ลานเด็กเหน่อ

                   เมื่อวานนี้(๑๓ กันยายน ) เป็นงานเกษียณราชการของพ่อประจักษ์ และครูอีก 3 ท่าน…น้องจิก็ได้มีโอกาสไปร่วมงานด้วย..นั่งคิดนอนคิดจะซื้ออะไรให้พ่อดี…สรุปนึกขึ้นได้ว่า หน้ามหาวิทยาลัยมีกาแฟที่ไม่มีไขมัน กินแล้วไม่อ้วน…ก็เลยตัดสินใจซื้อกาแฟ แล้วเอาไปแพ็คเป็นกระเช้าเอง..รูปร่างกระเช้าของขวัญให้พ่อเลยไม่สวยเท่าที่ควร 5555++                          

                   ส่วนครูเสียงเหน่อๆ…เหมือนกับว่า ฟ้าบันดาล…ไม่ได้นัดกันมาเลยเจ้าค่ะ…น้องจิซื้อกาแฟ ครูเสียงเหน่อๆ นำถ้วยกาแฟมาให้พ่อประจักษ์….น้องจินำกาแฟมาให้พ่อ 6 ชุดด้วยกัน ครูเสียงเหน่อก็มีแก้วมาให้พ่อประจักษ์ 6 ใบเหมือนกันเลย 55555+++…ขาดอย่างเดียว ช้อนกาแฟเจ้าค่ะ

                   แต่แค่กระเช้าให้พ่อแค่นี้ก็ไม่เซอร์ไพร์เท่าไหร่…พอดีน้องจิได้คุยกับลุงสุดที่รักว่า ลุงว่างหรือเปล่าค่ะ วันที่ ๑๓ จะมีงานเลี้ยงวันเกษียณราชการของพ่อประจักษ์…ลุงเอกก็เลยตอบตกลงว่าจะมา และให้เป็นความลับระหว่างน้องจิกับลุงเอกเท่านั้น แล้วก็เลยชวนป้าแห่งชาติ(ป้าจุ๋ม)รักที่สุดมาด้วยเจ้าค่ะ                

                   ป้าจุ๋มไม่มีรถมา ต้องนั่งแท็กซี่มาจากกรุงเทพฯ ป้ามาด้วยใจจริงๆ ป้ามาหาที่บ้านน้องจิก่อนแล้วค่อยไปในงานพร้อมกัน แต่ลุงเอกยังติดงานที่อยุธยาอยู่เจ้าค่ะเลยมาทีหลัง..เซอร์ไพร์สองรอบเลย….

                   พอน้องจิพาพ่อประจักษ์มาหาป้าแห่งชาติ…พ่ออึ้งนิดหนึ่ง แล้วก็ทักทายกันเรียบร้อยก็พาทุกคนไปนั่งโต๊ะเพื่อรับประทานอาหารกัน…น้องจิก็โดนครูพิสูจน์บอกว่า รีบไปเปลี่ยนชุดเล่นอีแซวเลย บนห้อง เร็วๆ 55555+++ แป๋วๆๆๆ…..ทันใดนั้นครูโย่งก็โทรมาถามว่า เป็นยังไงมั่ง น้องจิก็เลยบอกว่า กำลังซ้อมอีแซวให้พ่อประจักษ์  ครูโย่งก็เลยได้ฟังอีแซวไปนิดหนึ่ง แล้วก็คงทนฟังไม่ไหวเลยบอกว่า น้องจิแค่นี้แหละ 555++ ก๊ากๆๆ

                  พอน้องจิเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย ครูพิสูจน์ก็พาลงไปยังเวทีการแสดง…และแล้ว ลุงสุดที่รักก็โทรมาหาน้องจิ…บอกว่า….ลุงอยู่ตรงพระยืนเนี่ย…น้องจิก็เลยวิ่งไปหาที่พระประจำโรงเรียนบางลี่วิทยา…พอไปหาก็ไม่เจอลุงเอก ก็เลยโทรหาอีกครั้งแล้วถามว่า ลุงอยู่ตรงไหนค่ะ ลุงบอกว่า อยู่ตรงหน้าบันไดใกล้ๆพระยืน….น้องจิก็เดินไปดูตรงบันได ก็ไม่เห็นมี..ยืนงงๆ แถมหันไปหันมาอยู่หลายรอบ แล้วลุงเอกก็เปิดประตูรถออกมา…ที่แท้ ลุงเอกอยู่ในรถที่น้องจิยืนหมุนอยู่ใกล้ๆนั่นแหละค่ะ 555555++…

