ลานฝัน

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาทักทายขอรับ ก็ผมยังไม่ถึงขั้นกระบวนกรหรอกครับ เป็นแค่ภารโรงฝึกหัดขอรับ

    หลังจากที่มีข้อตกลงและมติอย่างเป็นเอกฉันท์ด้วยตัวเองแล้วก็ตัดสินใจว่าหนึ่งอาทิตย์ เดินทางจาก ราชบุรี สู่ บุรีรัมย์ ถึงเชียงราย และกลับสู่ราชบุรี แบบไม่มีรถส่วนตัวทำไงบ้าง จริงๆ แล้วก็ไม่ได้วางแผนอะไรมากแค่เก็บกระเป๋าและนับจำนวนชุดและสิ่งของที่จะนำไปให้พอกับที่จะเดินทาง ตอนี้ก็เตรียมวางแผนว่าจะไปที่สวนป่าต้องทำอะไรแค่ไหนอย่างไง บ้าง แต่ก็มีความคิดลึกๆ ว่าไหลไปตามน้ำ และจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้เยอะที่สุด เหมือนกับคำพูดที่ว่า ” เมื่อไม่ค้นแล้วจะพบ เมื่อไม่หาแล้วจะเจอ เมื่อถึงเวลาจะได้ใช้เอง “ 
   ในการไปครั้งนี้เราทุกคนต้องทำ BAR (before action review) เพื่อทำการบ้านก่อนว่าพ่อครูเป็นใครอยู่ที่ไหน ความคิดแนวคิดเป็นอย่างไร ซึ่งเราก็ให้ทุกคนทำออกมาเป็นหน้าเวบไซต์ที่ใช้ในโรงงาน ที่เป็นบันทึกส่วนตัวของทุกคน ซึ่งได้มีการสอนในส่วนนี้เพิ่มเติมให้เพื่อสามารถทำได้และทุกคนก็สามารถทำออกมาได้ดี ไม่แพ้มืออาชีพ ซึ่งในส่วนตัวของผมเอง ก็อ่านงานเขียน งานบันทึกของพ่อครูมาบ้างแล้ว ก็กะว่าจะทำออกมาให้งามที่สุดเท่าที่จะทำได้ เอาเข้าจริงด้วยเวลาที่มัวแต่ไปดูคนอื่นจนไม่มีเวลาทำของตัวเอง ก็เลยได้แค่พอทำ แต่พอได้ไปที่สวนป่ามาแล้ว ได้พบเห็นว่าทำอะไรต้องตั้งใจทำ และทำด้วยใจและผลงานต้องออกมาให้ดีที่สุด อย่าทำแต่เพียงเพื่อผ่านไป ไม่มีอะไรดีขึ้นมาทั้งกับตนเองและผู้อื่น ตัวเองก็ไม่พัฒนาด้วย (โดนกับตัว สะอึกไปทีเดียว)
   พอทำตรงนี้เสร็จกันก็มาเตรียมตัวเพื่อเดินทาง ก็เหมือนกับเดินทางบ่อยเราก็เลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องนี้เท่าไร แต่กับคนที่ร่วมเดินทางไปด้วยกัน กับเหมือนไม่ค่อยรู้ว่าต้องเตรียมตัวอะไร จนตอนเช้าวันเดินทาง พึ่งจะเข้าไปเอาของ แต่ก็ไม่ว่าเขาไม่ได้ ตัวตนเขาเป็นแบบนั้น เขาอาจจะรู้สึกดีแบบนั้น เราก็ต้องเข้าใจที่เขาเป็นและปล่อยให้เขาได้ดำเนินชีวิตไปตามวิถีของตัวเขาเอง และก็ต้องตระหนักตรงนี้ให้ดี อย่าได้ไปพูดหรือทำให้เขาต้องเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่อาจจะไม่ดีสำหรับเขา ปล่อยวางครับท่าน ส่วนตัวผมเองก็วางแผนไว้แล้วว่า จะเตรียมอะไรอย่างไง และเตรียมเก็บเสื้อผ้าสำหรับการเดินทางยาวแล้ว สักสองสามวันก่อนหน้า อันนี้ก็เป็นนิสัยของหมี (ในผู้นำสี่ทิศ ที่มีหมี หนู กระทิง อินทรี) ที่เป็นเจ้าแห่งการวางแผนการ มีแผนงาน มีขั้นตอน วางทุกอย่างให้เป็นระเบียบ แต่สำหรับผม ไม่เป็นหมีเต็มตัวเพราะไม่ค่อยมีระเบียบ ^_^ 
    เมื่อทุกอย่างก็แพคกระเป๋าแล้วเสร็จ เก็บทุกอย่างเข้าที่ เตรียมนอนเพราะต้องตื่นแต่เช้า ซึ่งทำให้ผมลืมคิดถึงเรื่องที่จะทำไป คือเรื่องการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับสวนป่า และพ่อครู ซึ่งตัวเองก็รู้สึกว่ารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร ที่ไม่ได้ศึกษาเพิ่มเติม ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างยิ่ง พลาดเรื่องการเสพ วิถีทางที่ออกมาทางตัวหนังสือ ความลุ่มลึก ความเป็นมนุษย์อย่างเป็นมนุษย์ ที่ผ่านมาทางตัวอักษร (พูดแล้วอยากตาย) แต่ก็ผ่านไปแล้ว แค่รู้สึกเสียดายเวลาไปเท่านั้นเองว่า ทำไมเราไม่คิดให้ดีก่อนน่ะ 

    แต่ถึงที่สุดแล้วเราก็เตรียมตัวดีที่สุดได้เท่านี้ ก็หวังว่าจะได้ไปพบเจออะไรหลากหลายที่ไม่ได้เจอ และอาจจะได้กลับบ้านภายในอีกครั้ง พร้อมทั้งได้มีเวลาใคร่ครวญตัวเองอย่างมีสติ ณ ปัจจุบันที่ก้าวเดิน ตอนต่อไปก็จะถึงบ้านพ่อครูแล้ว ขอรับ โม้นอกเรื่องมานานขอรับ