ลานเด็กเหน่อ

   ในสัปดาห์นี้..เป็นสัปดาห์แห่งการสอบย่อยของแต่ละรายวิชา คงมีเพียงวิชาดนตรีไทยเท่านี้ที่สอบปลายภาคผ่านไปแล้ว…ครูให้น้องจิเตรียมตัวพูดหน้าชั้นเรียนในวิชาภาษาไทย…พูดเรื่องอะไรก็ได้ที่เราอยากจะพูด…

                  ไอเดียก็บรรเจิดขึ้นมาทันที…อ่ะนะ เรามันคนสุพรรณ ก็ต้องพูดเรื่องเกี่ยวกับสุพรรณซิพี่น้อง….หัดทำสำเนียงให้เหน่อๆเหมือนตอนไปแข่งสำเนียงสุพรรณมา…เดี๋ยวเสียชื่อรองแชมป์เสียงเหน่อจังหวัดหมด….55555++….

                   นึกเนื้อหา เรียบเรียง พึ่งใบบุญเก่าตอนมัธยมตอนพูดเรื่อง วัฒนธรรมเมืองสุพรรณ….เตรียมไปอย่างดี…พอถึงตอนสอบพูด ครูถามใครจะพูดก่อน…เจ้าเพื่อนยาก หลงหาด แสดงความพร้อมออกไปคนแรก 5555++..ฮาชะมัดเพื่อนคนนี้….เจ้าหลงหาด พูดเรื่อง ตำนานขนมครกเจ้าค่ะ 55555++….สงสัยจะตื่นเต้น พูดไปหัวเราะไป อิอิ

                   พอเจ้าหลงหาดพูดจบ ครูก็ให้เจ้าหลงหาดจับฉลากเพื่อหารายชื่อคนที่จะพูดต่อไป….เจ้าหลงหาดจับได้เพื่อนอีกคนที่นั่งใกล้ๆกัน 555++ ลุ้นจนนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้เจ้าค่ะ …แต่ละคนก็พูดจบแล้วก็จับไปเรื่อยๆ…น้องจิใจหนึ่งก็อยากจะให้จับได้ชื่อตัวเอง อีกใจหนึ่งก็อย่าพึ่งเลย …วุ่นวายไปหมด …ทันใดนั้นก็นึกถึงลุงเอกทันที ลุงบอก ต้องทำจิตให้นิ่งๆ ก็เลยนั่งหลับตา แล้วก็ฟังเพื่อนๆพูด สรุป หมดชั่วโมง ไม่มีใครจับได้ชื่อน้องจิเลย ก็เลยต้องกระเด็นไปสอบสัปดาห์หน้า…เฮ้อ!!! โล่งใจ อิอิ เกร็งอยู่ตั้งนาน กว่าจะหมดชั่วโมง

                 พอหมดชั่วโมงเรียนก็เตรียมของเก็บสัมภาระเตรียมตัวกลับบ้าน…อ้าวแวะหาครูเสียงเหน่อๆอีก 555555++………งานนี้ได้ไปหลายที่มากๆค่ะ หนึ่งในที่ไปก็คือ  อุทยานผีเสื้อ (สวยมากๆไม่อยากจะเอ่ย อากาศเย็นสบาย อิอิ ชอบๆๆ)

                  น้องจิไปดูตั๊กแตนกิ่งไม้ กับ ตั๊กแตนใบไม้ ….ตั๊กแตนใบไม้น้องจิหาเจอเจ้าค่ะ แต่ตั๊กแตนกิ่งไม้ น้องจิหาไม่ค่อยเจอ มองเท่าไหร่ก็ไม่เจอ มองไม่เห็น จนพี่ที่อุทยานชี้ให้ดู มันอยู่ตรงหน้าน้องจิเลย …ถ้ามันเป็นงูก็ฉกน้องจิไปแล้วเจ้าค่ะ 5555++…

                  น้องจิเลยให้เพื่อนถ่ายรูปน้องจิคู่กับตั๊กแตนกิ่งไม้ให้หน่อย ..แล้วน้องจิก็จับตรงใบไม้ที่ใกล้ๆตั๊กแตนกิ่งไม้ยืนอยู่  แล้วก็ไม่ได้ดูว่ามันจะเดินมาที่มือน้องจิ ขาเจ้าตั๊กแตนมาถูกมือ น้องจิกรี๊ดลั่นเลย กระโดดสุดแรงเกิด…เพื่อนบ้ามันถ่ายรูปตอนน้องจิกลัวไว้ด้วย บ้าที่สุด 555++..และแล้วน้องจิก็ชี้ที่เกิดเหตุที่น้องจิตกใจ 5555+++…..

