เอามาฝากเพราะห่างหาย…คลายความคิดถึง…
สวัสดีครัีบทุกท่าน
เมื่อเช้าได้คุยกับคุณหมอจวนป่อมครัีบ พอดีเก็บภาพที่ห้องพักไว้เยอะครับ ในห้องรกครับ เลยถ่ายภาพจากระเบียงมาฝากครัีบ อยู่แบบไร้ชีวิตรอบกายมันเหมือนชีวิตไร้ชีวิตนะครับ มีต้นกล้วยบัวครัีบ จริงๆ เอาหน่อมาปลูกกลายเป็นต้นกล้วยแคระไปเฉยเลยครับ (ก็สภาพมันจำกัดครัีบ) ปลูกต้นทับทิมต้นแรกครัีบ ได้เห็นดอก ตอนแรกงงคิดว่าเอ ทำไมมันมีผลโดยไม่มีดอก พออยู่ๆ ไปจากที่ว่าผลก็กลับกายเป็นดอกครัีบ น่าเอ็นดูจริงๆครับ ต้นตำลึงก็น่าเอ็นดูครัีบ ได้มาตอนแรกไม่งอกไมเลื้อยครับ มาที่นี่ตอนนี้ยาวกว่าสองเมตรแล้วครัีบ ถั่วพูก็น่าเอ็นดูได้มาหนึ่งฝัก สิบเอ็ดเมล็ดงอกหมดเลย แมลงไม่ยุ่งด้วยครับ ส่วนทับทิมมีสี่ดอกโดนแมลงใจร้ายเจาะหมดเลย ไม่เหลือไว้ให้แบ่งเขาแบ่งเรากันบ้างเลยครับ กล้วยไม้ก็น่าเอ็นดูครัีบปลูกอยู่ในเปลือกหอยยังอุตส่าห์ออกดอกอีกครับ เฟื่องฟ้าให้เฟื่องฟูและค้นคว้าวิจัยต่อไปเจริญก้าวหน้าครับ มีโมกด้วยครับ แต่ว่าเอาไว้โอกาสหน้ายามคิดถึงรอบใหม่ครับ
เมื่อวานไปร่วมงานถวายดอกไม้จันทน์ที่จังหวัดจัดครัีบ ได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง ได้เจอเพื่อนสมัยเรียน ป.ตรีด้วยกันด้วยครับ ตอนช่วงถวายดอกไม้จันทน์นั้นอบอุ่นมากๆ ครับ อบอุ่นมากๆ ครับ เพราะคนแน่นเห็นน้ำใจของคน เห็นรอยยิ้มของคน รอยยิ้มจากภายในที่ส่งถึงกันครัีบ
ดูถ่ายทอดทางทีวี ในช่วงเช้าและกลางคืน เราจะพบความงดงามในแผ่นดินไทย คำว่าประเพณี วัฒนธรรม ความคิด ศรัทธา ความเชื่อ ทำนุบำรุง เห็นใจ และอื่นๆ ตามมาครับ
ท้ายสุดขอฝากกับตัวเองไว้ว่า ใจเขาใจเรา เข้าใจร้อยครั้งสุขใจร้อยครั้ง ครับ
ขอให้ทุกท่านมีความสุขและเจริญในหน้าที่การงาน และภูมิใจในความเป็นไทยครัีบ