ไปเที่ยวเชียงใหม่กับป้าหวาน (1)
เมื่อตอนเข้าพรรษา ได้ไปแอ่วเหนือ จึงเก็บเรื่องราวมาฝากแบบเบาๆค่ะ เริ่มต้นกันที่ พะเยา เพราะก่อนหน้านั้น อยู่บนรถโดยสารตลอดคืน ถึงพะเยาตอนเช้า เข้าที่พัก และทำธุระอย่างอื่นๆก่อนจนถึงตอนเที่ยง แล้วไปกินข้าวแถวๆกว๊านพะเยา
กว๊านพะเยา สวยอย่างนี้ นี่เอง 
ขอบอก..ที่หน้ากว๊านพะเยาไม่มีรถโดยสารค่ะ แปลกใจๆๆๆ ป้าหวานได้นั่งมอเตอร์ไซด์พ่วง (แบบขนหมูเลยค่ะ ใกล้เคียงๆ..) ไปทั่วเมืองก็ได้รถคันนี้แหละ…จบไป 1 วัน
รุ่งขึ้นออกเดินทางแต่เช้าไป เชียงใหม่ เจ๊า.โอ้เวียงพิงค์ โอ้เมืองสวรรค์ สวยกว่าถ้อยคำเสกสรรค์ ใจคิดถึงเพลงนี้ คราวนี้ดีหน่อยหนึ่ง ได้ขึ้นรถตู้คันใหญ่ไป บนรถมีเพลงให้ฟังด้วย เข้าบรรยากาศทางเหนือจริงๆ จะไม่ให้ตื่นเต้นได้อย่างไร ไม่ได้มาเยือนเชียงใหม่เกิน20ปีแล้ว..
เราแวะแห่งแรกคือน้ำตกข้างทาง ชื่อ น้ำตกธารทอง อุทยานแห่งชาติดอยหลวง จ.เชียงราย ไม่น่าเชื่อเลยว่า มีน้ำตกขนาดนี้ อยู่ติดถนนใหญ่
และต่อมาแวะที่ บ่อน้ำพุร้อน ที่สูงที่สุดของประเทศไทย (สูงใหญ่มากต้องย่อภาพจึงเก็บได้หมด) อยู่ที่ อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย ติดถนนอีกเช่นกัน ไม่ต้องเดินทางออกนอกทางหลักเลย
มีบ่อต้มไข่ด้วย มีบ่อให้แช่เท้าด้วยค่ะ ไม่ได้ไปทดลองเลย มัวแต่หาเสบียง อิอิ
หลังจากนั้น..ก็หลับ..ๆๆๆ จนถึงเชียงใหม่…5555 ใช้เวลาเดินทางประมาณ 3ชม.ค่ะ ไปทานข้าวซอย เป็นอาหารเที่ยง อร่อยมากกกกกก….แล้วเริ่มต้นชมเมืองเชียงใหม่กัน เราขับรถผ่านคลองระบายน้ำ ไกด์จำเป็นเล่าว่า มีประตูเมือง 4มุมเมือง และคูเมือง สี่ด้าน เป็นจัตุรัส ถ้าฟังผิด พี่น้องช่วยแก้ให้ด้วยเน้อ เป็นการคำนวณที่น่าทึ่งมากค่ะ คนโบราณฉลาดยิ่งนัก เราได้ไปชมวัด 3 วัดค่ะ เพราะมีเวลารวม 4-5 ชม.ต้องกลับรถทัวร์ ซื้อตั๋วไว้แล้ว แหง่วๆๆๆๆ เริ่มต้นวัดแรก คือ……
โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า… มีชะเง้อคอยาวเป็น ยีราฟ หน้า มช. ด้วยละ.. : )
No related posts.