                 ขากลับมาเล่นสนามเด็กเล่น …น้องจิไปเล่นที่ลื่นๆมาเจ้าค่ะ สนุกมากๆ ..ลื่นมาจากด้านบนลงอุโมงค์ลงมา โผล่ข้างล่าง พับเพียบเรียบร้อยเลย 555555+++ พอไปดูป้าย เขาเขียนว่า ให้เด็กอายุ 3-12 ปี เล่น 5555++

                   สักพักก็กลับที่ห้องครูเสียงเหน่อๆ…แล้วครูเสียงเหน่อก็ขับมอไซค์มาส่งที่หน้ามหาวิทยาลัย ..น้องจิหอบของยังกะหลงทางเลยเจ้าค่ะ 555++

                   เตรียมตัวไปงานพ่อประจักษ์พรุ่งนี้ อิอิ  รักและคิดถึงพ่อนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ

                 รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —>น้องจิ ^_^

    เมื่อวันพุธที่ 10 กันยายนที่ผ่านมา(ก็เมื่อวานนี้)….น้องจิมีเรียนวิชาภาษาอังกฤษตอนเช้า เรียนเสร็จเที่ยง…เลยตกลงกับเพื่อนรักว่า จะไปเรียนกันต่อที่ม.เกษตร…(เรียนในศิลปากรไม่พอ กะว่าจะไปเรียนต่ออีกกับครูเสียงเหน่อๆ)…..

                 ก่อนไปโทรได้โทรถามว่า ครูอยู่ไหนมีสอนตอนบ่ายไหม สรุปว่า ไม่มีสอน แป๋วๆๆๆ อดเรียนในห้องเรียนกับเพื่อนๆม.เกษตรศาสตร์เลยเจ้าค่ะ แต่ไม่เป็นไร ให้สอนต่างหากก็ได้…..พอไปถึง ม.เกษตรไฟดับ..ห้องของครูเสียงเหน่อๆ มืด น้องจิก็เลยนึกว่าไม่มีใครอยู่ ก็เลยโทร ปรากฏว่าไม่รับสาย เจ้าเบลลองเปิดประตู เห็นครูเสียงเหน่อๆอยู่ ก็เลยฮากันใหญ่ อิอิ

                  น้องจินำขนมไปฝากด้วย..กะว่าให้อ้วนไปเลย….ครูเสียงเหน่อๆ สอนการบ้านวิชาภาษาอังกฤษ….ให้น้องจิเปิดพจนานุกรมอังกฤษ - อังกฤษ โอ้พระเจ้า กว่าจะได้แต่ละตัว งมหาไปเหอะ 555++ แต่ก็สนุกดีเหมือนกัน…อิอิ พอทำเสร็จก็พาไปกินไอติม….

                  คุณครูนัดกับลูกศิษย์ที่มาจากโรงเรียนจังหวัดกาญจนบุรีมาทานด้วยเจ้าค่ะ ..รออยู่นานมากๆ…เพราะว่า เพื่อนๆหลับอยู่ ลืมนัด อิอิ

                  พอมาถึง…หนูก็ได้เวลาป่วนเต็มที่ อิอิ เจ้าชัยเพื่อนรักของหนูก็ไปด้วย น้องจิกับเจ้าเบล ซื้อสายไหมกับขนมปังไปฝากเจ้าชัย…เจ้าชัยบอกว่า ขนมนี่ดังที่สุดในนครปฐมแล้วใช่ไหม…น้องจิบอกว่า ใช่ ดังสุดแล้ว ร้านอื่นไม่ดังเท่าไหร่เพราะใช้ปากตะโกนขาย ร้านนี้ดังสุด ใช้ไมค์พูด กลบเสียงร้านอื่นหมดเลย…ป๊าดดดดดดด เจ้าชัยงอไปเลย 55555++

