ไม่ได้เข้ามาสะนาน
อ่าน: 1232มีภาระกิจพิชิตใจ หลากหลายเรื่องราวที่จำเป็นต้องเดินทางไปเพื่อจัดสรรที่ทางให้กับวิถีทางของความผูกพันธ์ ก็ต้องเตรียมตัว เตรียมการค่อนข้างเยอะ เพราะมีหลายสิ่ง หลายอย่างที่ปรับเปลี่ยน ปรับปรุง ไปจากที่เคยทำ และก็ยังนำเรื่องเล่าที่สวนป่าไปขายอีก (เหมือนคนขายตรงไงไม่รู้) ว่า ถ้ามีโอกาสไปก็ลองไปดู แล้วถ้าทุกอย่างมันลงตัวอาจจะได้ค้นพบอะไรบางอย่างก็เป็นไปได้ แต่ก็ไม่รู้จะมีใครไปไหม ถ้ามีก็คงไปรับอาชีพเสริมได้เลยละทีนี้ แต่ก็ไม่รู้จะลบกวนพ่อครูหรือเปล่าขอรับ แต่ตัวข้าพเจ้าเองก็อยากจะไปลบกวนบ่อยๆ
ตั้งใจจะใช้เป็นที่ส่งการบ้าน แต่ก็เพิ่งจะเริ่มได้ถึงวันก่อนเดินทาง แต่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเขียน อาจจะไม่สดใหม่เคล้าความรู้สึกสดจริงๆ แต่ก็คือ เรื่องเล่าที่มาจากผลึกความคิดที่ได้ผ่านการตกตะกอนมาบ้างแล้วไม่มากก็น้อย แต่ก็ตั้งใจจะเขียนอย่างจริงจัง เพราะสิ่งที่เราได้รับจากงานเขียน ณ ถึงตอนนี้ กลับมีคุณค่าที่ปรากฏออกมาอย่างมากมาย อย่างไม่คาดคิดและคาดฝันมาก่อน และก็จะพยายามตั้งใจเขียนเรื่อยๆ ขอรับเท่าที่ความเป็นผู้ใหญ่ของเราจะเติบโตขึ้นมากกว่านี้
ตอนนี้ก็นำเรื่องของการเขียนไปบอกต่อว่ามันมีประโยชน์อะไรกับผู้คนมากขึ้น (ทั้งๆ ที่จะพึ่งเริ่มเขียน) เพราะรู้สึกถึงคุณค่า แต่จริงๆ แล้วเป็นคนชอบจดอยู่เป็นนิสัยเดิมอยู่แล้ว แถมสิ่งที่จดบางทีมาดูอีกทีก็ไม่เข้าใจว่าจดอะไรลงไปหรือนี่เรา มันคืออะไร ใครเอามันเข้ามา ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน เอ้านอกเรื่องสะแล้วเรา แล้วก็ยังรู้สึกอิ่มเสมอที่ได้มาเขียนที่นี่ เพราะมีคอมเม้นท์ ให้อ่านเรื่อยๆ แต่จริงๆแล้วก็ไม่ได้ที่จะเขียนเพราะอยากได้คอมเม้นท์เท่าไร ที่อยากจะเขียนเพราะอยากจะเขียนจริงๆ อยากเก็บเอาไว้ทบทวนตัวเอง และก็รู้สึกว่า ถ้าเราได้เขียนอะไรลงไปแล้ว เราก็รู้สึกว่าเราได้วางเรื่องที่เราคิด วกวน วนเวียน ม่วนต่วน (ไม่รู้แปลว่าอะไร แต่รู้สึกว่าคำนี้ไม่ชัดเจนในความหมายเรา) อะไรอยู่ในหัวก็ไม่รู้ และทำให้กลับมาอยู่กับปัจจุบันได้อย่างสบายตัว สบายหัว สบายใจด้วย และในหลายครั้งก็สามารถที่จะระลึกรู้ลมหายใจตนเองและมีสติมากขึ้น
ขอบคุณครับที่ได้ให้เข้ามาเขียน