ไปตามใจฝัน
หลายสิบปีกับการช่วยเหลือสังคม กับงานประจำ กับความมั่นคง แย่งเวลาครอบครัว จนวันหนึ่งได้เห็นเพื่อนบ้านนอนเสียชีวิต ภายใต้ทรัพย์สมบัติที่เอาไปไม่ได้แม้แต่ชิ้นเดียว กว่าลูกเมีย เพื่อนฝูงจะรู้ก็ล่วงเลยไปข้ามคืนจนสาย ณ ห้วงภวังค์นั้น หวนให้คิดถึงตัวเอง เราจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ หันกลับไปดูลูก ๆ ซึ่งกำลังอ่านหนังสือบ้าง บางครั้งก็วางหนังสือแล้วก็เล่นเกมส์ในคอมพิวเตอร์ บางครั้งก็วิ่งเล่นไล่จับกัน ทะเลาะกันบ้าง ร้องไห้และหัวเราะบ้าง หันไปมองภรรยา กำลังยุ่งกับการเตรียมมื้อเย็น มันเป็นความวุ่นวายส่วนหนึ่งในกิจวัตรประจำวันของแต่ละครอบครัว นี่ผมลืมไปแล้วหรือว่า เรายังมีสังคมที่เรียกว่าครอบครัวอยู่
วันหนึ่งซึ่งเป็นวันหยุด นั่งทบทวนเหตุการณ์รอบข้างที่มักเกิดขึ้นเป็นรายวัน ภายใต้เสียงนกพร้อมจิบกาแฟในยามเช้าที่เฉลียงหน้าบ้าน ชีวิตที่ดำเนินในแต่ละช่วงของแต่ละวัน ในพื้นที่นี้ ไม่มีอะไรที่แน่นอนที่จะมาการันตีถึงความปลอดภัยได้ แล้วจะใช้เวลาที่เหลืออยู่เพื่ออะไร จึงตัดสินใจทันทีว่า เวลาที่เหลืออยู่นอกจากครอบครัวแล้ว คงต้องมีเวลาให้กับตัวเองบ้าง
จวบจนวันนี้ ความสุขที่เคยฝัน ไม่ต้องรอ ไม่ต้องหา มีความสุขกับการฟังเสียงนก เล่นดนตรี อยู่กับลูก อยู่กับครอบครัว ไปเที่ยวพักผ่อน สัมผัสธรรมชาติที่นับวันถูกทำลายไปมาก ผมได้ทำตามใจฝันทั้งของตัวเอง ของลูกและภรรยา ซึ่งไม่สามารถแลกกับสิ่งมีค่าใด ๆ ได้เลย
7 ความคิดเห็น
ปรบมือให้ครับ ยอดเยี่ยมจริงๆครับ
หลายคนคงเคยทำงานแบบลืมตัว ลืมเวลา แม้กระทั่งเสียงนก เสียงลม ก็ไม่ได้ยิน ลองปรับเปลี่ยนวิถีการดำเนินชีวิต ให้ชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง การทำงานหักโหม บางครั้งผลงานก็ไม่ได้ดังใจเสมอไป แต่สิ่งที่ได้กลับมานอกจากผลงานห่วย ๆ แล้ว สุขภาพจิตก็แย่ สุขภาพกายก็แย่ แถมนำพาอารมณ์มาทำให้ครอบครัวหัวเสีย หงุดหงิดตามเราไปด้วย คุณลองเงี่ยหูฟังเสียงนก Melody ของมันช่างไพเราะ ดูมันมีความสุข ลองเฝ้าดูพฤติกรรมมัน ฟังเสียงสูง ต่ำ ที่มันพยายามถ่ายทอดอารมณ์ สายลมที่พัดผ่านยอดไม้ ใบไม้เอนไหวตาม เสียดสีกัน เป็นเสียงที่รู้สึกสบายกาย ยิ่งสายลมนั้นพัดผ่านมาสัมผัสตัว แค่นี้คุณก็จะหลงใหลไปกับธรรมชาติรอบตัว
น่าจะมาเป็นประธานชมรม โจรกลับใจ อิอิ
ผมเคยแสดงความเห็นส่วนตัวไว้ว่า ผมนั้นใช้ชีวิตอยู่สามโลก โลกที่หนึ่งคือ ในเมือง มีบ้านพักในเมือง มีสังคมในเมืองใช้ชีวิตส่วนหนึ่งในเมือง อีกโลกคือชนบท งานที่ผมทำนั้นคือการพัฒนาชนบททั้งครบ ตลอดตั้งแต่เกิดมาในชนบท เรียนจบมาทำงานชนบทจนถึงปัจจุบัน คลุกคลีกับป่าเขาลำเนาไพร ฝุ่น ความสกปรกไม่เจริญหูไม่เจริญตา แต่คุณค่าทางใจมีมากมาย ฯลฯ และโลกจินตนาการ อยากให้คนเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ อยากให้สังคมเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ ฝันเฟื่องไป แน่นอนครับผมเห็นผึ้งทำงาน มด ปลวก ทำงาน ยามดอกเสี้ยวบาน สวย ไปนั่งโคนต้นมัน ยามดอกกาแฟบานไปดมดอมมัน ดอกหญ้าริมทาง ใบอ่อนผักหวานป่า กินน้ำบนภู เด็ดใบไม้ป่ามารองอาหาร เอากะลามาเป็นจานกินข้าว คำเล่า ขานถึงปอบ ความเชื่อที่อยู่เหนือจิตใจชาวบ้าน…..