                   คุยกันไปคุยกันมา…ครูเสียงเหน่อๆ ก็แนะนำน้องจิ  เจ้าเบล เจ้าชัย ให้ลูกศิษย์ที่ชื่อ สาม กับ บิลลี่ ให้รู้จัก…ครูแนะนำว่า นี่น้องจิ นี่เบล จากมหาวิทยาลัยศิลปากร….ปี 1 เหมือนกัน  เขาบอกว่า…ถ้าครูไม่บอกว่าน้องจิอยู่ปี 1 จะคิดว่าน้องจิอยู่มัธยมนะเนี่ย ..55555++ แบบว่า จะลอย…ไม่ใช่อะไร เห็นอายุสมองยังน้อยๆอยู่ว่างั้นเหอะ..5555++

                    เดี๋ยววันศุกร์นี้…ครูเสียงเหน่อๆจะไปจับปลาบ้านน้องจิด้วยค่ะ อิอิ……เดี๋ยวจะถ่ายรูปมาให้ดูนะค่ะ  ตอนนี้น้องจิอ่านอังกฤษมาอึนๆๆๆ ก็เลยมาบันทึกคลายเครียด รอเรียนวิชาปรัชญาในตอนบ่าย….สอบอีกแน่ๆเลย…..แต่สอบวิชาปรัชญาไม่เครียดเท่าไหร่ เพราะว่า ตอบตามความคิดของเรา ถ้าตอบแล้วโดนใจครูผู้สอนก็ได้คะแนนไป ถ้าตอบไม่ตรงใจ ก็ยิ้มเข้าไว้ แล้วจะดีเอง 555555+++ นี่แหละ นักปรัชญา อิอิ

                     รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —->น้องจิ ^_^

วันนี้นั่งอึนๆๆ ตั้งแต่เช้า…..ตื่นขึ้นมาก็ไปเรียนวิชาบรรณารักษ์…..ต่อด้วยวิชาภาษาไทย…แล้วก็เรียนวิชาอารยธรรมตะวันตก…..ช่วงเช้านี้สมองบรรจุความรู้แทบไม่หมด 5555555+++….

            พอเรียนเสร็จเที่ยงพอดี…เครียดจัดเพราะต่อไปต้องสอบดนตรีไทยแล้ว โน้ตก็แกะแล้ว เล่นก็พอคล่องตัวแล้ว แต่ใจยังไม่นิ่ง ทำไง ทำไง ทำไง…อ้าว ข้าวไม่กินแล้ว ไปซ้อมให้มั่นใจมากกว่านี้ดีกว่า…น้องจิต้องสอบดนตรีไทย(ปลายภาค) เวลา บ่ายโมงห้าสิบห้าค่ะ….ก็ซ้อมตั้งแต่เที่ยงถึง บ่ายโมงครึ่ง…นิ้วพองๆ ก็เลยหยุดซ้อม

            พอถึงเวลาเรียนก็เข้าไป…แล้วก็สวัสดีงามๆ เผื่อได้คะแนนความสงสาร 5555++…ครูถามว่า มาคนเดียวหรอ น้องจิบอกว่า เพื่อนอีกคนโทรไปไม่รับค่ะ เดี๋ยวคงมา…ครูบอกน้องจิว่า สอบเลยไหม คนเดียวไปก่อน ไม่ต้องรอเพื่อน…น้องจิบอกว่า ซ้อมจนสอบไม่ได้แล้วคะ นิ้วพอง ครูก็หัวเราะ…..

            และแล้วน้องจิก็ตัดสินใจสอบทันที…ตั้งสติประมาณ 5 วินาที ก็เริ่มบรรเลง…บรรเลงได้ประมาณครึ่งเพลง เจ้าเพื่อนอีกคนก็โผล่เข้ามา…เคาะจะเข้ตัวโน้น ตัวนี้ เพราะเพื่อนไม่รู้ว่าน้องจิกำลังสอบอยู่…น้องจิก็เสียศูนย์เลยเจ้าค่ะ แล้วก็บอกครูว่า ” ครูขา อย่าพึ่งค่ะ หนูขอสอบใหม่พร้อมเพื่อนแล้วกันค่ะ..เมื่อกี้ถือว่าซ้อมให้เข้าถึงบรรยากาศการสอบ ” ครูบอกว่า จริงๆเลยนะ 555555++

             น้องจิบอกเพื่อนว่า ..เธอสอบก่อนเลยในฐานะที่มาช้า….เพื่อนก็บอกว่า จินั่นแหละสอบก่อน แม่นกว่าเรา…น้องจิก็เลยบอกครูว่า งั้นให้คนเลขที่มาก่อนสอบก่อนค่ะคุณครู (เพื่อนน้องจิแน่ๆ เลขที่มาก่อน น้องจิจำได้)…..แต่คุณพระก็ไม่ช่วย….น้องจิจำผิด เพื่อนน้องจิอยู่หล้งน้องจิ ครูบอก ก็จินั่นแหละเลขที่ก่อนเจ้ามิ้ง 555++ ไม่พ้นน้องจิต้องสอบก่อนอยู่ดี โอ้พระเจ้า!!!

