ลานเด็กเหน่อ

…..สวัสดีเจ้าค่ะทุกๆท่านที่คิดถึง…วันนี้น้องจิเดินทางกลับมาบ้านที่สุพรรณ หลังจากช่วยงานวิจัยอาจารย์สำเร็จไปส่วนหนึ่ง…มีเรื่องมาเล่ามากมายโดยไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน…แต่จะขอนำเสนอเรื่องที่น้องจิจดจำเป็นภาพติดตาก็แล้วกันนะคะ

…..ในงานวิจัยวัฒนธรรมของชาวลาวครั่งซึ่งถือว่าเป็นชาวลาวที่อพยพย้ายถิ่นฐานมาจากเวียงจันทน์นั้น น้องจิได้ลงพื้นที่ที่ตำบลโพรงมะเดื่อ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม…ซึ่งหมู่บ้านนี้มีความน่าสนใจมากมายทั้งในด้าน ศิลปหัตถกรรม  อาหาร  ประเพณีความเชื่อ และดนตรี

…..ในช่วง 5 เดือนที่ผ่านมา น้องจิได้ไปลงพื้นที่กับอาจารย์และเพื่อนก็ได้ศึกษาวิถีชีวิตของชาวบ้าน…(ไปจนชาวบ้านคุ้นเคยและสนิทสนมกันดี อิอิ)…

…..ในเรื่องของประเพณีความเชื่อของหมู่บ้านนี้น่าสนใจคะ เพราะเขามีสิ่งที่เคารพบูชาก็คือ ศาลเจ้าพ่อสิงหาญฟ้าแลบ  ทุกปีต้องมีการแก้บนคุ้มปี  ซึ่งก็มีงานเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน ที่ผ่านมานี้เอง ….ก็นับเป็นโอกาสดีที่น้องจิได้เข้าร่วมงานนี้ด้วย…ไปช่วยงานตั้งแต่ 1 สัปดาห์แรกก่อนงานจะเริ่ม…ทำตั้งแต่ล้างจาน เหลาตอกทำธง  ตัดต้นไม้ข้างทาง…เพื่อช่วยลุงที่ดูแลศาลอยู่..ที่น้องจิช่วยลุงเขาเพราะว่า ลุงเขาทำคนเดียวหมดทุกอย่างเลยคะ ชาวบ้านไม่ค่อยมาช่วยกันเพราะถือว่าไม่ใช่หน้าที่ นี่ก็เป็นการประเมินอะไรได้บางอย่าง…แต่ก็มีชาวบ้านบางส่วนที่ได้ตำแหน่งจากเจ้าพ่อสิงหาญให้เป็นทหารซ้ายและทหารขวา….ลุงทหารซ้ายและขวาทั้งสองคนก็ช่วยบ้างบางส่วน

……บนศาลเจ้าพ่อนั้น ลุงจันทร์ (ผู้ดูแลศาล)….บอกว่า ห้ามใครขึ้นไปบนชั้นสองเด็ดขาด….เนื่องจากน้องจิมาช่วยลุงปัดกวาดเช็ดถูศาลเป็นประจำ….ลุงจันทร์บอกว่า อนุญาตให้น้องจิขึ้นไปได้คนเดียว ทั้งๆที่ไม่ใช่คนในหมู่บ้านนะนั่น อิอิ…..มีอยู่วันหนึ่ง ก่อนวันงาน….ลุงบอกว่ามาแต่เช้านะมาถูศาล..น้องจิบอกว่า ถ้าน้องจิมาช้าก็ให้คนอื่นขึ้นไปถูก่อนก็ได้..ลุงบอกว่าไม่ได้..ให้น้องจิถูคนเดียว ก๊ากๆๆๆ…สรุป…เรามีหน้าที่เป็นผู้ถูศาลไปแล้ว

…..เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน…เป็นวันที่ชาวบ้านต้องมาแก้บนคุ้มปี…มีกิจกรรมมากมายที่น้องจิไม่เคยเห็นในวันนั้น เริ่มตั้งแต่การ แห่ไก่เพื่อมาแก้บนถวายเจ้าพ่อ….ตอนแห่ไก่นั้นมีแคน กลองครึกครื้นสนุกสนาน ชาวบ้านมาร่วมรำ ร่วมแห่ไก่มายังศาลเจ้าพ่อ….พอมาถึงศาลก็นำไก่ 14 ตัวที่หามมาทุบเพื่อนำเลือดไก่สดๆ  มาบูชาเจ้าพ่อ…

…..ผู้ที่รับอาสาทีไก่นั้นเป็นมือใหม่..เพราะไม่ค่อยมีใครกล้าตีสักเท่าไหร่…เขาจับปีกไก่ แล้วเอาไม้ตีตรงหัวไก่ พอตีแล้วไก่ก็ดิ้น ไม่มีเลือดสักหน่อย ไก่คงมึน วิ่งวนไปวนมาแล้วก็ล้มลงตาย….ไก่ 14 ตัวนั้น จะปล่อย 2 ตัวให้แก่ศาลเจ้าพ่อ…ส่วนไก่อีก 12 ตัวอย่าคิดว่าจะรอด….คนตีไก่เขาก็ตีไก่ทั้ง 12 ตัวเรียบร้อยแต่เนื่องจากมือใหม่ตีไม่เป็น ไก่จึงเลือดไม่ออก สรุปเจ้าพ่อได้เลือดไก่ไป 3 หยด…ไก่ที่ตีแล้วนั้นจะต้องนำไปต้มเพื่อมาถวายเจ้าพ่อ….