                 ก็เลยกอดลุงเอกแล้วก็พาลุงเอกไปเข้างาน…คุณครูที่ต้อนรับอยู่ด้านหน้า งงๆเล็กน้อย น้องจิพาใครมาด้วย…อิอิ (กะเซอร์ไพร์พ่อประจักษ์คนเดียว เอ๊ะ แต่ว่ามีครูลำดวนพ่วงท้ายด้วยนะเนี่ยที่จะเซอร์ไพร์เพราะครูลำดวนไม่นึกว่าลุงเอกจะมา) อิอิ..ดีใจๆๆๆๆ…..พอน้องจิพาเดินไปหาพ่อประจักษ์ พ่อก็งงๆเล็กน้อยหรือเปล่า เพราะพ่อไม่เคยพบลุงเอกตัวจริงเลยสักที…งานนี้เจอกันแล้ว คุยกันยกใหญ่เลย อ้าว ถ่ายรูปๆๆๆๆ

                                          ใครเหน่อที่สุด………ลองทายกันดูค่ะ อิอิ

                 เมื่อน้องจิเซอร์ไพร์พ่อประจักษ์เรียบร้อยก็ไปเตรียมตัวร้องอีแซวอยู่หลังเวที…อยากจะบอกว่า..ตื่นเต้นมากๆ…มือเย็นเลย 55555++…พอถึงเวลาร้องจริง…เสียงน้องจิแหลมได้อีก ก๊ากๆๆ…ลุงเอกบอกว่า น้องจิเสียงแหลมมากๆๆๆๆๆๆ 555++3..น้องจิลืมเนื้ออ่ะค่ะ 555++……เอื้อนยาวไปหน่อยเพราะว่า น้องจินึกเนื้อไม่ออก เอื้อนไว้ก่อน อิอิ

                ลุงๆป้าๆที่นั่งข้างๆเวทีก่อนน้องจิจะขึ้นเวทีเขาบอกว่า เดี๋ยวลุงจะคอยดูว่าจะร้องผิดหรือเปล่า 5555++ เชียร์น้องจิใหญ่เลย พอน้องจิร้องเนื้อตรงน้องจิรับผิดชอบจบ น้องจิก็โล่งใจไปเลยเจ้าค่ะ ลุงๆป้าๆข้างเวทีก็ปรบมือให้ อิอิ โห คนหน้าตาดีอยู่แล้ว มั่วได้ซะอย่าง อิอิ

                พออีแซวจบก็เริ่มงานต่างๆ…จนพบพิธีการ..มีนักร้องลูกทุ่งจากเด็กในวงอีแซว..เสียงดีสุดๆ…แบบว่า ดีกว่าหน้าตาซะอีก ….ลุงเอกชมว่าน่าจะประกวดร้องเพลงได้เลยนะ…อิอิ น้องจิก็ว่างั้นแหละค่ะ…แต่ว่าน้องจิก็บอกลุงเอกไปว่า เนี่ย น้องจิร้องดีกว่าเด็กคนนี้อีก..เดี๋ยวน้องจิร้องให้ฟัง ลุงเอกต้องฟังด้วยนะค่ะ 5555++ และแล้วน้องจิก็ไปต่อคิวร้องเพลง…(ทั้งๆที่รู้ว่าเสียงตัวเองอย่างกะกระบือคลอดบุตร) 5555++…พอถึงคิวน้องจิร้อง….แขกที่นั่งดูกลับบ้านแทบหมด คงเหลือแค่ ลุงเอก ป้าจุ๋ม ครูเสียงเหน่อๆ พ่อประจักษ์ แม่ยุพิน และครูที่ทำงานกันเล็กๆน้อยๆ..ฟังน้องจิร้อง 555555++

