ลานรื่นรมย์

ทำใจให้สบายนะคะ 

…….. 

ดูแลความรู้สึก…ดูแลกัน

มันมีความหมายมากกว่า..รักเธอ…ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ 

สำหรับบางคน คำว่ารักมันเป็นเพียงตะขอเกี่ยวว่า..

เธออย่าไปไหนนะ…โปรดอยู่กับฉัน

การดูแลความรู้สึกใคร…

มันคือทั้งหมด…ที่เราต้องรับว่ามันคือตัวเขา

ต้องนิ่งพอที่จะไม่เข้าข้าง เมื่อเขาทำอะไรไม่ถูก

และต้องไม่ต่อว่าให้เขารู้สึกโดดเดี่ยว  

………. 

จะรู้เสมอเมื่อเขาเหงา

การพร้อมดูแล…ใคร  คือ

เราจะรู้สึกถึงความสวยงาม..

หรือความขุ่นมัวในใจเขาเสมอ

ดูแลได้ทุกเวลา…

ไม่มีรูปแบบ…ไม่มีความมากน้อยเป็นเครื่องกำหนด

ทุกอย่างคือเรื่องของหัวใจ ล้วนๆ 

………. 

มีคำถามว่า…

แล้วเราที่ว่าจะดูแลใคร..

ดูแลอย่างไรไม่ให้เราเจ็บปวด

ที่สุดท้ายแล้วไม่ใช่ความทุกข์ใจ…หมองหม่น…

ระบมไปเรื่อยๆรอวัน..หาย…

อาจเร็ว..หรือช้า

ขึ้นอยู่กับว่าเราดูแลความรู้สึกตัวเองดีพอหรือยัง

เพราะถ้าตัวเองยังดูแลความรู้สึกตัวเองไม่ได้…

เวลาที่เราไปดูแลคนอื่น

อาจทำให้เราคาดหวังให้เขาดูแลกลับ

ถ้าไม่เป็นอย่างนั้นเราก็ทุกข์

ถ้าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง….

เราก็ทุกข์ 

……….. 

แต่ถ้าเราแน่ใจว่าเราดูแลตัวเองได้จริง

เรามีความสุขกับตัวเราเองได้จริง

ก็แบ่งปันให้คนอื่นๆ ไปเถอะมันเป็นเรื่องดี

การให้ของเรา…ไม่ว่าจะให้ใจ…ให้ความสุข...ให้สิ่งของ

หรือให้ความเอื้ออาทร…ห่วงใย…

มันเป็นการให้ที่เกิดจากการอยากดูแลให้เขามีความสุข…ขึ้น 

………. 

ให้ไปให้หมดใจ….

ระหว่างให้คุมสติให้อยู่ว่า

เราไม่ได้ให้เพราะอารมณ์เหงา ของเราเอง

หรืออยากจะให้เขาหันกลับมาให้เราบ้าง

การให้…การดูแลที่ว่าข้างต้น..

แม้เขาไม่ให้กลับ..เราก็ยังเติมยังเต็ม...

เราก็ดำเนินชีวิต..ของเราต่อไปได้

มีโลกที่เราชอบ…

สามารถทำอะไรที่เรารัก 

………… 

สิ่งดีๆที่เกิดเป็นเราขึ้นมา

เราให้มันแผ่ออกไป

เอาไปดูแลความรู้สึกในหัวใจของใคร..

เมื่อนั้น…ถึงจะเหงาอย่างไร…เราก็ไม่เหงานาน…

อาจมีความทุกข์บ้าง..ประสาสัตว์โลก..

แต่มันจะทุกข์น้อยลงกว่าที่เราดูแลความสุข..

ดูแลใจตัวเองไม่เป็น…แล้วไปเกาะเกี่ยวอีกหลายๆ ใจ..            

ด้วยคำว่ารัก

…….. 

มาจมในทุกข์…อยู่ด้วยกัน…

ระเบิดอารมณ์ใส่กันอย่างไม่เกรงใจ…

สนองอะไรบางอย่างของตัวเอง 

เกาะเกี่ยวด้วยคำว่า รัก…

ซึ่งเพียงอยากให้มาอยู่ข้างๆอย่าไปไหน…

อย่าเห็นคนอื่นสำคัญกว่าล้วนแล้วแต่….

เป็นพฤติกรรมที่สะท้อน..บอกว่า

แท้จริงแล้ว…

ยังดูแลความสุขให้ตัวเองไม่เป็นเลย

……………………………………………………

วันนี้ได้รับข้อความจาก “คนพิเศษ”  ผู้เป็นที่รัก  เป็นเรื่องที่ตรงกับใจที่คิดมามากว่า 4 วันว่า จะเอาอย่างไรดีกับชีวิต  คิดอย่างไรดีกับความเป็นตัวเอง  กับสิ่งที่กิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาบนโลกเสมือนแห่งนี้  เธอเขียนเพียงเพื่อจะบอกความในใจ  แต่เหมือนเธอจะเขียนแทนใจเราในการให้ย้อนกลับมาดูตัวเอง  และจากการกระตุกใจสำหรับคำพูดของคนดี ๆ คนหนึ่งในชีวิต  ทำให้ย้อนคิดว่าเรา “เล่น” กับชีวิตมากไป  ….   หรือไม่

 

 

….

 

 

ในชีวิตเราต้องมีบุคคลห้อมล้อมเท่านั้นหรือ…จึงจะสุข

ในขณะที่บางคนอาจจะสุขกับการที่อยู่กับตัวเอง หรือใครสักคนที่เข้าใจ  ไม่มากไปกว่านี้

 

…….

 

 

• ขอบคุณทุกสิ่งที่สวยงาม  ที่มีคุณค่า  ที่มอบให้  อย่างไม่เกรงว่า  สิ่งที่ย้อนกลับมาจะคือ….อะไร….
• ขอบคุณที่ทำให้ใจได้คิดว่า  การอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริง…คือสิ่งที่ต้องเพียรทำ
• ขอบคุณสำหรับความรู้สึกที่ยังคงอยู่ดีด้วยกัน…ด้วยความอดทน…อาจปนด้วยความไม่เข้าใจ…แต่ยังอดทน
• ขอบคุณทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต
• ขอให้ความรักยังคงอยู่ ยังคงมี ด้วยความดี ที่ต่างคนต่างสร้าง ต่างเพียรทำ
• ขอบคุณ “แม่” ผู้อยู่บนสวรรค์ ที่เฝ้าเช็ดน้ำตาลูก  โดยไม่เคยถามว่าเกิดอะไรขึ้น…..ขอบคุณแม่….อยากบอกว่า “คิดถึงแม่ค่ะ”

 

 แล้วเราจะเจอกันตามแต่……ลิขิตของชีวิต

 

 

« « Prev : แก้วที่แตกในมือเรา : แม่

Next : เรื่องของแม่ที่ถูกลืม » »