ลานเด็กเหน่อ

วันนี้(today)…แม่ปลุกตั้งแต่เช้า…น้องจิไม่อยากจะตื่นเลย ที่ปลุกไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ..น้องจิมีภารกิจต้องไปมหาวิทยาลัย เพราะ รุ่นพี่นัดซ้อมดนตรีไทยค่ะ….ตอนเช้านั่งรถไป แบบว่า ที่นั่งเหลือเฟือ แทบจะนอนบนรถเมล์ได้เลย…พอถึงมหาวิทยาลัย ก็ไปที่ตึกภาคสังคีตศิลป์ไทย คณะอักษรศาสตร์…..เสียงดนตรีก้องอยู่ในหู…รีบขึ้นไปซ้อม…ซ้อมได้ประมาณ 2 ชั่วโมงพี่ก็ให้ไปทานข้าว..แล้วกลับมาซ้อมใหม่….

พอซ้อมเสร็จแล้ว…น้องจิก็กลับบ้าน..ยืนรอรถเมล์ตั้งแต่ 4 โมงเย็น…ป๊าดดดดดด วันนี้มันเป็นวันอะไรของหนูก็ไม่ทราบค่ะ…..รถเมล์ไม่มาเลย รอจนถึง 6 โมงกว่าๆ…ถึงได้มารถเมล์สายสุพรรณมา….เสียงแตรเหน่อๆดังมา พาหัวใจชุ่มชื่น นึกว่าจะตกรถซะแล้ว…..

รถเมล์คันนี้ คนขับไม่รู้ไปกินตำแยมาจากไหนค่ะ…แทนที่จะจอดนิ่งๆให้น้องจิขึ้น..กลับขับไปด้วยตลอดเลย แล้วน้องจิจะขึ้นได้ไหม…กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่า หนูก้าวซิลูก..น้องจิอยากจะบอกไปว่า หนูจะขึ้นได้ยังไงล่ะค่ะ ก็ลุงเขาขับตลอดหนูก็ต้องวิ่งแทนที่จะก้าว…ในที่สุด ก็ตัดสินใจ ก้าวขึ้นอย่างกลัวๆ…เฮ้อ!!!!

พอขึ้นไป น้องจิมีบุญวาสนามากๆค่ะ…ยังคงเหลือที่ให้น้องจิได้ยืนเขย่งอยู่บ้าง…รถเมล์เต็มมากๆ……น้องจิคิดในใจว่า….น้องจิสูง 163….ก็ถือว่าสูงแล้วนะ แต่ทำไม มีคนสูงกว่าอีกเนี่ย…คนบนรถเมล์ทั้งสูง ทั้งตัวใหญ่ เบียดกันเป็นปลากระป๋องอัดเม็ดเลยค่ะ…เฮ้อ!! แทบจะไม่มีพื้นที่หายใจ

ทันใดนั้น…หูน้องจิที่เป็นส่วนรับสัมผัสในการฟัง..ก็ได้แว่วๆเสียงผู้หญิงสองคน อายุประมาณรุ่นป้าๆแล้ว….คุยกันเกี่ยวกับงานดอนเจดีย์ ที่จังหวัดสุพรรณ เป็นงานประจำปี…น้องจิไม่ต้องทายก็รู้ว่าเป็นคนจังหวัดสุพรรณบุรี สำเนียงป้าแกออกอย่างไม่เปิดเผยชะขนาดนั้น…..

น้องจิดีใจมากๆ เมื่อได้ยินป้าเขาคุยกันว่า….นี่เมื่อต้นปีฉันไปงานดอนเจดีย์มา…ฉันไปดูเด็กๆมันเล่นอีแซวกัน…มีอยู่โรงเรียนหนึ่ง นั่งดูไปฉันขำไม่ได้หยุด……(ทันใดนั้นน้องจิก็นึกในใจทันที…ใช่โรงเรียนเราหรือเปล่า)…แล้วน้องจิก็กางหูฟังต่อไป..

