เรื่องของแม่ที่ถูกลืม
ฉันแปลกใจว่าทำไมเมื่อวานฉันคิดถึงแม่อย่างหนัก ฉันตื่นขึ้นมาตอนตีสามกว่าแล้วนอนไม่หลับ (ต้องลุกมานั่งเล่มเกมส์กล่อมให้หลับอีกรอบ..อิอิ)
จนกระทั่งช่วงเย็นฉันยังไปค้นอ่านบันทึกเก่า ๆ ที่เขียนถึงแม่ และนำรูปแม่มาขึ้นบันทึก จนกระทั่งข้ามคืนฉันก็ยังคิดถึงแม่ไม่ห่างหายเช่นเดิม
บ่ายวันนี้….ฉันมาถึงบางอ้อว่าทำไมฉันต้องคิดถึงแม่อย่างหนักเช่นนี้
ด้วยว่า….เมื่อวานเป็นวันเกิดแม่ฉัน และทุกปีฉันจะต้องพาแม่ไปทำบุญ
ปีที่ผ่านมาไม่มีแม่ฉันก็ยังไปทำบุญให้แม่
แต่ปีนี้….ฉันลืม
ใช่….ฉันลืมจริง ๆ
ฉันคิดว่าคงเป็นจิตที่ผูกพันกัน ทำให้ต้องนึกถึงกัน และถึงแม้นึกไม่ทัน
แม่ก็หวังว่าฉันคงจะนึกได้สักวัน…..ก๊ากส์
พรุ่งนี้ฉันจะไปวัด…ทำบุญให้แม่นะ
ช่วงนี้ฟ้าครึ้ม…ลมหนาวมาเยือน….แม่จะหนาวหรือเปล่านะ
วันอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันเอาเสื้อหนาวแม่ออกมาผึ่งแดด (จริง ๆ แอบไปดมกลิ่นมากกว่า)
หวังว่าจะเอามาใส่ตอนหนาว ๆ ….มันคงอุ่นดี ….แม่บอกแม่ชอบตัวนี้ เพราะพี่ชายซื้อให้…(อ้าว..ไหงงั้น…รักลูกไม่เท่ากันสิ…..เธอยิ้ม…ฉันจำได้)
สุขสันต์วันเกิดค่ะแม่…ปีนี้ไมมีของให้นะ…แต่จะไปทำบุญและทำดี…
คิดถึงแม่จัง (ตังค์แม่ยังอยู่ครบนะ)
21 พย.51
« « Prev : เรื่องเก่า มาเล่าใหม่ : อารมณ์ ความรู้สึก และความคิดถึงเป็นสำคัญ
Next : ก่อนร่ำลา » »
4 ความคิดเห็น
ร่วมระลึกถึงด้วยครับ คุณแม่ที่น่ารัก
แล้วบัตรเครดิตที่เขาเรียกเก็บจากแม่
จัดการให้รึยังค่ะ
ก๊ากส์
น้อมรำลึกถึงคุณแม่พี่อึ่งด้วยความชื่นชมในการหล่อเลี้ยงเมล็ดพันธุ์ที่ดีงาม จนเติบใหญ่เป็นน้าแห่งชาติแบบนี้ค่ะ
และแอบขำก๊ากกับคำแซวของพี่แป๊ด 555
คิดถึงแม่ขึ้นมาจับใจเลยค่ะ สัญญากับแม่ว่าปีใหม่นี้จะไปหาแม่สักสี่ห้าวัน แม่คงชะเง้อคอยแล้ว
ร่วมรำลึกถึงคุณแม่พี่อึ่งด้วยค่ะ จะไปทำดีเป็นการร่วมรำลึกด้วยค่ะ