คนบ้าเกมส์ ว่าด้วยเรื่องเกมส์คอมพิวเตอร์
มีเรื่องมาสารภาพว่า ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์มากๆ จนเกือบจะเรียกได้ว่าติด
น่าจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาของคนที่ชอบอยู่คนเดียว
แรกๆสมัยคอมหน้าจอสีเขียวก็เล่นเกมส์แมงแง๊บๆ (picpac) พอคอมฯพัฒนาขึ้นเป็นจอสีเทาๆเกมส์ก็พัฒนาจากเจ้าตัวกลมๆอ้าปากพะงาบๆมาเป็นตัวแมงมุม
นอกจากชอบเล่นเกมส์คอมฯแล้ว ยังเคยติดเกมส์รถถังที่เล่นผ่านจอโทรทัศน์ เป็นเรื่องที่สารภาพเรื่องต่อไปก็คือ ว่าตอนที่ติดเกมส์รถถังขั้นที่ ๑๙ ทำอย่างไรก็ไม่ผ่าน ตอนนั้นเรียนป.โทปีสองเลยไปขอ Drop วิชาเรียนกับอาจารย์หลอกท่านว่าที่ทำงานส่งไปอบรมต้องขึ้นเวรเช้าตลอดมาเรียนไม่ได้ อิ อิ สุดท้ายต้องร่วมมือกับเพื่อนคนหนึ่งบุกคนหนึ่งระวังหลัง จึงสามารถผ่านด่านได้ เรื่องนี้สรุปบทเรียนได้ว่า การงานใดก็ตามหากเหลือกำลังของคนผู้เดียวแล้ว หากมีการช่วยเหลือกันและกันก็สามารถสำเร็จลุล่วง
ประดาเกมส์ถอดไพ่ต่างๆ ที่มากับ windows นี่ก็เคยติดจนแทบไม่เป็นอันทำการทำงาน แต่ก็มองเห็นข้อดีว่าเกมส์ไพ่แบบ free cell นั้นช่วยในการทำสมาธิได้ดีระดับหนึ่ง
พอคอมพิวเตอร์มีรุ่นจอสี ผมก็เริ่มบ้าเกมส์ยิงปืน เกมส์ช่วยตัวประกัน ต่อสู้ ล่าผู้ร้าย ทั้งเกมส์ Vcop และ house of Dead เล่นจนบางคืนนอนฝันว่าโดนหมาในเกมส์กัดก็มี ยืนยันได้เลยว่าการเล่นเกมส์ต่อสู้นี่ทำให้คนเล่นก้าวร้าวขึ้นได้จริงๆ บางทีความอยากชนะทำให้ต้องยิงทิ้งดะ ไม่เลือกว่าเป็นผู้ร้ายหรือตัวประกัน
เกมส์ที่ติด ชื่นชม จนถึงขั้นเรียกได้ว่าหลง ก็คือ age of Mythology ครับ เล่นมาห้าหกปีไม่ยอมเบื่อ หากคอมฯ พังต้องลงโปรแกรมใหม่ทำให้เจ้าเกมส์นี้หายไปจากเครื่อง ต้องดิ้นรนไปหาเจ้าต้าลูกน้องคนสนิทถึงที่มุกดาหาร เพื่อขอให้ช่วยติดตั้งเกมส์นี้ให้ใหม่ แม้ว่าหลังๆมานี่เจ้าต้าร์นำเสนอเกมส์ใหม่ๆก็ไม่ทำให้เปลี่ยนใจได้ ที่ชอบ ชอบตรงที่กราฟฟิกสวย คลาสสิค ชอบตรงที่คอมฯที่เล่นเป็นฝ่ายตรงข้ามเหมือนจะคิดได้เองเป็น ไม่รู้คนเขียนโปรแกรมเขาทำได้อย่างไร ชอบตรงที่เป็นเรื่องราวในยุคเพ้อฝันเหมือนเทพนิยาย เกมส์นี้เป็นเรื่องราวของการสร้างอาณาจักร