ลานร่มเย็น

บันทึกแลกเปลี่ยนเรียนรู้ 6 ตุลาคม 2555

ขึ้นต้นบันทึกหลังจากที่ได้กินอิ่มๆนอนอุ่นๆ เพียงพอแล้วมานั่งนอกระเบียงโดยไม่ต้องบิ๊วอารมณ์ เพราะว่าเล่นเกมได้คะแนนตามเป้าแล้วพอใจละ

คนเราก็มีอยู่แค่นี้เอง ต้องการแค่นี้เอง เพราะฉะนั้นงานที่หนักที่เหนื่อยเป็นเครื่องปรุงให้กับชีวิตอร่อยขึ้น  ชีวิตจะได้ไม่จีีดไม่เบื่อไงครับ

สมองคนเราก็แปลกพอกินอิ่ม นอนอุ่น มันจะมีช่วงเวลาที่จัดเรี่องราวดีๆ เรื่องราวที่บางทีคิดทั้งวันไม่ตก มาปิ๊งเอาอีตอนใกล้สว่างนี่แหละบางทีฝันเป็นตัวเลข

เรียกว่าครึ่งหลับครึ่งตื่นก็ว่าได้ บางครั้งเลยต้องมีกระดาษโน๊ตไว้ใกล้ๆ เผื่อไว้ หรือบางทีก็เป็นkey wordที่จะเอาไปใช้ในเช้าวันใหม่ เรียกว่าขอเป็นวัน ๆไปก็ได้

ช่วงเช้า 5 ตุลาคม ทางโรงพยาบาลกระบี่ได้จัดให้มีการแลกเปลี่ยนพูดคุยกันเพื่อนำไปสู่การเขียน โดยมีกลุุ่มเฮฮาศาสตร์เข้ามาแจม พ่อครูบา อาจารย์สร้อย ลุงเปลี่ยน น้าอึ่ง กระผม ร่วมกับบุคลากรที่น่าชื่นชมในความเสียสละ ปิดทองหลังพระ เหนื่อยท้อบางครั้ง แต่ก็มีคนเห็นและรับรู้

สำหรับตัวเองได้มารับรู้ถึงสิ่งที่ทุกคนได้ทำอยู่จากการเล่าในสิ่งที่เป็น สิ่งที่ทำ ความเสียสละทุ่มเท ได้ช่วยชีวิตคนจากมีความทุกข์ ชุบชีวิตคนเฉียดตายได้กลับคืนมาใหม่ ได้ไถ่ชีวิตยื้อชีวิตคน ได้รับรู้ความปลื้มปิติที่เก็บงำไว้มาหล่อเลี้ยงให้คนอื่นๆชื่นใจ ได้บุญอันใหญ่หลวง ซึ่งน้อยคนนักที่จะได้มีโอกาส เวทีแห่งนี้จึงเปิดให้ทุกคนได้บอกได้เล่าออกมา ไม่ยากเลยถ้าหากสิ่งดีๆเหล่านั้นฝังอยู่ในใจ

มากระบี่เมื่อ 20กว่าปีที่แล้วในฐานะนักศึกษาฝึกงาน เขามีให้เลือกเด็กดอยอย่างผมเลือกทะเล เลือกที่ไกลที่สุด นอนฟังเสียงทะเลเสียงคลื่น ตื่นเช้ากินขนมจีนผักสด ๆ บางวันก็เป็นแกงส้มเผ็ดสลบ รสชาดไปทำที่ไหนกินที่ไหนก็ไม่เหมือนไดมากินจากต้นตำรับ ได้คุยได้พูดสนทนากับแม่ค้า มาฟังภาษาใต้สนุก ได้วิ่งได้เดินเหยียบทรายริมชายทะเลตอนเช้าๆ ตอนเย็นเลิกงานก็เดินได้อีก ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

กลางวันได้กินขนมจีนรำลึกอดีต ทางโรงบาลกระบี่จัดให้ ใช่เลย สองจาน จานแรกนึกถึงอดีด จานสองรับรสความอร่อยขอบคุณความตั้งใจของทางโรงพยาบาลที่จัดเตรียมใว้ให้เป็นอย่างดี ผักหมุย ผักมันปู ใบบัวบก ช่างเข้ากันกับกลิ่นน้ำแกงของขนมจีนอย่างบอกไม่ถูก ปิดท้ายด้วยปูสุราษฎร์ที่ครูปูจัดให้ ขอบคุณครูปูที่จัดอาหารโอชะ เป็นปูสมใจนึก ละเลียดกินขาปูทุกขา ตามด้วยก้ามปูแล้วก็ตัวปู อิ่มแล้วมีแรง แร๊วงๆๆๆๆ