ป้าแกก็คุยว่า …..ชอบแม่ขวัญจิตร้องอีแซว….ไปดูอีแซวงานดอนเจดีย์ประจำ….จะมีเด็กมาแข่งกันทำนองนั้นแหละค่ะ….และป้าก็พูดกันประเด็นที่น้องจิยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่…55555++….ป้าเขาพูดว่า ฉันถูกใจโรงเรียนบางลี่…เนื้อหาดี….ร้องแล้วฉันฟังออกอยู่โรงเรียนเดียวแหละ…มีเด็กอยู่ 2 คน มันเก่ง เสียงดี…ผู้ชายตัวสูงๆมันรำเข้าท่าดี..ส่วนเด็กผู้หญิงก็น่ารัก เสียงดี พูดเก่ง ตลกๆหน่อย เดี๋ยวมีงานดอนฉันจะพาไปดู ฉันชอบ…(น้องจินึกในใจ 5555++ ป้าๆๆๆ ใจเย็นๆ นินทาระยะเผาขน)…55555+++..แบบว่า ไม่นึกเลย จะมีคนเอาอีแซวโรงเรียนบางลี่ไปพูดถึงด้วย ครูพิสูจน์เป็นอย่างไรบ้าง 55555++

แบบว่า อยากจะบอกป้าเขาว่า …ป้าหนูเองค่ะ ป้าหนูเอง…พยายามมองหน้าป้าเขา เผื่อป้าจะจำได้ ป้าก็ไม่มองหนูเลย…โถ่ๆๆๆๆๆ …..อิอิ……..และแล้วป้าก็เปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องการเมืองต่อไป….ไอ้คนโน้นเป็นอย่างโน้น ไอ้คนนี้เป็นอย่างนี้ …55555+++ คงจะสนุกกว่าอีแซวซะแล้ว อิอิ

พอน้องจิยืนไปได้สักประมาณ เกือบๆ 1 ชั่วโมง…ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง สะกิดน้องจิ..แล้วบอกว่า น้องนั่งเปล่า…น้องจิก็ยิ้มให้แล้วบอกว่า ไม่เป็นไรค่ะ….แล้วพี่เขาก็ลุกขึ้นเลย….แล้วเดินไปหน้ารถเมล์…อ๋อ ที่แท้ที่ยืนให้ก็เพราะถึงบ้านนี่เอง…น้องจิก็เดินตามไปด้วย..ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ ก็ถึงบ้านน้องจิเหมือนกัน..พี่เขาเห็นน้องจิเดินตามลงมาก็ยิ้มๆ คงจะขำที่จะชวนน้องจินั่งทำไม เพราะก็ต้องลงเหมือนกัน 55555++..แต่ก็ยังดีที่มีน้ำใจตอนถึงบ้าน(บ่นในใจ) อิอิ

พอกลับมาถึงบ้าน….คิดถึงเจ้าน้องชายตัวแสบจัดๆ..วันนี้เลยขอหล่อด้วยหน่อย..ปกติเจ้าโย้จะไปอยู่ที่บ้านป้าค่ะ วันนี้มาให้เห็นหน้า มาหน้าตาดีคู่กับพี่หน่อยซิน้องเอ๋ย

วันนี้ก็ได้ผจญภัยอีกวันหนึ่ง แม้รถเมล์จะแน่นสักเท่าไหร่ แต่ก็มีเรื่องไม่คาดคิดให้ยิ้มได้ อิอิ อย่างนี้ไม่เสียเที่ยวเจ้าค่ะ 55555++ ทุกๆท่านสบายดีไหมเจ้าค่ะ ตอนนี้ที่บ้านน้องจิฝนกำลังตกเลยค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ คิดถึงทุกๆท่านค่ะ —–>น้องจิ ^_^

« « Prev : เขาฝากมา..ประชาสัมพันธ์ค่ะ

Next : กำลังใจ..จากใครหนอ..ขอเป็นทาน…ให้ฉันได้ไหม » »