5 ความคิดเห็น
กว๊านพะเยา ไปมาสิบครั้งหาปลากว๊านกินไม่ได้สักตัว มีแต่ปลากทม. …ฮ่วย
เจียงไหม่ ถ้าให้ไปเที่ยวเพียวๆ โดยไม่มีวาระซ่อนเร้น ขอ บ๊ายบาย ไม่ไหว ฝุ่น รถติด คนหน้าบึ้ง (ไม่เหมือนป่าซาง ละปูน เมื่อ 40 ปีก่อน สาวแสนสวย ยิ้มแย้ม แก้มขาว กับดักมาตรฐานเมืองเหนือ 55)
เจียงฮาย พอไหว โดยเฉพาะกาดค่ำคืนที่มีดนตรีบรรเลง
ชอบมากคือ เชียงของ และเวียงป่าเป้า (เชียงแสน แม่สาย ก็บ่ค่อยไหวแล้ว ธุรกิจขนาด)
อ้าว…อีสานบ้านเฮา ก็ดีเหลือหลายเด๊อ น้ำใจไหลล้นแม่โขงชีมูนเสมอ ยกเว้นแถวปากช่อง เขาใหญ่ ..ยิ่งฝรั่งหลั่งมาเท่าไร ไทยเรา ship jar เมื่อนั้น
ป้าหวาน เคยไป แม่ฮ่องสอน ไหม ผมไปมา 5 ครั้งแล้ว ชอบมากๆ กว่าเมืองเหนือใดๆ ทั้งหมด
โค๊ก เบียร์สิงห์ แม่โขง ลีไวส์ วาโก้ ดูเรกส์ ยังราคาเท่ากทม. ทั้งที่ต้องวิ่งผ่าน 2000 โค้ง บวก ภาษีนักท่องเที่ยว แสดงว่า คนเมืองนี้จิตใจเขาดีจริง (ต่างจากพัทยา ใกล้ กทม. นิดเดียว แต่เครื่องดื่มแพงกว่า เพราะบวกราคานักท่องเที่ยว แค่เขาใหญ่ โคราช ก็ราคากระฉูดแล้ว)
ตั้งใจว่า แก่ๆ และบ้าๆ คงมาด้อมๆ อยู่แถวนี้แหละ โดยเฉพาะ แม่ลาน้อย ที่ไปมาทั่วโลกแล้ว เห็นว่าที่นี่สวยที่สุด (จริตที่ยึดติด) …มีกระเหรี่ยงคริสต์ตัวน้อยๆ เดินกันเต็มเมือง ท่ามกลางหมอกหนา ฟ้ากว้าง
อ้าว..เพิ่งเห็นบ่อต้มไข่ เวียงป่าเป้า ทั้งที่ผมผ่านไปนับสิบครั้ง้ ไม่เคยจอด เพระเฝือพวกนี้ ตั้งแต่ระนอง ฝาง แล้ว กลิ่นกำมะถ้น เหม็น
คนไทยเราไปไหนก็เน้นเรื่องกินเป็นหลัก (เห็นแก่กิน)
ที่ yellow stone national park ที่รัฐไวโอมิง แห่ง usa มีโคลนเดือด มากหลาย แต่ไม่มีใครไปขายไข่ต้มสักราย ..แสดงว่าไทยเราเสรีกว่าเมกา ๕๕๕
อ้อ boil egg ที่เห็นในภาพน่าเป็น boiled eggs หรือไม่? อย่าไปว่ารากหญ้าเลย อจ.มหาลัยแท้ๆ ยังเห่อฝรั่งผิดๆ ยิ่งกว่านี้มากหลาย จนทำลายชาติไทยมาจนถึงวันนี้ อิอิ
ข้าวซอยนั้น ผมเห็นว่า เป็น อาหารไทยใหญ่ นะครับ รวมทั้ง แกงฮังเล ไส้อั่ว แกงแค ล้วนอาหารไทยใหญ่ทั้งสิ้น ไม่เว้นข้าว กั๋นจิ้น แอบอ่องออ และ ฯลฯ
แต่คนไทยใหญ่ไม่เคยได้รับการยกยอ ซึ่งผมว่ามันเป็นการดูดกลืนทางวัฒนธรรมที่น่าศึกษามากๆ
“ข้าวแรมฟืน” ป้าหวานควรไปหากินเสีย ก่อนจะหมดหายไป ไม่รู้เชียงไหม่มีไหม แต่มฮส. ในตลาดมีมาก เชียงแสน เชียงของ ยังมีอยู่หลาย (55 อย่าคิดว่ามันเป็น “ข้าว” นะ )
ขนมจีนน้ำเงี้ยว ก็ไทยใหญ่เต็มๆ (เพระเงี้ยวคือไทยใหญ่ แต่ผมเอาไปนำสืบ น้ำเงี้ยวมาอย่างไรก็ไม่มีใครตอบได้ จนผมเขียนบทความขนาดยาวอธิบายความเรื่องนี้มานานเป็นสิบกว่าปีแล้ว ว่า มันคือ ขนมจีนไทยใหญ่)
อาหาร ที่ปรุงด้วย “ถั่วเน่า” ก็หากินยากมากแล้ ขนาดแม่ฮ่องสอน ไปถามหาทุกร้าน ก็ไม่มี ตอนหลังมีร้านนึงเขาสงสาร เลยเอาต้มยำถั่วเน่าที่เขาทำกินเอง มาแบ่งขายให้
ฉุกละะหุกทัวร์ยังเพียงนี้ ถ้าตั้งท่าให้ดีไปอย่างมีเวลาปลอดโปร่งจะสนุกกว่านี้อีก อิ