประกอบด้วย

ลงคอมเม้นท์ ไว้บ้างพอหอมปากหอมคอ

ในเล่มแรกน่าจะเบิกโรงด้วยเรื่องเล่าของ..

รอกอด จอมป่วน บางทราย ครูอึ่ง หลวงพี่ติ๊ก หนูเบิร์ด ครูมิม อัยการชาวเกาะ ฯลฯ

เล่มที่ 2 อาเหลียง อาเปลี่นน หนูจิ ลุงเอก อุ๊ยจันตา หมอเจ๊ ครูสุ หนูตาหวาน แป๊ด อาจารย์ Handy ฯลฯ

เล่มที่ 3 จะรวบรวมพิมพ์ไปเท่าที่สมาชิกช่วยกันส่งมาให้นะขอรับ

เรายังเปิดรับเรื่องจากทุกท่านอีก นะครับ

จึงตอบคำถามคุณน้าว่า

เรื่องนี้เรื่องใหญ่ ควรถ่ายเอกสารทั้งหมด แล้วมานั่งเลือกด้วยกัน

จะเอาวันไหนดี ก็นัดหมายกัน

ไผ เป็น ไผ ก็จะโผล่เสียที

ท่านอื่นมีความเห็นประการใด โปรดเจ๊าะแจ๊ะได้ตามอัธยาศัย

อ้อ เกือบลืม อิ อิ

« « Prev : ตื่นนอนมาหาเรื่อง

Next : การบ้านหนูตาหวาน » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

6 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.63968300819397 sec
Sidebar: 0.050927877426147 sec