              ทีนี้ตั้งสติประมาณ 1 นาทีเลยค่ะ มือสั่น สั่นเต้นเร็ว (ก็สอบปลายภาคนี่ค่ะ แบบว่ากดดันอ่ะ) …..พอตั้งสติได้ ยกมือไหว้เครื่องดนตรี 1 ครั้ง ครูก็บอกน้องจิว่า…จิเอาธูปไหม 55555++..ฮากันไปอีก ..เดี๋ยวสติก็แตกอีกรอบหรอก อุตส่าห์ตั้งได้แล้วนะ อิอิ

               เริ่มบรรเลงด้วยความมั่นใจว่าจะต้องทำได้….มือบรรเลงโน้ตตัวไหน ความคิดจะต้องนำไปยังโน้ตตัวถัดไปแล้ว…ตื่นเต้นชะมัด…สายก็เพี้ยนๆ….555555+++

               บรรเลงจนจบเพลง…โอ้แม่เจ้าไม่ติดเลย…ครูพยักหน้าแล้วก็ถามต่อว่า ไหนลอกบอกส่วนประกอบของจะเข้มาซิว่ามีอะไรบ้าง…น้องจิก็บอกเท่าที่น้องจิรู้อ่ะค่ะ…..มี สายเอก สายทุ้ม สายลวด นม ไม้ดีด ลูกบิด ขาจะเข้ ขาหน้า ขาหลัง …ครูก็หัวเราะ แล้วบอกว่า ดีนะที่ไม่มีหัว 55555++….

              ครูถามน้องจิต่อว่า มีแค่นี้หรอ น้องจิก็บอกว่า  มีมากกว่านี้ค่ะ แต่เหลือไว้ให้มิ้งตอบบ้างค่ะ….ครูบอกว่า ไม่เกี่ยวกัน  (อันที่จริงน้องจิรู้แค่นี้อ่ะค่ะ)….พอถึงเจ้ามิ้งสอบ ก็เล่นติดๆนิดหน่อย แล้วก็ตอบส่วนประกอบเหมือนน้องจิเด๊ะๆๆๆ เลย ครูบอกว่า ติดเชื้อจิหรือไงถึงตอบเหมือนกัน 5555++

               ก็ตื่นเต้นดีค่ะเวลาสอบ ….ผ่านแล้ว เย้ๆๆๆ ทำได้ๆๆ เล่นไม่ติด ..ที่โชคดีไปกว่านั้น เพลงที่เอามาสอบ น้องจิแกะโน้ตเพลงถูกด้วย 55555++…นั่งแกะอยู่ตั้งหลายวัน เฮ้อ!!!! ภูมิใจ อิอิ

               สักพักได้รับโทรศัพท์จากแม่…..แม่บอกว่า ได้ข่าวว่า เขาจะประกาศให้มหาวิทยาลัยทั้งประเทศปิดการเรียนการสอน…ถ้ามหาวิทยาลัยศิลปากรปิด อย่าไปกับเขานะรู้เปล่า ถ้าไปตายแน่ๆ….

               โอ้แม่จ๋า กลัวลูกจะไปประท้วงกับเขาด้วย อิอิ….ลูกไม่ไปหรอกค่ะ ถ้าไปจะไปซ้อมท่าหน้าบ้านลุงเอกก่อน 555++ เดี๋ยวไม่ผ่าน อิอิ 

               ตอนนี้หนูคิดว่า หนูจะจัดกีฬาสีให้ประเทศไทยอยู่แล้วค่ะ..ดูซิ มีทั้งสีเหลือง สีแดง สีขาว สีชมพู  หลายพรรค หลายพวก…..น่าจะจัดกีฬาสีให้แข่งกันชะมัดเลย……เพราะว่า  กีฬาสร้างความสามัคคี….อ้าว กีฬา กีฬาเป็นยาวิเศษ  ฮ้า ไฮ้ ฮ้า ไฮ้..” แก้กองกิเลส ทำคนให้เป็นคน “

