เรื่องของแม่ที่ถูกลืม
อ่าน: 2481ฉันแปลกใจว่าทำไมเมื่อวานฉันคิดถึงแม่อย่างหนัก ฉันตื่นขึ้นมาตอนตีสามกว่าแล้วนอนไม่หลับ (ต้องลุกมานั่งเล่มเกมส์กล่อมให้หลับอีกรอบ..อิอิ)
ฉันแปลกใจว่าทำไมเมื่อวานฉันคิดถึงแม่อย่างหนัก ฉันตื่นขึ้นมาตอนตีสามกว่าแล้วนอนไม่หลับ (ต้องลุกมานั่งเล่มเกมส์กล่อมให้หลับอีกรอบ..อิอิ)
……..
ดูแลความรู้สึก…ดูแลกัน
มันมีความหมายมากกว่า..รักเธอ…ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ
สำหรับบางคน คำว่ารักมันเป็นเพียงตะขอเกี่ยวว่า..
เธออย่าไปไหนนะ…โปรดอยู่กับฉัน อ่านต่อ »
วันนี้ฉันคิดถึงบันทึกหนึ่งที่เขียนถึงคำสอนของ “เธอ” ผู้เปรียบเสมือแม่”
ยามที่ฉันรู้สึกต้องการใครสักคนที่รักฉันอย่างจริงใจ ไร้สิ่งที่แอบแฝง และพร้อมจะยืนเคียงข้างฉันเสมอยามฉันอ่อนล้า และพร้อมที่จะฉุดกระชากฉันขึ้นมาจากสิ่งรบกวนต่าง ๆ แรงบ้าง เบาบ้าง ซึ่งเธอจะรู้ว่าควรทำกับฉันเวลาใด
ฉันคิดถึงเธอ…ก็ทำให้ฉันรู้สึกดีแล้วล่ะ
……………..
สองสามีภรรยาคู่หนึ่ง มีลูกสาวเล็กๆอยู่หนึ่งคน เวลาสามีภรรยาคู่นี้จะ “กินข้าวต้ม” ก็ต้องส่งซิกแนลกัน
เพื่อไม่อยากให้ลูกสาวรู้ เพราะลูกกำลังจะโต ก็เลยต้องใช้เป็นโค๊ตแทนกัน นี่เธอเรา “ซักผ้ากันนะ”
แล้ววันหนึ่งสามีก็นึกอยากกินข้าวต้มกับภรรยาก็เลย ส่งโค๊ตฝากลูกสาวไปบอกภรรยาซึ่งอยู่หลังบ้าน อ่านต่อ »
ได้รับเมลจากเพื่อนวันนี้ จึงเก็บความรู้สึกดี ๆ มาฝาก(หลังอาหารกลางวัน……อิ่มท้อง…..อิ่มใจ…..แล้วก็…ไม่หิวกอดแล้ว)
จริงหรือที่การ “กอด” ทำให้คุณสัมผัสความรู้สึกของกันและกันได้ โดยไม่ต้องปริปาก เมื่อได้อ่านบทความชิ้นหนึ่งจากผลิตภัณฑ์นีเวีย ดิโอ ฟอร์ เมน ที่ตั้งคำถามว่า “ผู้ชายจะรู้ไหมว่า การกอด สำคัญมากกว่าที่คุณคิด” คำพูดว่า “จริงเร๊อ!?!” ก็โพล่งออกจากปากของผู้ชายหลายๆ คน อ่านต่อ »
อ่านบันทึกหลายบันทึกที่กล่าวถึงเรื่องการกอด นึกถึงตัวเองที่เป็นคนชอบกอด หลาย ๆ คนอาจจะมีข้อคำถามในใจบ้าง ว่าอะไรถึงทำให้เป็นคนชอบกอด แล้วเวลากอดคิดถึงอะไร จะบอกว่าคิดถึงการกอดสงบค่ะ เคยอ่านหนังสือ เรื่องมีอยู่ว่า………….
วันนี้อ่านเจอข้อความที่ว่า “ชีวิตคือความเป็นจริงที่ลบไม่ได้”
เมื่อเช้าอ่านหนังสือโดนใจกับการใช้ชีวิตของ โอ เทพรัตน์ ที่เขียนหนังสือเรื่อง “ตรงกลางที่ต่างกัน”
ไม่ได้อ่านหนังสือเต็มหรอกนะ แต่อ่านจากคำสัมภาษณ์ ได้ข้อคิดสำหรับใช้นำทางตนอีกอย่างหนึ่งว่า
วันนี้ 11 พฤศจิกายน 2551 เวลา 13.30 - 16.30 น. คณะเภสัชศาสตร์ ได้มีโอกาสเชิญอาจารย์หมอ JJ มาบรรยายที่คณะ ในหัวข้อเรื่อง การจัดการความรู้ในสถานศึกษาเพื่อก้าวไปสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นเวทีให้บุคลากรของคณะได้พบปะแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในกระบวนการทำงานและนำไปสู่การจัดการความรู้ โปรแกรมสบาย ๆ สไตล์อาจารย์หมอ JJ และน้าอึ่งอ๊อบ
ท่านใดว่างก็ขอเชิญนะคะ
แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ
ในชีวิตการทำงาน ฉันเปรียบตัวเองเหมือนลูกคนกลาง
ที่เขาเปรียบว่า ลูกคนกลางมักต้องทำตัวเองให้เป็นที่ยอมรับของคนอื่น
จึงต้องพยายามทำตัวทำตามความต้องการของคนอื่น
หรือทำให้คนรอบ ๆ ข้างมีความสุขจนเกินขอบเขต
หลังจากได้เล่าการทำงานและการสอนงานของหัวหน้างาน 2 ท่านจากบันทึกที่ผ่านมา
วันนี้จะขอเล่าต่อจากการเรียนรู้ร่วมกับหัวหน้างาน ดังนี้
หัวหน้างานคนที่สาม บอกว่า การทำงานเกี่ยวกับการบริการการศึกษา ต้องทำงานในทุกขั้นตอนตั้งแต่นักศึกาเข้าถึงจบ กระบวนการให้บริการต้องมี service mind การจัดการความรู้ภายในหน่วยงาน ได้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเป็นประจำโดยผ่านการประชุม ซึ่งได้จัดให้มีการนำเสนอหัวข้อที่น่าสนใจของน้อง ๆ ในงาน เพื่อเป็นการพัฒนาศักยภาพในการเรียนรู้ร่วมกัน รวมทั้งกล้าแสดงออก กล้าแสดงความคิดเห็นด้วย แต่ในหน่วยงานนั้น ยังไม่เข้าใจเป้าหมายหรือความต้องการอย่างแท้จริงของการจัดการความรุ้ของคณะ อยากทราบประเด็นที่ชัดเจน ชอบที่น้องออย ซึ่งเป็นกระบวนกรท่านหนึ่ง นำเสนอเรื่องการจัดการความรุ้ทำให้เข้าใจมากขึ้น ดังนั้นจึงอยากทราบประเด็นที่ชัดเจน และอยากได้วิธีการจัดการเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกันในหน่วยงานอย่างเข้าใจกัน
อ่านต่อ »