ได้ยินชื่อวงเฉลียงมานานมาก และได้ฟังเพลงจากเฉลียงมาหลายเพลงทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าคือเพลงของเฉลียง (แบบว่าเกิดไม่ทัน อิอิ)
เมื่อสักครึ่งปีที่แล้วได้ดูบันทึกคอนเสิร์ตแบบประภาส ต่อด้วยคอนเสิร์ตเรื่องราวบนแผ่นไม้ของเฉลียง เลยเพิ่งได้ฟังเพลงเฉลียงเป็นเรื่องเป็นราว ชอบหลายเพลงมาก ชอบเวลาเฉลียงคุยกันในคอนเสิร์ต เหมือนได้ดูตลกกับฟังเพลงเพราะ ๆ ไปพร้อม ๆ วันนี้เอาเพลงอื่น ๆ อีกมากมายฝากค่ะ
… อาจจะจริง เราเห็นอยู่ เผื่อใจไว้ที่ยังไม่เห็น อื่น ๆ อีกมากมาย …
วันนี้เป็นวันแห่งความรัก ในใจมีเรื่องรัก ๆ อยากจะเขียน แต่คนในลานปัญญามอบความรักกันถ้วนหน้าแล้ว เลยขอเลี่ยงมาเขียนเรื่องอื่นดีกว่า ไม่อย่างงั้นรักจะท่วมจอ วิ้ววววว 
อาทิตย์ที่แล้วได้ไปเข้าร่วมประชุมวิชาการของนักเรียนในอังกฤษ มีนักเรียนจากหลายสาขามาร่วมเสนอผลงาน งานผ่านไปได้ด้วยดี ได้ฟังงานวิจัยของพี่ ๆ น้อง ๆ เป็นการยืนยันว่านักเรียนไทยเก่งและทำงานวิจัยได้ดีไม่น้อยหน้าต่างชาติ นอกจากนี้ยังมีวิทยากรจากสถาบันวิจัย สมาคมอุตสาหกรรม และฝ่ายการศึกษามาให้ความรู้แก่นักเรียน โดยเฉพาะแนวทางการทำงานวิจัยหลังจากที่เราเรียนจบและกลับไปทำงานที่เมืองไทยตามสังกัดหน่วยงานที่ได้ทุนมา เอาล่ะสิ ได้การบ้านกลับมาด้วย กลับไปทำวิจัยอะไรดี ….
เมื่อปลายปีที่แล้วได้งานสังสรรค์พบปะผู้คนและพูดคุยกันมากมาย มีคนหนึ่งถามเราว่า จุดมุ่งหมายของเราในการทำงานคืออะไร เราตอบไปแบบสบาย ๆ ว่าเราขอแค่มีความสุขกับการทำงาน คนถามมองหน้าเราพักนึงเหมือนไม่เชื่อ และบอกเราว่าเขาไม่ได้ยินคำตอบแบบนี้มานานแล้ว ตอนเราตอบก็ลืมไปว่ากำลังสวมหัวโขนอะไรและลืมไปว่าอยู่ท่ามกลางผู้ยิ่งใหญ่ เลยไม่ได้คิดหาคำตอบที่สวยหรู เพราะคำตอบนั้นคือสิ่งที่เราบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา ทำงานอย่างมีความสุข
แต่แล้วเมื่อสองวันที่ผ่านมา เราเผลอลืมสิ่งที่เราเคยบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา เรากลับหลงใหลไปกับความชื่นชมจากคนรอบข้าง จนรู้สึกว่าความสุขในใจที่เคยมีมันหายไป