     กำลังใจ…จากใครหนอ….ขอเป็นทาน….ให้ฉันได้ไหม……เพลงบทนี้…เป็นบทเพลงที่มีความหมายสำหรับคนไร้ซึ่งกำลังใจ…ใครล่ะที่จะให้กำลังใจคุณ…ใครล่ะที่จะคอยเคียงข้างคุณ….ใครล่ะ??ถ้าไม่ใช่ตัวคุณเอง

             อยากขอบคุณโลกนี้ที่ทำให้น้องจิได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย…….คำบางคำ คนบางคน อาจมองได้หลายรูปแบบ…..น้องจิเป็นเด็กอย่างไร…..???????? ต่างคนก็ต่างความคิด…..แต่สิ่งหนึ่งที่หนูมั่นใจว่าหนูเป็นตัวของหนูก็คือ……หนูรักเสียงดนตรี

             ยามสุขหนูก็จะร้องเพลง เล่นดนตรี หยิบขลุ่ยขึ้นมาเป่า ตีขิม สีซอ…ยามทุกข์ก็ร้องเพลง เป่าขลุ่ย…….จะมีใครล่ะที่อยู่เป็นเพื่อนหนู….นอกจากเสียงดนตรี

             เพื่อนเอย  เคยกอดคอกันมา เคยสุขใจและมีน้ำตา มาด้วยกัน ………เพื่อนคนไหนที่จะคอยอยู่เคียงข้างเรา…เพื่อนคนไหนที่จะคอยปลอบใจเรา…เพื่อนคนไหน????? …..ที่คิดถึงกันเวลาที่ไม่มีใคร

                ฟ ซ ซ ซ…ล ซ ซ ซ…..ด รํ รํ รํ …..ฟํ รํ ดํ ท…….ดํ รํ ดํ ท…..ดํ ท ล ซ

           โน้ตบางตัว…..สามารถทำให้หัวใจสั่นไหว…โน้ตบางตัวเมื่อหายไป ก็ไม่ได้ทำให้บทเพลงนั้นหมดความไพเราะลง…แต่โน้ตบางตัว เมื่อขาดหายไป….อาจทำให้บทเพลงบทนั้นไม่สมบูรณ์ ไร้ความไพเราะไปเลยก็ว่าได้

               ล  ล  ….ดํ    ซ…..ฟ     ร …. ฟ ด ล ด….ร  ฟ….ซ ล ดํ ซ …ล ดํ ร ล

             โน้ตบทนี้น้องจิได้แกะขึ้นมา…เพราะเป็นเพลงที่น้องจิชอบมากๆ…ฟังแล้วมีกำลังใจ…..ถ้าอยากทราบว่าเป็นเพลงอะไร  ลองทำเสียงไล่ลำดับตามคีร์ที่น้องจิแกะออกมานะค่ะ

              แสงจันทร์กระจ่าง…ส่องนำทางสัญจร…คิดถึงนางฟ้าอรชร…ป่านนี้นางนอนหลับแล้วหรือยัง????……น้องสาวพี่…นางฟ้าตัวน้อยของพี่…หลับหรือยังจ๊ะ…..อย่าลืมห่มผ้าห่มก่อนนอนนะ….ให้แสงจันทร์อยู่คู่กับน้องไปตลอดกาล….หากแสงจันทร์ดับลง….น้องก็คงตื่นอีกครั้งในโลกที่น้องต้องผจญภัย…ฝันดีนะน้องรักของพี่

             อยากขอบคุณอีกสักครั้ง…ที่เธอยังไม่ทอดทิ้งกัน……^_^  ขอบคุณญาติๆทุกท่านที่คอยให้กำลังใจน้องจิมาโดยตลอด…..วันนี้น้องจิได้รับโทรศัพท์จากครูขจิตหลายรอบมาก..ครูเป็นห่วงเรื่องการบ้านน้องจิที่น้องจิให้ช่วยตรวจทานและแก้ไข….คุณครูค่ะ น้องจิขอบคุณมากๆค่ะ ที่คอยช่วยเหลือให้ความรักความเมตตาต่อเด็กเสียงเหน่อๆ คนนี้……รักคุณครูนะค่ะ อยากให้คุณครูรักษาสุขภาพ…น้องจิเห็นครูทำงานเยอะมาก เป็นกำลังใจให้ครูค่ะ