…..และแล้วก็เกิดเรื่องตื่นเต้นขึ้น…ซึ่งไก่ตัวหนึ่งที่ถูกตีมันดั้นวิ่งเข้าป่าไป มันไม่ตาย เหล่าบรรดาทหารเจ้าพ่อก็ช่วยกันหา..แต่ก็หาไม่เจอ สรุป เจ้าไก่ 2 ตัวที่ถูกปล่อย ตัวใดตัวหนึ่งก็ต้องมา(ซวย)…ไม่รอดมือของผู้ตีไก่… เมื่อชาวบ้านช่วยกันจับไก่ที่ถูกตี 12 ตัวไปต้มน้ำร้อน และถอนขนเพื่อทำไก่ต้มถวายเจ้าพ่อ…มีไก่อยู่ตัวหนึ่ง มันถูกต้มน้ำร้อนแล้วเขาก็เอาไปแช่ไว้ในน้ำเย็น…เจ้าไก่ตัวนี้ดวงแข็ง….อยู่ดีๆ ก็ดิ้น กระปือปีกไม่ยอมตาย..ขนาดโดนตีตัว  ต้มน้ำร้อน แช่น้ำเย็นแล้วนะเนี่ย เหอๆๆ (น้องจิไม่กล้ากินไก่อีกเลยค่ะ)…

…..เมื่อได้ไก่ 12 ตัวเพื่อบูชาเจ้าพ่อแล้ว เหล่าบรรดาร่างทรงก็มารวมพล..เพื่อทำการทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด….เจ้าพ่อมาลงร่างของหญิงคนหนึ่ง…เมื่อลงแล้วเจ้าพ่อก็รำดาบบ้าง กินเหล้า สูบบุหรี่…(เจ้าพ่อบอกตอนรำดาบว่า พ่อไม่ชอบเพลงงึกๆงักๆ พ่อขอเพลงแคน) 5555++ เจ้าพ่อทันสมัยซะด้วยรู้จักเพลงงึกๆงักๆ

…..ขนลุกอยู่เหมือนกันเจ้าคะ เวลาเจ้าพ่อมาลงทรง ขนลุกเพราะว่า…ร่างทรงเขาสั่นน่าดูเลยค่ะ….บางคนก็โอ้กอ้ากๆ….เห็นแล้วต้องมองค้างอยู่เหมือนกัน อิอิ

…..อาจารย์ของน้องจิบอกว่า…เขาจะตั้งฉายาให้น้องจิเป็น “เจ้าแม่”  มีสัตว์ประจำตัวคือ ตะขาบ (ทำไมถึงเป็นตะขาบมันมีที่มาที่ไป เดี๋ยวน้องจิจะเล่าให้ฟังวันหลังนะคะ รับรองฮาแน่นอน..เพราะความหลอนของน้องจิเนี่ยแหละค่ะ)….อิอิ….ของที่จะนำมาเส้นก็คือ  ” บะหมี่น้ำไม่ผักไม่กะเทียมเจียว” ผลไม้ของเจ้าแม่คือ ” ลิ้นจี่และฝรั่ง”  สัตว์ที่ห้ามนำมาใกล้ศาลคือ ” แมว”  เพลงประจำตัวเจ้าแม่เวลาเจ้าแม่รำดาบคือ ” ท้องนาอินคอนเสิร์ต”   เวลาเจ้าแม่ลงจะต้องมี ” ซูกัสเป็นอาหารว่าง ส่วน น้ำเงาะกระป๋อง เป็นน้ำดื่มบริการเจ้าแม่แทนเหล้า”…แล้วเวลาร่างทรงที่จะทรงเจ้าแม่กะแหร่งนั้น อาการที่จะรับรู้ว่าเจ้าแม่จะลงแล้วก็คือ ” หาวแล้วหาวอีก” 555555++++…….อาจารย์จะจับน้องจิเป็นเจ้าแม่แล้ว ….เอิ๊กๆๆ

…..มีอยู่วันหนึ่งก่อนงาน…น้องจิง่วงมาก เพราะเพลีย…ก็เลยหาวแล้วหาวอีก ลุงจันทร์บอกว่า อาการเนี้ย เจ้าพ่อจะมาลง…น้องจิร้องไห้บอกว่า ไม่เป็นร่างทรง ….ร้องจนอาจารย์ต้องพากลับมหาวิทยาลัยเลยเจ้าค่ะ 55555++ ก็กลัวอ่ะ เขาจะจับเป็นร่างทรง ก๊ากๆๆๆๆ

……มีเรื่องมาเล่าอีกมากมายเจ้าค่ะ แต่ว่าไม่รู้จะเริ่มยังไงก่อนดี วันนี้ก็เล่าเพียงเท่านี้ก่อนนะเจ้าค่ะ…รักและคิดถึงทุกๆท่านนะคะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ

…..รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ ด้วยความรักและห่วงใยจากเด็กสำเนียงอินเตอร์สุดๆ อิอิ……หนูจิ

« « Prev : ฝังตรึง…(อีกนาน อีกนาน อีกนาน)

Next : กะเหรี่ยงตะเพินคี่ » »