มีการหาอาหาร การตัดไม้ การขุดทอง การสร้างป้อมปราการ และกองทหาร มีเรื่องสารภาพว่าผมเล่นเกมส์นี้มาห้าหกปี อย่างน้อยอาทิตย์ละสองสามครั้ง แต่นับจำนวนครั้งที่สามารถเอาชนะได้ไม่มากกว่ายี่สิบครั้งเท่านั้น ไปเรียกเจ้าต้ามาช่วยติวให้ก็ชนะเพียงในเกมส์ที่เขานั่งเล่นให้ดู พอเล่นคนเดียวทำอย่างไรก็ไม่ชนะ เจ้าต้าร์เห็นผมเล่นแล้วทายว่า อีกสิบปีพี่ก็ไม่ชนะ ทำไมนะหรือครับ ก็ผมไม่ฆ่าสัตว์ ดังนั้นใน level ที่๑ในระยะสร้างบ้านแปงเมือง ทีมงานของผมก็ตระเวนไปเก็บผักผลไม้ หรือไปขุดทองไปตัดไม้มาสร้างแปลงผัก ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามที่เล่นโดยคอมฯมันเจอช้างฆ่าช้าง เจอกวางล่ากวาง เจอแมวน้ำชำแหละแมวน้ำ แต้มขึ้นพรวดๆกว่าจะค่อยๆเก็บสะสมเสบียงอาหารให้ผ่านขึ้น level๒ ที่สามารถสร้างกองทัพได้ ฝ่ายโน้นเขาขึ้นlevel๓ เรียบร้อย และยกกำลังมาทำลายเมืองเราราบเป็นหน้ากลอง นอกจากไม่สั่งให้ชาวบ้านล่าสัตว์แล้ว ผมยังเสียดายต้นไม้ให้ชาวบ้านตัดฟันเท่าที่จำเป็น ส่วนกองทัพของผมก็ตั้งโปรแกรมให้ทำแค่ป้องกันตัวไม่ให้ก้าวร้าวเที่ยวไปฆ่าใครเขาก่อน และไม่เคยยกกองทัพไปบุกเมืองใดเลย เล่นอย่างนี้นี่เองทำอย่างไรก็ไม่ชนะ เล่นมาได้หกเจ็ดปีท่าจะได้นอกใจ age of mythology ก็คราวนี้
เพราะเมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน ไปเจอเกมส์ทำสวนใน facebook เข้า เกมส์นี้ดี เป็นการทำสวนเสมือนจริง ไม่ต้องฆ่าสัตว์ไม่มีศัตรูมาบุก ทำให้ใช้จินตนาการบวกกับการวางแผนการเพาะปลูกได้อย่างเยี่ยมยอด ตั้งใจไว้ว่าจะทำสวนแบบพอเพียง สวนเกษตรผสมผสาน ปลูกพืชหมุนเวียนกับถั่วเพื่อรักษาความอุดมสมบูรณ์ของดิน เน้นการปลูกไม้ยืนต้นเพื่อลดการไถพรวนดิน ไม่ใช้เครื่องจักรกลไม่เน้นความสวยงาม การตกแต่งประดับประดา เอาเข้าไปนั่นเดี๋ยวเจ้าต้าร์มาเห็นก็จะหัวเราะให้อีก ได้เจอเพื่อนฝูงที่รู้จักมักคุ้นหลายท่านทำสวนในฝันไว้ในนั้นเหมือนกัน การทำสวนนี่ก็สามารถใช้เป็นกุศโลบายที่ผมบังคับให้น้องๆหลานๆได้ฝึกฝนภาษาอังกฤษไปด้วย อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่า ฟักแฟงแตงโมรั้วไม้วัวควายแพะแกะเขาเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่าอย่างไร