                คนกลับก่อนไม่มีบุญฟังเสียงน้องจิแน่ๆ …..ร้องได้ครึ่งเพลง ลุงเอกชูมือให้ ค่อยมีกำลังใจร้องอีกครึ่งเพลงหน่อย 5555+++..ก็เลยบอกไปว่า ใครปรบมือให้หนู หน้าตาดีทุกคน ..ปรบมือกันใหญ่เลย 5555+++…พอจบเพลงทุกคนก็ลุกกลับบ้าน….555++…พ่อประจักษ์เดินไปส่งที่รถลุงเอก….ลุงเอกมาส่งน้องจิกับแม่ยุพินที่บ้าน…

                น้องจิอยากจะบอกว่า น้องจิรักลุงเอก และ ป้าจุ๋มมากๆค่ะ…น้องจิใกล้จะสอบแล้วกำลังใจที่น้องจิได้มา ก็เลยมาจากลุงสุดหล่อ กับ ป้าสุดสวยนี่แหละค่ะ….น้องจิไม่รู้จะหาอะไรมาให้ลุงกับป้าดี นอกจากความรักของน้องจิที่มอบให้ลุงกับป้า น้องจิจะตั้งใจสอบให้ดีที่สุด ….ให้สมกับที่ลุงกับป้ารักและเมตตาน้องจิเสมอมาเจ้าค่ะ จุ๊บๆๆ

               รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —–>น้องจิ ^_^

 วันนี้ครูเสียงเหน่อๆมาที่บ้านน้องจิค่ะ …เพราะตกลงกันว่า ตอนเย็นจะไปงานเลี้ยงพ่อประจักษ์ และครูอีก 3 ท่าน… ครูเสียงเหน่อๆ พาไปทอดแห ดักปลา…..5555++ ฮาได้อีก

              ขาไป ปั่นจักรยานกันไป เจ้าโย้น้องชายสุดที่รักของหนู พาไปผิดนา….ตอนขาปั่นไปก็ปั่นแบบจักรยานวิบากอยู่แล้ว ต้องปั่นกลับอีก ขาแทบลากดินเจ้าค่ะ  อิอิ

              ต่อมาก็ไปดักปลาอีกนาหนึ่ง ปั่นจักรยานไปเอาตาข่ายมาดักปลา…..ตอนลงน้ำแหมๆๆ ครูเสียงเหน่อๆดูชำนาญจริงๆเลยค่ะ อิอิ แล้วน้องจิก็ลงไปช่วยขึงตาข่าย พร้อมกับลูกสมุนน้องจิอีกเพียบ 5555++

              แล้วก็ปั่นจักรยานไปท้ายไร่เพื่อทอดแห…สรุปเราเอาจักรยานไปสามคัน จักรยานพังคันหนึ่ง ไม่สามารถซ้อนท้ายได้ จึงต้องอยู่ในสภาพนี้เจ้าค่ะ 5555555++

                                                          เบื้องหลัง……ก็ฮาแล้ว

                                                     เบื้องหน้า……ฮาได้อีกเจ้าค่ะ อิอิ

              และแล้วฝนก็ตกลงมา สนุกสนานกันมากๆเลยค่ะ แบบว่าไม่กลัวว่าจะไม่สบายเลย เพราะว่า ความสนุกมันมากกว่า …น้องจิได้ทอดแหเป็นครั้งแรกในชีวิต แหบานด้วยแหละไม่อยากจะเอ่ย…ครูเสียงเหน่อๆก็พูดแซวว่า สาวอักษรหน้าดำ 5555555+++ (ขาวกว่าตั้งเยอะ) ก๊ากๆๆ

                                          ครูเสียงเหน่อๆ กำลังหาหนอนกินเจ้าค่ะ 55555+++

              ตอนทอดแห ..พวกเราใช้ลากแหมากกว่าเจ้าค่ะ…น้ำค่อนข้างลึกพอสมควร น้องจิเกือบจม แต่ก็มีคนผลักอย่างแรงเท้าเลยเหยียบดินถึงฝั่ง…น่าจะเป็นครูเสียงเหน่อผลัก เห็นครูบอก แต่ว่า น้องจิก็ถามต่อว่า ตอนผลักใช้อะไรผลักแรงถึงได้เยอะขนาดนี้ ..ใช้มือหรือเท้า 55555++ ก๊ากๆๆๆ

               สรุปลากแหเสร็จช่วยกันจับ ได้ปลามาเป็นจำนวนมาก นั่นก็คือ 2 ตัวด้วยกัน 5555++…จะได้กินปลาไหมเนี่ย อิอิ

