เบิ่งมองจีน ตอนลงเรือล่องแม่โขง
(ก่อนที่จะลงมือเขียนอะไร ก็เหมือนการลงเรือ ต้องมองรอบด้าน)
ควรแอบไปเมียงมองดูไม้ปฎักที่ท่านลองกอดถือไว้
ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวว่าจะโดนเข้าหลายโป๊กนะสิ..
ไปเห็นอะไรมาวับ ๆ แวม ๆ แล้วเขียนโม้เป็นตุเป็นตะ
ทำตัวเป็นผู้รู้แจ้งเห็นจริงทะลุปรุโปร่งไปทุกเรื่อง
ผมคิดว่าเป็นคำเตือนที่น่ากอดมาก
จึงขอยึดปฎิบัติ..ถ้าไม่เผลอใจไปบ้างในบางครั้ง
ในการเขียนถ้าใส่สีตีไข่นิด ๆ หน่อยมันมีชีวาในชีวิตนะขอรับ