เปรียบลานปัญญา
โดย ป้าหวาน เมื่อ 20 เมษายน 2012 เวลา 11:20 (เช้า) ในหมวดหมู่ เล่าสู่กันฟัง #
อ่าน: 1976 เหมือนม่านแพรแผ่ปกคลุมคุ้มคลายหายเศร้า
คอยปลอบขวัญน้องพี่ผองเราอุ่นใจ
แพรลานริ้วดอกชมพู ชวนชูชิตชื่นหทัย
โอ้….ร่มกาลพฤกษ์แห่งฤทัยที่ใฝ่ถึง
เห็นดอกบานสดตระการละลานเร้าตรึง
ชวนซาบซึ้งถึงความรักเราผูกพัน
โอ้…….กาลพฤกษ์ที่เฝ้าปอง
เพียรมองหาเจ้านานครัน
พอยามลุเข้าเหมันต์พลันเริ่มบาน
พอยามลุเข้าเหมันต์พลันเริ่มบาน
เห็นเจ้าเยือนดั่งจะเตือนถึงวันพ้นผ่าน
เคยสุขสานต์ชิดใกล้ช้านานอาจินต์
เคยสุขสานต์ชิดใกล้ช้านานอาจินต์
ยามมองเห้นกลีบโปรยปราย
พรูพรายพริ้วพร่างลงดิน ชวนถวิลถึงที่ผองเราเฝ้าห่วงใย
เงาร่มลานแห่งเจ้านี้ฤดีฝันใฝ่ วันสดใสฝังจิตฝังใจเฝ้าคอย
ธงชัยนั้นใกล้เข้ามาเวลานั้นก็เคลื่อนคล้อย
แววความหลังก็เริ่มลอยมาใกล้มือ
(จาก ร่มกาลพฤกษ์ คำร้อง พร พิรุณ/ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน เพลง ของ มหาวิทยาลัยขอนแก่น )
No related posts.
« « Prev : ไปเที่ยวเชียงใหม่กับป้าหวาน (1)
3 ความคิดเห็น
จ๊ากสสสส ป้าหวานมาแย้ววว คิดถึงป้าหวาน
คิดฮอดป้าหวาน…ขอบคุณสำหรับเพลงที่มีความหมาย….อิอิ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย (-/\-)
ดีใจที่พบพี่ทั้ง 2 ท่าน ที่หน้าลาน ณกานดาอีกครั้งหนึ่งค่ะ
ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมค่ะ ไชโย้… อิอิ