               พอลากแหเสร็จก็ปั่นจักรยานไปดูปลาที่ดักข่ายไว้เจ้าค่ะ…ลงไปดู ปลาติดแค่ 1 ตัวเอง โอ้!! ปลาหายไปไหนหมดเนี่ย….ปลาที่ติดชื่อว่าปลาหลาด…..น้องจิเรียกปลาฉลาด..แต่คิดไปคิดว่า มันน่าจะชื่อ ปลาโง่มากกว่า ว่ายมาติดข่ายที่ดักไว้คงไม่ฉลาดแล้วหล่ะค่ะ …อิอิ….แต่ส่วนใหญ่ปลาสุพรรณมักจะฉลาดเพราะว่า ไม่เห็นติดข่ายเลยอ่ะ เศร้าที่ปลามันฉลาดเพราะว่า อดกินปลา

               เนื่องจากปลาเยอะจัด ก็เลยปั่นกลับบ้านกัน…อิอิ….เตรียมตัวไปงานเลี้ยงงานเกษียณราชการของพ่อประจักษ์ค่ะ  ตื่นเต้นๆๆๆ  น้องจิจะพาคนไปเซอร์ไพร์พ่อประจักษ์ด้วย อิอิ

               รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —->น้องจิ ^_^

เนื่องจากหน้าตาดีที่สุดในแก๊ง…ก็เลยให้ครูโย่งสุดหล่อหัวหน้าใหญ่ช่วยปั้นความดังให้น้องจิหน่อย 5555++..เห็นแล้วฮาดีเจ้าค่ะ เลยขอดังด้วยคน ไม่ยอมแพ้หัวหน้าทีม อิอิ

                              ว้าวๆๆๆๆๆๆ ….5555555555555555555555555555555555+++

     ดาราก็งี้แหละค่ะ…คนมันหน้าตาดี 555555555++..จริงเปล่าค่ะครูโย่ง อิอิ

           รูปนี้สวยจนเสาไฟฟ้าช๊อดไปเลย……55555555+++…..อิอิ

                                    โบราณได้อีกสำหรับรูปนี้ อิอิ

              ชุดอีแซวก็เท่ห์ได้ 555555++…ชูสองนิ้วซะอย่าง อิอิ

       รูปนี้หลอนไปอีกนานแสนนาน …555555+++

                  น้องจิต้องขอบคุณครูโย่งนะค่ะที่ช่วยทำรูปต่างๆให้น้องจิ อิอิ  วันนี้นอนไม่หลับ ตื่นเต้น พรุ่งนี้ครูเสียงเหน่อจะมาจับปลาที่บ้าน 5555+++….รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ

                เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —->น้องจิ ^_^

   ในสัปดาห์นี้..เป็นสัปดาห์แห่งการสอบย่อยของแต่ละรายวิชา คงมีเพียงวิชาดนตรีไทยเท่านี้ที่สอบปลายภาคผ่านไปแล้ว…ครูให้น้องจิเตรียมตัวพูดหน้าชั้นเรียนในวิชาภาษาไทย…พูดเรื่องอะไรก็ได้ที่เราอยากจะพูด…

                  ไอเดียก็บรรเจิดขึ้นมาทันที…อ่ะนะ เรามันคนสุพรรณ ก็ต้องพูดเรื่องเกี่ยวกับสุพรรณซิพี่น้อง….หัดทำสำเนียงให้เหน่อๆเหมือนตอนไปแข่งสำเนียงสุพรรณมา…เดี๋ยวเสียชื่อรองแชมป์เสียงเหน่อจังหวัดหมด….55555++….

                   นึกเนื้อหา เรียบเรียง พึ่งใบบุญเก่าตอนมัธยมตอนพูดเรื่อง วัฒนธรรมเมืองสุพรรณ….เตรียมไปอย่างดี…พอถึงตอนสอบพูด ครูถามใครจะพูดก่อน…เจ้าเพื่อนยาก หลงหาด แสดงความพร้อมออกไปคนแรก 5555++..ฮาชะมัดเพื่อนคนนี้….เจ้าหลงหาด พูดเรื่อง ตำนานขนมครกเจ้าค่ะ 55555++….สงสัยจะตื่นเต้น พูดไปหัวเราะไป อิอิ

