ลานจอมป่วน

ส่วนมากการอบรม  เวลามักจะไม่พอ  เพราะมาสายกัน  รอท่านประธานฯบ้าง  วิทยากรบางคนใช้เวลาเกินที่กำหนดไว้  แต่มีบ้างเหมือนกัน  นานๆครั้งที่เผื่อเวลาไว้มาก  วิทยากรพูดจบตามกำหนด  แต่ช่วงซักถามปรากฏว่าไม่มีคนถาม  เวลาเลยเหลือครึ่งชั่วโมง  หรือบางครั้งถึงเกือบหนึ่งชั่วโมง  เลยตั้งใจทำ Slide Presentation เผื่อเอาไว้  ตั้งชื่อว่า  “เรื่องที่อยากพูด”

เนื้อหาของ “เรื่องที่อยากพูด”  ไม่ต้องไปหามาจากไหน  ส่วนมากก็เอามาจากคำพูดที่ได้พูดคุยกันระหว่างเพื่อนๆชาวเฮ  จากที่ได้พูดคุยกับอาจารย์วิศิษฐ์ วังวิญญู  อาจารย์วรภัทร์  ภู่เจริญ  จากบันทึกของชาวเฮในลานปัญญา  หรือจากหนังสือบ้าง  บางครั้งก็ได้จากผู้ที่เข้ารับการอบรม  (เช่น ทำให้อยากแล้วจากไปจากเกาะสมุย   รู้หมดแต่อดไม่ได้จากเทศบาลตำบลบัวงาม )

ส่วนมากแล้วจะเป็นคำพูดเด็ดๆ  สั้นๆ  ที่สะกิดใจ  มีความหมาย  แต่อาจจะมีเป็นรูปภาพบ้าง  ต้องคอยอธิบายต่อเวลามีคนสนใจอยากทราบรายละเอียด

เดิมมีคำเด็ดๆจากครูบาสุทธินันท์  อาจารย์วิศิษฐ์  อาจารย์วรภัทร์  ค่อนข้างมาก  แต่ตอนหลังก็มีของตัวเองมากขึ้นๆ  สรุปว่าคำพูดเด็ดๆของตัวเอง  ในความเห็นของตัวเองชักมากขึ้น (ว่างั้นเถอะ)

เวลามีโอกาสใช้ “เรื่องที่อยากพูด”  ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องที่ผู้ฟังอยากฟัง  คือเปิดไปเรื่อยๆ  ผู้ฟังชอบคำไหน  หรือรูปไหนก็จะอธิบายคำนั้นๆ  พร้อมกับเล่าประวัติของเจ้าของวลีเด็ดไปด้วย

“เรื่องที่อยากพูด”  ยังไม่สมบูรณ์นัก  และจะคงไม่สมบูรณ์ตลอดไป  เพราะมีการปรับปรุงอยู่ตลอด  แบบว่าใช้งานไป  ปรับปรุงไป  เจออะไรใหม่ๆก็เก็บเข้ามา  เวลาใช้อาจต้องปรับบ้างเล็กน้อย  แบบว่าถ้าเวลาน้อยก็โดดข้ามไปบ้าง  ถ้าลงลึก  เวลามากก็จะละเอียดหน่อย  การนำเสนอตามลำดับขั้นตอนก็มีส่วนทำให้เกิดความมัน  แต่ละกลุ่มก็จะไม่ค่อยซ้ำกัน  แล้วแต่สมาชิกที่หลงมานั่งฟัง

หลายๆครั้งที่ใช้ร่วมกับกิจกรรมอื่นๆ  แล้วมักได้นำเสนอ “เรื่องที่อยากพูด”  ตอนกลางคืน  ถ้าจัดวางลำดับขั้นตอนของกิจกรรมดีๆก็เหมือนเป็นการสรุปบทเรียนจากกิจกรรมต่างๆที่ได้ทำมา  และเพิ่มเติมหลังจากที่ได้สะท้อนความคิด (Reflection) แล้ว

เรื่องล่าสุดที่บรรจุลงใน “เรื่องที่อยากพูด”  เป็นบันทึก บทสนทนายามบ่าย ของอุ๊ยจั๋นตา ชอบใจเพราะมันจะนำไปสู่ความเข้าใจในเรื่องของ Chaordic Organization  การยอมรับความแตกต่าง  ความคิดที่แตกต่างกันได้เป็นอย่างดี  ทำให้คนเลิกที่จะบังคับผู้อื่นให้เป็นเหมือนตัวเอง  หรือให้คิดเหมือนตัวเอง  ยอมรับที่จะอยู่ร่วมกันท่ามกลางความแตกต่างอย่างสันติและมีความสุข

Facebook

« « Prev : ทบทวน

Next : เรื่องเล่าจากเกาะหมาก » »