ธารปัญญา

 

 

ก่อนอื่น ขออนุญาตอวยพรปีใหม่แด่ทุกท่านค่ะ…

ปีนี้ขอให้ได้หัวเราะกันมากขึ้นตาม 3 ตัวเลขหลังพ.ศ.นะคะ ….     2555  :D

 

 

คริสต์มาสปีใหม่ที่ผ่านมา บังเอิญมีโอกาสได้แสดงฝืมือเก็บลูกหม่อนมาทำแยม

 

 

แล้วก็ตัดสินใจอบเค้กหลังจากที่ไม่ได้ทำมานานนนมาก เหตุเพราะเห็นแยมออกมาสีสวยยังกะเม็ดพลอยทับทิม

 

 

 

โดยบริเวณที่ไปเก็บลูกหม่อนนี้เคยเป็นตลาดของชาวเมลเบิร์นเมื่อสักราวๆปี 1850

 มีต้นหม่อนขึ้นเองตามธรรมชาติหลายต้น

 

 

วันที่ไปเก็บอากาศร้อนมาก ลูกหม่อนสวยๆก็สูงสุดเอื้อม

แต่เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ก็ยอมปีนกันหน่อยล่ะ…

 

“  ไม่ต้องปีนให้สูงอย่างใครเขา    
จงปีนเอาเท่าที่เราจะปีนไหว   
ท่าที่ปีนไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร   
แค่ปีนไปให้ถึงมันเท่านั้นพอ   ” 

 

ลูกหม่อนสวยๆที่ได้มา มีความจริงอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ทุกลูกมีรสชาติเปรี้ยวเข็ดฟันหมด

ก็จึงเป็นที่มาของความคิด “เสียดายเอามาทำแยมแจกและเก็บไว้ดีกว่า”

 

แล้วพอได้แยมออกมา ฮ่าฮ่า เออเนาะ ดูๆมันก็สวยแดงงงงงยังกะเม็ดทับทิม

น่าจะเอาไปประดับบนเค้ก

 

กึก! เลย

เสร็จก็ต้องหันไปคว้าองค์ประกอบทำเค้กออกมาอีก

 

 

 

สรุป ทุกงานนี้เป็นความบังเอิญอย่างยาว แต่ก็สนุกมาก

และยิ่งสนุกขึ้นไปอีก เมื่อได้รับคำชม

ว่าทั้งเค้กทั้งแยมอร่อย คนไทยก็ทำเป็นด้วยเหรอ

 

555555…..