เปรียบลานปัญญา

โดย ป้าหวาน เมื่อ 20 เมษายน 2012 เวลา 11:20 (เช้า) ในหมวดหมู่ เล่าสู่กันฟัง #
อ่าน: 1899

เหมือนม่านแพรแผ่ปกคลุมคุ้มคลายหายเศร้า
คอยปลอบขวัญน้องพี่ผองเราอุ่นใจ
แพรลานริ้วดอกชมพู ชวนชูชิตชื่นหทัย
โอ้….ร่มกาลพฤกษ์แห่งฤทัยที่ใฝ่ถึง

เห็นดอกบานสดตระการละลานเร้าตรึง
ชวนซาบซึ้งถึงความรักเราผูกพัน
โอ้…….กาลพฤกษ์ที่เฝ้าปอง

เพียรมองหาเจ้านานครัน
พอยามลุเข้าเหมันต์พลันเริ่มบาน
เห็นเจ้าเยือนดั่งจะเตือนถึงวันพ้นผ่าน
เคยสุขสานต์ชิดใกล้ช้านานอาจินต์

ยามมองเห้นกลีบโปรยปราย
พรูพรายพริ้วพร่างลงดิน ชวนถวิลถึงที่ผองเราเฝ้าห่วงใย


เงาร่มลานแห่งเจ้านี้ฤดีฝันใฝ่ วันสดใสฝังจิตฝังใจเฝ้าคอย
ธงชัยนั้นใกล้เข้ามาเวลานั้นก็เคลื่อนคล้อย
แววความหลังก็เริ่มลอยมาใกล้มือ

(จาก ร่มกาลพฤกษ์ คำร้อง พร พิรุณ/ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน เพลง ของ มหาวิทยาลัยขอนแก่น )

Post to Twitter Post to Facebook

No related posts.

« « Prev : ไปเที่ยวเชียงใหม่กับป้าหวาน (1)


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

3 ความคิดเห็น

  • #1 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 เมษายน 2012 เวลา 7:12 (เย็น)

    จ๊ากสสสส  ป้าหวานมาแย้ววว คิดถึงป้าหวาน

  • #2 Panda ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 เมษายน 2012 เวลา 12:51 (เย็น)

    คิดฮอดป้าหวาน…ขอบคุณสำหรับเพลงที่มีความหมาย….อิอิ

  • #3 ป้าหวาน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 เมษายน 2012 เวลา 3:11 (เย็น)
    สวัสดีค่ะอากง  (-/\-)

    สวัสดีค่ะพี่บางทราย  (-/\-)

    ดีใจที่พบพี่ทั้ง 2 ท่าน  ที่หน้าลาน ณกานดาอีกครั้งหนึ่งค่ะ

     ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมค่ะ  ไชโย้… อิอิ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่
You must be logged in to post a comment.

Main: 0.35793900489807 sec
Sidebar: 0.038515090942383 sec