วันนี้วันเด็กและเยาวชนแห่งชาติของไทย ผู้ปกครองควรสอดส่องลูกหลานให้เล่นเกมส์ที่ประเทืองปัญญาครับ
« « Prev : ว่าด้วยบุญพระเวส วัดโพนไซ
Next : ครู » »
4 ความคิดเห็น
เล่นมั่งจิ..ชื่อเกมอะไรคะ .ตอนนี้ป้าหวานปลูกผักอยู่ Barn Buddy Game ใน facebook ค่ะ มีเงื่อนไขที่ไม่ค่อยชอบ มีขโมย มีสังคม .เหมือนจะเน้นการหาเพื่อนกับใช้เงิน มากกว่าการทำสวน ช่วยแนะนำเกมของอาเปลี่ยนหน่อยจิ..นะ..นะ
ครับป้าหวานครับ
ผมเล่นใน Farmvilleครับ พอยอมรับเงื่อนไขได้ครับเพราะต่างคนต่างเล่นไม่สามารถมาขโมยกันได้
แต่ก็มีการไปเยี่ยมไปใส่ปุ๋ยให้กันได้ครับ
แวะไปเยี่ยมสวนผม Paleeyon Mai ได้ครับ
สวนในจินตนาการของป้าแดงนั้นอยู่ระดับสามสิบกว่าแล้วครับ ของผมเพิ่งสิบกว่าเอง
เอาไว้ฝึกบังคับใจไม่ให้โลภครับ ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ใจร้อน
มีการส่งของขวัญ ต้นไม้ สัตว์เลี้ยงให้กัน ให้รู้จักตอบแทนแบ่งปัน
วันก่อนผมไปซื้อคอมที่น่าน เจอน้องพีลูกชายเจ้าของร้านอายุเจ็ดขวบเขาเล่นได้ระดับสิบกว่า เลยสอนทั้งน้องและคุณแม่ว่าเล่นได้แต่ต้องเป็นเวลา และให้อ่านให้รู้ว่ากำลังปลูกอะไร จะได้ฝึกภาษาไปด้วยครับ
ขอบคุณอาเปลี่ยนค่ะ ไว้ป้าหวานลองเล่นดูนะคะ เรื่องติดเกมส์นี่ไม่ติดค่ะ เล่นพอให้รู้สึกว่าได้ผ่อนคลาย แต่ไม่ถึงกับต้องเล่น แต่สมัยก่อนก็เคยเล่นแบบอยากชนะ อยากผ่านไปขั้นสูงกว่าเรื่อยๆ แล้วทำไมหยุดเล่นก็ไม่ทราบจำไม่ได้ หรือว่ามีงานยุ่ง มีเรื่องจำเป็น พอห่างไปก็เลยหยุดไปเลย..55 หรือว่าแก่แล้ว..ฮ้า..ไม่แก่ๆอยากหยุดเฉยๆ..
อิอิ แคว๊กๆ
เด็กสมัยนี้น่าห่วงในเมื่อสิ่งแวดล้อมส่งเสริมกันทุกที่ ทุกเวลาทั่วโลก ได้แต่ปราม แต่ไม่ห้ามค่ะ พ่อบ้านว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ให้ผ่อนสายป่านไปดีกว่าตึงจนขาด แต่คอยรั้งไว้บ้าง ท่านว่าแบบอาเปลี่ยนค่ะ ให้รู้จักเวลา ให้หาประโยชน์ ในขณะเดียวกันเราก็หาเรื่องดีๆมาให้เขาเปลี่ยนความสนใจบ้าง เช่นหนังสือดีๆ งานอดิเรก หรือ กีฬา หรือ ดนตรี หรือ ทำอาหาร ขอให้ได้ทำด้วยกันเด็กก็พอใจค่ะ ขอบคุณค่ะ
นึกว่ามีเราคนเดียวที่บ้าเกม มีคนบ้ากว่าแฮะ อิอิ