ลาน ณกานดา

จากบันทีกอยากเรียนกับอาจารย์คนนี้ทำให้คิดต่อไปค่ะ ทำไมจอมป่วนจึงคิดได้น่ารักอย่างนี้
เด็กๆคงอยากบอกพ่อแม่ว่า…อยากเป็นลูกคนนี้
คนไข้คงอยากบอกกับหมอว่า…อยากเป็นคนไข้..ของหมอคนนี้..
พนักงาน..คงอยากบอกกับ ผู้บริหารว่า..อยากทำงานกับ..ผู้บริหารคนนี้.

น่ารักจริงๆค่ะ เป็นตัวของตัวเองโดยไม่ต้องเป็น “ตัว” ของตัวเอง
เป็นโดยไม่ต้องยึดกับตัวตน ความคิดเก่าๆ
ใช่..เราสนุกสนานได้ แต่..เราไม่ได้ทำ เราไม่เคร่งเครียดได้ แต่เราไม่ได้ทำ

คนนี้ั ที่จอมป่วนเอ่ยถึง ก็เรา คนนั้น ก็เรา..ทำไมเราจึงไม่เป็น..คนนี้…

ลองดูสิ…คล้ายๆเรื่อง คิดใหม่สดๆ เหมือนทำอาหารใหม่สดแล้วกิน
ทำ..ลงมือทำ..อย่ามัวคิดอยู่เลย…เหมือนเขียนบันทึกไง ..อิอิ

ส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันที่ดำเนินไปด้วยความเคยชิน
เมื่อเช้า พบกับ ผู้ที่มาตรวจ ตามปกติ คล้ายๆกันทุกวัน
สังเกตเห็นตัวเองเอาความเคยชินมาใช้ พูดและคิดเหมือนเปิดเทป
และสังเกตเห็น การสะดุดของอารมณ์
ที่ไม่ราบเรียบเวลามีอะไรไม่เหมือนที่เคยทำ

เป็นแต่ก่อนก็ปรุงแต่งต่อ แล้วเติมอารมณ์ลงไปตามเหตุ
มาวันนี้ สติมาจากไหนนะมาเตือนว่า
ทำไมเล่า ทำไม..ไม่ทำงานให้สนุก
ทำไมไม่ถือว่าแต่ละเหตุการณ์คือของใหม่
และปัจจุบันขณะจิตนั้นจะทำอะไรให้ดียิ่งขึ้น
ดีกว่าปล่อยให้ตัวเองคิดและทำไปแบบไม่พัฒนา

ทำไมไม่คิดว่าทุกๆครั้ง ทุกๆวินาทีคือของใหม่
สนุกกับการหาวิธีใหม่ๆ คำพูด การกระทำ ที่เหมาะสม
สำหรับวินาทีนั้น ปัจจุบันขณะนั้น

ทำไมต้องเอา memory เก่าๆมาทำงานใหม่ๆ
ไม่เอาดีกว่า คิดใหม่สดๆ เหมือนทำอาหารใหม่สดแล้วกิน