เวลาที่พูดถึงเมนูสิ้นคิดก็มักจะหมายถึงเมนูที่ต้องไม่ต้องคิดว่าจะกินอะไร
แค่ทำกินหรือสั่งได้เลย เมนูสิ้นคิดตามร้านอาหารตามสั่งจะเป็นจำพวก
ข้าวไข่เจียว ข้าวผัด ข้าวหมูทอด และข้าวราดผัดกระเพรา
ตั้งแต่เราทำกับข้าวกินเองมาสามปีกว่า
ลองคิดหาเมนูสิ้นคิดให้ตัวเองมาหลายอย่าง แต่สุดท้ายมาลงตัวที่ผัดถั่วงอก
ทำง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ อิ่ม อร่อย และได้ประโยชน์
คืนก่อนได้โทรไปคุยธุระกับน้องคนหนึ่ง ตอนแรกนึกว่าจะรบกวนเวลาทำงานหรือว่าโทรไปปลุก แต่ผิดคาด น้องเค้าบอกว่าดีใจที่เห็นเป็นพี่โทรมา .. ผมไม่ได้พูดภาษาไทยมาหลายวันแล้วครับพี่ … ถึงบางอ้อว่าทำไมน้องถึงดีใจ 
หันมามองตัวเองบ้าง … ไม่ค่อยต่างกันสักเท่าไหร่เลยน้อง
ไม่รู้จะบ่นที่ไหนดี เอามาบ่นในนี้ล่ะกัน…
คืนนี้พยายามเข้าโกทูโนหลายครั้ง เพราะมีเรื่องที่ยังอ่านไม่จบจากเมื่อกลางวัน (บันทึกของอาจารย์ Phoenix) และอยากเขียนอนุทินนิดหน่อย แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่ได้สักที คิดว่าคงจะอยู่ในช่วงทดลองเครื่องหรือปรับปรุงระบบอะไรทำนองนั้น
ปกติโกทูโนจะปรับระบบช่วงสักตีสามถึงตีห้าของเมืองไทย แต่มันตรงกับช่วงหลังสามทุ่มที่นี่ ซึ่งเป็นช่วงที่เราพอจะว่าง ๆ อยู่บ้าน และชอบอ่านโกทูโนสลับกับอ่านหนังสือ
เลยอดเลย … เฮ้อ
เข่งแรก ประกอบด้วย ปลาหัวโม้งล้วน ๆ
เข่งต่อมา มีปลาขี้ตัง ปลาหลมพุก ปลากด ปลาขี้เจ๊ะ ปน ๆ อยู่ในเข่งเดียวกัน
เข่งถัดไป ชื่อคุ้นหูขึ้นมาหน่อย ปลากระบอก ปลากระพง
ส่วนสุดท้ายไม่มีเข่ง ไม่มีปลา แต่มีถาด
เป็นถาดที่มีแต่ไข่ปลาล้วน ๆ …. (ต้องเก็บให้ดี เพราะมีคนจ้องจะยกถาดไป)
เริ่มต้นใช้ลานปลาหัวโม้ง… ณ ลานปัญญา
เข้าไปดูหลาย ๆ ลานในลานปัญญา เราเองก็น่าจะมีสักลานบ้าง … ลานอะไรดีหนอ … ลานปลาหัวโม้งล่ะกัน
ทำไมต้องชื่อลานปลาหัวโม้ง ชื่อนี้มีที่มา แต่ลานนี้ไม่ได้มีไว้เขียนแต่เรื่องปลา ๆ อิอิ …