             หอมกลิ่นผกาหอมกรุ่น…แสงแดดอุ่นๆหน้าหนาว…สายน้ำ ยามเช้า…หมอกยังเคล้าเคลียคลอ……อิอิ พรุ่งนี้ที่สดใสรอเราอยู่…..น้องจิจะต้องสู้ต่อไป….อ้าว!!~!!!! สอบดนตรี

             ตอนนี้น้องจิแกะโน้ตเพลงไทยที่จะสอบวันอังคารนี้เสร็จแล้วค่ะ เหลือฝึกซ้อมให้คล่อง….มาเพ้อตั้งนาน จับต้นชนปลายไม่ถูกเขียนตามอารมณ์ จิตไม่อยู่สุข ต้องทำให้จิตว่างๆ อิอิ….คิดถึงทุกๆท่านนะค่ะ

             โลกมนุษย์เป็นอย่างนี้นี่เอง….อย่างน้อยก็ได้เรียนรู้มัน  อิอิ  รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ  เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ —->น้องจิ ^_^

วันนี้(today)…แม่ปลุกตั้งแต่เช้า…น้องจิไม่อยากจะตื่นเลย ที่ปลุกไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ..น้องจิมีภารกิจต้องไปมหาวิทยาลัย เพราะ รุ่นพี่นัดซ้อมดนตรีไทยค่ะ….ตอนเช้านั่งรถไป แบบว่า ที่นั่งเหลือเฟือ แทบจะนอนบนรถเมล์ได้เลย…พอถึงมหาวิทยาลัย ก็ไปที่ตึกภาคสังคีตศิลป์ไทย คณะอักษรศาสตร์…..เสียงดนตรีก้องอยู่ในหู…รีบขึ้นไปซ้อม…ซ้อมได้ประมาณ 2 ชั่วโมงพี่ก็ให้ไปทานข้าว..แล้วกลับมาซ้อมใหม่….

พอซ้อมเสร็จแล้ว…น้องจิก็กลับบ้าน..ยืนรอรถเมล์ตั้งแต่ 4 โมงเย็น…ป๊าดดดดดด วันนี้มันเป็นวันอะไรของหนูก็ไม่ทราบค่ะ…..รถเมล์ไม่มาเลย รอจนถึง 6 โมงกว่าๆ…ถึงได้มารถเมล์สายสุพรรณมา….เสียงแตรเหน่อๆดังมา พาหัวใจชุ่มชื่น นึกว่าจะตกรถซะแล้ว…..

รถเมล์คันนี้ คนขับไม่รู้ไปกินตำแยมาจากไหนค่ะ…แทนที่จะจอดนิ่งๆให้น้องจิขึ้น..กลับขับไปด้วยตลอดเลย แล้วน้องจิจะขึ้นได้ไหม…กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่า หนูก้าวซิลูก..น้องจิอยากจะบอกไปว่า หนูจะขึ้นได้ยังไงล่ะค่ะ ก็ลุงเขาขับตลอดหนูก็ต้องวิ่งแทนที่จะก้าว…ในที่สุด ก็ตัดสินใจ ก้าวขึ้นอย่างกลัวๆ…เฮ้อ!!!!

พอขึ้นไป น้องจิมีบุญวาสนามากๆค่ะ…ยังคงเหลือที่ให้น้องจิได้ยืนเขย่งอยู่บ้าง…รถเมล์เต็มมากๆ……น้องจิคิดในใจว่า….น้องจิสูง 163….ก็ถือว่าสูงแล้วนะ แต่ทำไม มีคนสูงกว่าอีกเนี่ย…คนบนรถเมล์ทั้งสูง ทั้งตัวใหญ่ เบียดกันเป็นปลากระป๋องอัดเม็ดเลยค่ะ…เฮ้อ!! แทบจะไม่มีพื้นที่หายใจ

ทันใดนั้น…หูน้องจิที่เป็นส่วนรับสัมผัสในการฟัง..ก็ได้แว่วๆเสียงผู้หญิงสองคน อายุประมาณรุ่นป้าๆแล้ว….คุยกันเกี่ยวกับงานดอนเจดีย์ ที่จังหวัดสุพรรณ เป็นงานประจำปี…น้องจิไม่ต้องทายก็รู้ว่าเป็นคนจังหวัดสุพรรณบุรี สำเนียงป้าแกออกอย่างไม่เปิดเผยชะขนาดนั้น…..

