ที่ตึกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลใหญ่แห่งหนึ่ง ในจังหวัดใหญ่ภาคเหนือตอนล่าง ตึกผู้ป่วยทาสีเขียวๆ
เล่าต่อๆกันมาว่า ที่ตึกแห่งนี้ ให้บริการผู้ป่วยด้วยใจ ทำมานาน ก่อนนโยบายรัฐมนตรี ที่เรียกว่า 3 ดี (เดิม 3S ) เสียอีก
นโยบาย 3 ดี นะ จิ๊บๆ
คนไข้ที่ตึกนี้ส่วนใหญ่จะเป็น คนไข้เก่า คุ้นเคยกับเจ้าหน้าที่(ที่เก่าเหมือนกัน) บ่อยครั้งที่เอาขนมนมเนยมาฝากหมอ แบบที่เคยได้ยินมาเมื่อสมัยโบราณ บ่งบอกถึง ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่าง หมอกับคนไข้ ความสัมพันธ์ที่หายไปนาน สามารถกลับมาได้ด้วยความพยายามของทีมงานเจ้าหน้าที่ทุกคน (แต่ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์เหล่านี้จะเลือนหายไปอีกหรือไม่ เมื่อมีคนพยายามเข็น พรบ.คุ้มครองผูัเสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข ออกมา)
วันหนึ่ง คุณลุงผู้ป่วยเก่า ไปใช้บริการที่ตึกผู้ป่วยอื่นในโรงพยาบาลเดียวกัน กลับมาบ่นกับพยาบาลเก่า ที่ตึกเขียวๆ ที่คุ้นเคยว่า วันนี้โชคไม่ดีที่ไปเจอกับ หมอเป็นใบ้
คุณลุงเล่าว่า
หมอที่เพิ่งไปตรวจมานะ เค้าเป็นใบ้ เพราะไม่เห็นพูดจา พอเข้าไปนั่งตรวจ เห็นพลิกแฟ้มประวัติดู เขียนใบสั่ง แล้วก็ชี้ให้ออกไป พยาบาลก็ส่งไปเจาะเลือด พอผลเลือดออก พยาบาลก็เรียกเข้าไปพบหมอคนเดิม ก็ไม่เห็นพูดเห็นจาอะไร ถามอะไรก็เงียบ ไม่ถามอาการ ไม่ว่า ไม่บ่น ไม่เหมือนหมอคนอื่นที่มักจะบ่นจะว่าคนไข้ ที่ปฏิบัติตัวไม่เหมาะสม แล้วก็พยักเพยิดส่งใบสั่งยาให้ออกไปรับยาได้
ลุงถามพยาบาลเก่า คนคุ้นเคยว่า หมอคนนี้เขาเป็นใบ้เหรอ เป็นใบ้แล้วเรียนหมอมาได้ยังไง แล้ววันนี้ผมจะได้คุยกับหมอมั้ย
ร้อนถึง หัวหน้าหมอตึกเขียว ต้องรีบออกมาอธิบายคุณลุงให้เข้าใจ ทำหน้าที่แทน พยาบาลหลังตรวจ (exit nurse)
แต่ไม่รู้ว่า หัวหน้าหมอ เรียก หมอใบ้ ไปชี้แจงทำความเข้าใจหรือเปล่า ว่า
คนไข้ทุกคน พูดได้ ฟังเข้าใจ ไม่ใช่คนใบ้ หมอเข้าใจอะไรผิดอ๊ะเปล่า ถึงใช้ภาษาใบ้กับคนไข้ อิอิ