                   พอเจ้าหลงหาดพูดจบ ครูก็ให้เจ้าหลงหาดจับฉลากเพื่อหารายชื่อคนที่จะพูดต่อไป….เจ้าหลงหาดจับได้เพื่อนอีกคนที่นั่งใกล้ๆกัน 555++ ลุ้นจนนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้เจ้าค่ะ …แต่ละคนก็พูดจบแล้วก็จับไปเรื่อยๆ…น้องจิใจหนึ่งก็อยากจะให้จับได้ชื่อตัวเอง อีกใจหนึ่งก็อย่าพึ่งเลย …วุ่นวายไปหมด …ทันใดนั้นก็นึกถึงลุงเอกทันที ลุงบอก ต้องทำจิตให้นิ่งๆ ก็เลยนั่งหลับตา แล้วก็ฟังเพื่อนๆพูด สรุป หมดชั่วโมง ไม่มีใครจับได้ชื่อน้องจิเลย ก็เลยต้องกระเด็นไปสอบสัปดาห์หน้า…เฮ้อ!!! โล่งใจ อิอิ เกร็งอยู่ตั้งนาน กว่าจะหมดชั่วโมง

                 พอหมดชั่วโมงเรียนก็เตรียมของเก็บสัมภาระเตรียมตัวกลับบ้าน…อ้าวแวะหาครูเสียงเหน่อๆอีก 555555++………งานนี้ได้ไปหลายที่มากๆค่ะ หนึ่งในที่ไปก็คือ  อุทยานผีเสื้อ (สวยมากๆไม่อยากจะเอ่ย อากาศเย็นสบาย อิอิ ชอบๆๆ)

                  น้องจิไปดูตั๊กแตนกิ่งไม้ กับ ตั๊กแตนใบไม้ ….ตั๊กแตนใบไม้น้องจิหาเจอเจ้าค่ะ แต่ตั๊กแตนกิ่งไม้ น้องจิหาไม่ค่อยเจอ มองเท่าไหร่ก็ไม่เจอ มองไม่เห็น จนพี่ที่อุทยานชี้ให้ดู มันอยู่ตรงหน้าน้องจิเลย …ถ้ามันเป็นงูก็ฉกน้องจิไปแล้วเจ้าค่ะ 5555++…

                  น้องจิเลยให้เพื่อนถ่ายรูปน้องจิคู่กับตั๊กแตนกิ่งไม้ให้หน่อย ..แล้วน้องจิก็จับตรงใบไม้ที่ใกล้ๆตั๊กแตนกิ่งไม้ยืนอยู่  แล้วก็ไม่ได้ดูว่ามันจะเดินมาที่มือน้องจิ ขาเจ้าตั๊กแตนมาถูกมือ น้องจิกรี๊ดลั่นเลย กระโดดสุดแรงเกิด…เพื่อนบ้ามันถ่ายรูปตอนน้องจิกลัวไว้ด้วย บ้าที่สุด 555++..และแล้วน้องจิก็ชี้ที่เกิดเหตุที่น้องจิตกใจ 5555+++…..

                 ขากลับมาเล่นสนามเด็กเล่น …น้องจิไปเล่นที่ลื่นๆมาเจ้าค่ะ สนุกมากๆ ..ลื่นมาจากด้านบนลงอุโมงค์ลงมา โผล่ข้างล่าง พับเพียบเรียบร้อยเลย 555555+++ พอไปดูป้าย เขาเขียนว่า ให้เด็กอายุ 3-12 ปี เล่น 5555++

                   สักพักก็กลับที่ห้องครูเสียงเหน่อๆ…แล้วครูเสียงเหน่อก็ขับมอไซค์มาส่งที่หน้ามหาวิทยาลัย ..น้องจิหอบของยังกะหลงทางเลยเจ้าค่ะ 555++

                   เตรียมตัวไปงานพ่อประจักษ์พรุ่งนี้ อิอิ  รักและคิดถึงพ่อนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ

                 รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —>น้องจิ ^_^

    เมื่อวันพุธที่ 10 กันยายนที่ผ่านมา(ก็เมื่อวานนี้)….น้องจิมีเรียนวิชาภาษาอังกฤษตอนเช้า เรียนเสร็จเที่ยง…เลยตกลงกับเพื่อนรักว่า จะไปเรียนกันต่อที่ม.เกษตร…(เรียนในศิลปากรไม่พอ กะว่าจะไปเรียนต่ออีกกับครูเสียงเหน่อๆ)…..