น้องจิดีใจมากๆ เมื่อได้ยินป้าเขาคุยกันว่า….นี่เมื่อต้นปีฉันไปงานดอนเจดีย์มา…ฉันไปดูเด็กๆมันเล่นอีแซวกัน…มีอยู่โรงเรียนหนึ่ง นั่งดูไปฉันขำไม่ได้หยุด……(ทันใดนั้นน้องจิก็นึกในใจทันที…ใช่โรงเรียนเราหรือเปล่า)…แล้วน้องจิก็กางหูฟังต่อไป..

ป้าแกก็คุยว่า …..ชอบแม่ขวัญจิตร้องอีแซว….ไปดูอีแซวงานดอนเจดีย์ประจำ….จะมีเด็กมาแข่งกันทำนองนั้นแหละค่ะ….และป้าก็พูดกันประเด็นที่น้องจิยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่…55555++….ป้าเขาพูดว่า ฉันถูกใจโรงเรียนบางลี่…เนื้อหาดี….ร้องแล้วฉันฟังออกอยู่โรงเรียนเดียวแหละ…มีเด็กอยู่ 2 คน มันเก่ง เสียงดี…ผู้ชายตัวสูงๆมันรำเข้าท่าดี..ส่วนเด็กผู้หญิงก็น่ารัก เสียงดี พูดเก่ง ตลกๆหน่อย เดี๋ยวมีงานดอนฉันจะพาไปดู ฉันชอบ…(น้องจินึกในใจ 5555++ ป้าๆๆๆ ใจเย็นๆ นินทาระยะเผาขน)…55555+++..แบบว่า ไม่นึกเลย จะมีคนเอาอีแซวโรงเรียนบางลี่ไปพูดถึงด้วย ครูพิสูจน์เป็นอย่างไรบ้าง 55555++

แบบว่า อยากจะบอกป้าเขาว่า …ป้าหนูเองค่ะ ป้าหนูเอง…พยายามมองหน้าป้าเขา เผื่อป้าจะจำได้ ป้าก็ไม่มองหนูเลย…โถ่ๆๆๆๆๆ …..อิอิ……..และแล้วป้าก็เปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องการเมืองต่อไป….ไอ้คนโน้นเป็นอย่างโน้น ไอ้คนนี้เป็นอย่างนี้ …55555+++ คงจะสนุกกว่าอีแซวซะแล้ว อิอิ

พอน้องจิยืนไปได้สักประมาณ เกือบๆ 1 ชั่วโมง…ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง สะกิดน้องจิ..แล้วบอกว่า น้องนั่งเปล่า…น้องจิก็ยิ้มให้แล้วบอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ….แล้วพี่เขาก็ลุกขึ้นเลย….แล้วเดินไปหน้ารถเมล์…อ๋อ ที่แท้ที่ยืนให้ก็เพราะถึงบ้านนี่เอง…น้องจิก็เดินตามไปด้วย..ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ก็ถึงบ้านน้องจิเหมือนกัน..พี่เขาเห็นน้องจิเดินตามลงมาก็ยิ้มๆ คงจะขำที่จะชวนน้องจินั่งทำไม เพราะก็ต้องลงเหมือนกัน 55555++..แต่ก็ยังดีที่มีน้ำใจตอนถึงบ้าน(บ่นในใจ) อิอิ

พอกลับมาถึงบ้าน….คิดถึงเจ้าน้องชายตัวแสบจัดๆ..วันนี้เลยขอหล่อด้วยหน่อย..ปกติเจ้าโย้จะไปอยู่ที่บ้านป้าค่ะ วันนี้มาให้เห็นหน้า มาหน้าตาดีคู่กับพี่หน่อยซิน้องเอ๋ย

วันนี้ก็ได้ผจญภัยอีกวันหนึ่ง แม้รถเมล์จะแน่นสักเท่าไหร่ แต่ก็มีเรื่องไม่คาดคิดให้ยิ้มได้ อิอิ อย่างนี้ไม่เสียเที่ยวเจ้าค่ะ 55555++ ทุกๆท่านสบายดีไหมเจ้าค่ะ ตอนนี้ที่บ้านน้องจิฝนกำลังตกเลยค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ คิดถึงทุกๆท่านค่ะ —–>น้องจิ ^_^