ลานจอมป่วน

ปกติจะใช้ชื่อบันทึกว่า ขยันโง่ๆ แต่เดี๋ยวนี้สุภาพขึ้นมากเลยใช้ขยันไม่เข้าท่า

วันนี้มาเป็นวิทยากรเรื่องการจัดการขยะแบบมีส่วนร่วมโดยชุมชน –CBM (Community Based Solid Waste Management) ให้เทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอนร่วมกับทีมงานของกรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

การเดินทางก็แบบเดิมๆเน้นง่ายและประหยัดงบประมาณของแผ่นดิน ไม่มีเครื่องบินจากพิษณุโลกมาเชียงใหม่เลยติดรถตู้ของทีมงานจาก กทม. ที่ต้องขนอุปกรณ์มาด้วย พักเชียงใหม่ 1 คืน บ่ายๆก็บินมาแม่ฮ่องสอน

มีเวลาอยู่ที่สนามบินเชียงใหม่ค่อนข้างมาก เลยเดินดูหนังสือ ได้หนังสือมาเล่มนึง ชื่อ A Sense of Urgency เขียนโดย John P. Kotter แปลโดย ณัฐยา สินตระการผล

เริ่มอ่านบนเครื่องบิน อ่านได้บทเดียว เพราะบินขากเชียงใหม่มาแม่ฮ่องสอนแบบว่ากินถั่วที่ให้มายังไม่ทันหมดก็ถึงแล้ว

John P. Kotter เป็นศาสตราจารย์เกียรติคุณในสาขาภาวะผู้นำของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เขียนหนังสือ Leading Change, Our Iceberg Is Melting และอีกหลายๆเล่มซึ่งติดอันดับหนังสือขายดีของโลก

บทที่อ่านเป็นบทที่หนึ่ง : ความตระหนักถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการเปลี่ยนแปลง

ศัพท์ที่แปลมาอาจเข้าใจยากจึงขอเล่าแบบง่ายๆ…….

เดิมการเปลี่ยนแปลงของสิ่งต่างๆในโลกจะเป็นไปอย่างช้าๆ ไม่รวดเร็วมากนัก องค์กรต่างๆแม้กระทั่งระดับประเทศอยู่กับความสำเร็จที่ผ่านมาด้วยความคุ้นชินก็ไม่ประสบกับปัญหาอะไรมากมายนัก แต่ปัจจุบันการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นรวดเร็วและรุนแรงหรือเป็นแบบชี้กำลัง (Exponential) ทำให้ต้องมีการเปลี่ยนแปลงการคิด การทำงานให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของโลก ตามเทคโนโลยีที่คิดค้นขึ้นมาใหม่ๆ

การสนองตอบจึงเป็นไปได้สามแนวทางคือ

1. จมอยู่กับความสำเร็จเดิมๆ ความคุ้นชิน ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงหรือเปลี่ยนแปลงช้า
   
2. ตระหนักถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการเปลี่ยนแปลงที่ไม่สอดคล้องกับความจริง
   
3. ตระหนักถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง
   

แบบที่ 1.    จมอยู่กับความสำเร็จเดิมๆ ความคุ้นชิน ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงหรือเปลี่ยนแปลงช้า ก็เป็นแบบที่ไม่รู้ตัว จมอยู่กับความรุ่งโรจน์ในอดีต ไม่ยอมปรับปรุงเปลี่ยนแปลง บุคคล องค์กรหรือประเทศนั้นๆก็จะไม่สามารถแข่งขัน ไม่สามารถอยู่ต่อไปได้ในโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและรุนแรง

แบบนี้จะมีอาการเฉื่อย ไม่ยอมพัฒนา ไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงใดๆ

แบบที่ 2. ตระหนักถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการเปลี่ยนแปลงที่ไม่สอดคล้องกับความจริง แบบนี้ก็เป็นแบบตั้งโจทย์ผิด คำตอบก็เลยผิด

เป็นแบบที่ไม่รู้จริง รู้ว่าต้องเปลี่ยนแปลงแต่ทำไม่เป็น อาจจะวิเคราะห์หารากเหง้าของปัญหาผิด อาจมีปัญหาการจัดการระดับใดระดับหนึ่งหรือหลายๆระดับ ทำให้ไม่ประสบความสำเร็จในการจัดการการเปลี่ยนแปลง ซึ่งเกิดขึ้นสูงถึง 70% ขององค์กรที่พยายามจะปรับตัว เปลี่ยนแปลง แบบนี้แหละที่ตั้งชื่อให้เองว่า ขยันไม่เข้าท่า

อาการที่เกิดขึ้นจะมีการประชุมวุ่นวายทั้งวัน มีกิจกรรมที่ต้องทำมากมาย ดูวุ่นวายไปหมด เจ้านายก็เร่งรัด เคี่ยวเข็ญ ลูกน้องก็เครียด บ่น ไม่เต็มใจทำงาน ไม่ค่อยมีผลสำเร็จ กำลังขวัญของคนในองค์กรตกต่ำ

แบบที่ 3. 3.    ตระหนักถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง แบบนี้คือแบบที่ต้องการ มีการวิเคราะห์รากเหง้าของปัญหาได้ถูกต้อง ทำงานแบบมีส่วนร่วม ทั้งทีมมีจุดมุ่งหมายร่วมกัน มีการบริหารจัดการที่ดี เลือกทำที่จำเป็นและได้ผลมากๆก่อน องค์กรจึงดูไม่วุ่นวาย ทีมงานมีความสุข ผลงานก็จะดีตามไปด้วย

ถ้าสังเกตดีๆ ก็จะรู้ว่าตัวเรา องค์กรของเรา ประเทศของเราเป็นแบบไหน? ควรแก้ไขอย่างไร? อิอิอิอิอิ

Facebook

« « Prev : นิทรรศการภาพถ่ายในการประชุมสมัชชาสุขภาพแห่งชาติครั้งที่ ๓

Next : ความยั่งยืน » »