                 ก่อนไปโทรได้โทรถามว่า ครูอยู่ไหนมีสอนตอนบ่ายไหม สรุปว่า ไม่มีสอน แป๋วๆๆๆ อดเรียนในห้องเรียนกับเพื่อนๆม.เกษตรศาสตร์เลยเจ้าค่ะ แต่ไม่เป็นไร ให้สอนต่างหากก็ได้…..พอไปถึง ม.เกษตรไฟดับ..ห้องของครูเสียงเหน่อๆ มืด น้องจิก็เลยนึกว่าไม่มีใครอยู่ ก็เลยโทร ปรากฏว่าไม่รับสาย เจ้าเบลลองเปิดประตู เห็นครูเสียงเหน่อๆอยู่ ก็เลยฮากันใหญ่ อิอิ

                  น้องจินำขนมไปฝากด้วย..กะว่าให้อ้วนไปเลย….ครูเสียงเหน่อๆ สอนการบ้านวิชาภาษาอังกฤษ….ให้น้องจิเปิดพจนานุกรมอังกฤษ - อังกฤษ โอ้พระเจ้า กว่าจะได้แต่ละตัว งมหาไปเหอะ 555++ แต่ก็สนุกดีเหมือนกัน…อิอิ พอทำเสร็จก็พาไปกินไอติม….

                  คุณครูนัดกับลูกศิษย์ที่มาจากโรงเรียนจังหวัดกาญจนบุรีมาทานด้วยเจ้าค่ะ ..รออยู่นานมากๆ…เพราะว่า เพื่อนๆหลับอยู่ ลืมนัด อิอิ

                  พอมาถึง…หนูก็ได้เวลาป่วนเต็มที่ อิอิ เจ้าชัยเพื่อนรักของหนูก็ไปด้วย น้องจิกับเจ้าเบล ซื้อสายไหมกับขนมปังไปฝากเจ้าชัย…เจ้าชัยบอกว่า ขนมนี่ดังที่สุดในนครปฐมแล้วใช่ไหม…น้องจิบอกว่า ใช่ ดังสุดแล้ว ร้านอื่นไม่ดังเท่าไหร่เพราะใช้ปากตะโกนขาย ร้านนี้ดังสุด ใช้ไมค์พูด กลบเสียงร้านอื่นหมดเลย…ป๊าดดดดดดด เจ้าชัยงอไปเลย 55555++

                   คุยกันไปคุยกันมา…ครูเสียงเหน่อๆ ก็แนะนำน้องจิ  เจ้าเบล เจ้าชัย ให้ลูกศิษย์ที่ชื่อ สาม กับ บิลลี่ ให้รู้จัก…ครูแนะนำว่า นี่น้องจิ นี่เบล จากมหาวิทยาลัยศิลปากร….ปี 1 เหมือนกัน  เขาบอกว่า…ถ้าครูไม่บอกว่าน้องจิอยู่ปี 1 จะคิดว่าน้องจิอยู่มัธยมนะเนี่ย ..55555++ แบบว่า จะลอย…ไม่ใช่อะไร เห็นอายุสมองยังน้อยๆอยู่ว่างั้นเหอะ..5555++

                    เดี๋ยววันศุกร์นี้…ครูเสียงเหน่อๆจะไปจับปลาบ้านน้องจิด้วยค่ะ อิอิ……เดี๋ยวจะถ่ายรูปมาให้ดูนะค่ะ  ตอนนี้น้องจิอ่านอังกฤษมาอึนๆๆๆ ก็เลยมาบันทึกคลายเครียด รอเรียนวิชาปรัชญาในตอนบ่าย….สอบอีกแน่ๆเลย…..แต่สอบวิชาปรัชญาไม่เครียดเท่าไหร่ เพราะว่า ตอบตามความคิดของเรา ถ้าตอบแล้วโดนใจครูผู้สอนก็ได้คะแนนไป ถ้าตอบไม่ตรงใจ ก็ยิ้มเข้าไว้ แล้วจะดีเอง 555555+++ นี่แหละ นักปรัชญา อิอิ

                     รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —->น้องจิ ^_^