ลานรื่นรมย์

เด็ดดอกไม้ริมทาง

ทิ้งความอ้างว้างเดียวดาย

บางสิ่งบางอย่าง…วิ่งหนีหาย

แต่…โลกไม่เคยเดียวดายเมื่อมีเธอ

ก่อนร่ำลา

…..

บางวันเราก็อยู่กับความฝัน

บางวันเราก็อยู่กับความเป็นจริง

บางวันเราก็อยากอยู่คนเดียว

…..

การค้นพบที่ดีที่สุด คือการค้นพบความต้องการของตัวเอง

Stop dying and start living อย่างที่ฉันเป็น

….

SMS ส่งมา บอกว่า

….

“เจริญสติ เจริญธรรมค่ะพี่”

….

“ถอยอีก 1 ก้าวแล้ว”

….

ขอบคุณกัลยาณมิตร กัลยาณธรรม

…..

…….. 

ดูแลความรู้สึก…ดูแลกัน

มันมีความหมายมากกว่า..รักเธอ…ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ 

สำหรับบางคน คำว่ารักมันเป็นเพียงตะขอเกี่ยวว่า..

เธออย่าไปไหนนะ…โปรดอยู่กับฉัน อ่านต่อ »

วันนี้ฉันคิดถึงบันทึกหนึ่งที่เขียนถึงคำสอนของ “เธอ” ผู้เปรียบเสมือแม่”

ยามที่ฉันรู้สึกต้องการใครสักคนที่รักฉันอย่างจริงใจ ไร้สิ่งที่แอบแฝง และพร้อมจะยืนเคียงข้างฉันเสมอยามฉันอ่อนล้า และพร้อมที่จะฉุดกระชากฉันขึ้นมาจากสิ่งรบกวนต่าง ๆ แรงบ้าง เบาบ้าง ซึ่งเธอจะรู้ว่าควรทำกับฉันเวลาใด

ฉันคิดถึงเธอ…ก็ทำให้ฉันรู้สึกดีแล้วล่ะ

……………..

อ่านต่อ »

วันนี้อ่านเจอข้อความที่ว่า “ชีวิตคือความเป็นจริงที่ลบไม่ได้”

เมื่อเช้าอ่านหนังสือโดนใจกับการใช้ชีวิตของ โอ เทพรัตน์ ที่เขียนหนังสือเรื่อง “ตรงกลางที่ต่างกัน”
ไม่ได้อ่านหนังสือเต็มหรอกนะ แต่อ่านจากคำสัมภาษณ์ ได้ข้อคิดสำหรับใช้นำทางตนอีกอย่างหนึ่งว่า

อ่านต่อ »

ในชีวิตการทำงาน ฉันเปรียบตัวเองเหมือนลูกคนกลาง

ที่เขาเปรียบว่า ลูกคนกลางมักต้องทำตัวเองให้เป็นที่ยอมรับของคนอื่น 

จึงต้องพยายามทำตัวทำตามความต้องการของคนอื่น

หรือทำให้คนรอบ ๆ ข้างมีความสุขจนเกินขอบเขต 

อ่านต่อ »

ทุกคนสร้างความสุขให้คนอื่นได้ทั้งนั้น

….

บางคนสร้างด้วยการเดินเข้ามา

บางคนสร้างด้วยการเดินออกไป

อ่านต่อ »

ฉันกำลังฝึกเรียนรู้กับการ “ฟังเสียงจากภายใน”ของตัวเองว่า อ่านต่อ »

บันทึกนี้ก็เช่นกัน จากการได้แลกเปลี่ยนกับพี่หมอเจ๊ในบันทึกของลานปัญญา

เอามาเช่าสู่กันอ่าน เช่นกันค่ะ อ่านต่อ »