ลาน ณกานดา

ส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันที่ดำเนินไปด้วยความเคยชิน
เมื่อเช้า พบกับ ผู้ที่มาตรวจ ตามปกติ คล้ายๆกันทุกวัน
สังเกตเห็นตัวเองเอาความเคยชินมาใช้ พูดและคิดเหมือนเปิดเทป
และสังเกตเห็น การสะดุดของอารมณ์
ที่ไม่ราบเรียบเวลามีอะไรไม่เหมือนที่เคยทำ

เป็นแต่ก่อนก็ปรุงแต่งต่อ แล้วเติมอารมณ์ลงไปตามเหตุ
มาวันนี้ สติมาจากไหนนะมาเตือนว่า
ทำไมเล่า ทำไม..ไม่ทำงานให้สนุก
ทำไมไม่ถือว่าแต่ละเหตุการณ์คือของใหม่
และปัจจุบันขณะจิตนั้นจะทำอะไรให้ดียิ่งขึ้น
ดีกว่าปล่อยให้ตัวเองคิดและทำไปแบบไม่พัฒนา

ทำไมไม่คิดว่าทุกๆครั้ง ทุกๆวินาทีคือของใหม่
สนุกกับการหาวิธีใหม่ๆ คำพูด การกระทำ ที่เหมาะสม
สำหรับวินาทีนั้น ปัจจุบันขณะนั้น

ทำไมต้องเอา memory เก่าๆมาทำงานใหม่ๆ
ไม่เอาดีกว่า คิดใหม่สดๆ เหมือนทำอาหารใหม่สดแล้วกิน

No related posts.

« « Prev : ปลา….

Next : ..น่ารักได้อีก….. » »