ท่ามกลางเหงื่อไคลที่ออกมาท่วมกายนั้น บ่งบอกถึงชีวิต และวิถีรากของคนส่วนใหญ่ของประเทศนี้… คนกับคน คนกับธรรมชาติ และคนกับสิ่งเหนือธรรมชาติ มันคือเส้นทางของชีวิตที่สะท้อนความหมายของชีวิตครับ
ถ้าโจรกลับใจ น่ายินดีนะครับ แต่ถ้าโจรกลับตัวนี่ซิน่ากลัว….
วันนี้ รู้สึกเหนื่อย ก็เลยลางานพักผ่อน ไม่ใช่ซิ เป็นมา 2-3 วัน แล้ว เป็นอาการเหนื่อยล้าจากภายใน นอนหลับตื่นมาก็ยังมีความรู้สึกว่ายังเหนื่อยล้า แม้อยากจะทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง แต่ด้วยภาระหน้าที่ ภาระครอบครัว และอื่น ๆ อีก จิปาถะ ณ เวลานี้ ยังไม่สามารถเป็นอิสระได้อย่างใจฝัน เพียงแต่แบ่งเวลามาเพื่อเติมเต็มฝันบ้าง เติมพลังให้ใจบ้าง และปล่อยวางบ้างในบางเรื่อง แต่ก็ยังมีคนพยายามยกมันกลับมาให้เราต้องถือ เฮ้อ ! แต่ละวัน แต่ละช่วงเวลา อารมณ์ช่างแปรปรวน หรือว่ากำลังเข้าสู่วัยทอง ต้นพระเจ้าห้าพระองค์ที่ปลูกไว้ที่สวนป่า โตขึ้นมากน้อยแค่ไหนแล้วนะ ตั้งแต่กลับมาจากสวนป่ายังไม่มีโอกาสไป วันก่อนติดตามดูรายการ ปราชญ์ชาวบ้าน ทาง Modern nine ครูบายังดูแจ่มใส หนุ่มอยู่เลย
ปลายปีที่แล้วได้มีโอกาสไปกรุงเทพ 2-3 วัน บรรยากาศ โคตรโทรมมากเลย บ้านเรือน ถนนหนทาง เต็มไปด้วยขยะสิ่งปฏิกูล ต้นไม้ยืนต้นตาย สภาพดูไม่โสภา หดหู่ใจมาก
เสียงแอกจากว่าววงเดือน ในยามบ่ายวันหยุด ภายใต้ร่มเงาของต้นกำชำ ผมนอนผูกเปล สายลมพัดผ่านหอบเอาไอร้อนบ้าง กลิ่นขี้วัวบ้าง มาปะทะร่างกายและจมูก ไม่นานก็เผลอหลับไป ตกใจตื่นขึ้นมาอีกที นกกางเขนบ้านมาร้องเรียกคู่บนต้นกำชำ โอ้ว นี่ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าววงเดือนยังลอยกินลมบน ส่งเสียงดัง แอกกกกก อยู่บนท้องฟ้าไม่ขาดระยะ หวนนึกถึงบรรยากาศตอนยังเด็ก วิ่งเล่นในท้องทุ่งนา แอบขโมยกินน้ำนมจากต้นข้าวในท้องนา มันเป็นช่วงชีวิตที่มีอิสระและมีความสุข ไม่ต้องรับรู้เรื่องราวอะไรทั้งนั้น กิน เล่น นอน สนุกสนาน เมื่อเริ่มเข้าสู่วัยเรียนในช่วงชั้นที่สูงขึ้น ก็เริ่มที่จะถูกสอนให้รับผิดชอบในสิ่งที่ถูกบ้างผิดบ้าง จากการถ่ายทอดประสบการณ์ของคนที่มีความรู้ จวบจนโตขึ้นต้องมานั่งแยกแยะถูกผิด ช่วงเย็น ๆ มักจะใช้เวลาอยู่กับตัวเอง เพื่อทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ และที่สำคัญ เพื่อปลดปล่อยจิตวิญญาณให้ล่องลอยไปสัมผัสกลิ่นไอแห่งท้องทุ่ง
บินหลาดงหรือนกกางเขนดงส่งเสียงร้องระงม ในเช้าวันนี้ เมื่อวานเพิ่งได้ไข่มดแดงมา ตักใส่ถ้วยให้มันกินตัวละช้อนสองช้อนชา ฝนทิ้งช่วงมาสองสามวันแล้ว อากาศกำลังดี นกกับสังคมชาวใต้เป็นของคู่กัน ธรรมชาติรอบบ้านยังมีบางส่วนที่ยังหลงเหลือเป็นป่ารก มีต้นไม้ใหญ่ หลังจากเมื่อปีที่แล้วมีการสร้างบ้านขายกันมาก กระรอกก็ยังพอมีที่ให้วิ่งเล่น นกก็ยังมีที่ให้ทำรัง ยังมีคูน้ำ ร่องน้ำให้นกกวักได้พาลูกออกเดินหากิน แต่อีกไม่นานธรรมชาติแถวบ้านคงหมดไป พวกสัตว์คงต้องหาที่อยู่ใหม่ ในขณะที่ผมก็ได้เพื่อนบ้านใหม่ ความเจริญและสังคมมนุษย์กำลังรุกล้ำธรมชาติ ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา น้ำท่วมกระทันหันหลังจากเคาน์ดาวน์ได้ 2 ชั่วโมง สาเหตุมาจากการถมที่ถมดินเพื่อสร้างบ้าน ขวางทางน้ำ ปีนี้จะเป็นเช่นไร ในเมื่อแก้มลิงในธรรมชาติที่เป็นที่พักน้ำ ถูกถมไปหมดแล้ว