ลานสวนป่า

• งานตีแตกครานี้ พี่น้องได้สัมผัสกับธรรมชาติอีสานยามร้อนแล้งสุดๆ
• แทนการเกริ่นนำเรื่องโลกร้อน แล้ง หิมะละลาย น้ำท่วมโลก
• ได้ทดสอบความคุ้นชิน เผชิญอะไร ๆ ที่ไม่พร้อมสักอย่าง
• ประจักษ์ใจ.. ความเข้าใจพัฒนาไปเป็นความพร้อมใจ
• นำตัวเองเข้าไปรู้เรื่องความอดทน ความแตกต่าง ความทรมาน
• บริหารเวลาตามสไตล์ของแต่ละคน หลบไปอาบน้ำทาแ้ป้ง หลบไปงีบ
• ได้ปรับตัวเข้ากับกิจกรรมที่ร้อยเลอะ แทบจับต้นชนปลายไม่ถูก
• ท่ามกลางความชุลมุน มีรอยยิ้ม มีเพลงฟัง มีบรรยากาศแปลกใหม่
• มีอิสระที่จะแทรกเข้าไปแจมได้ตามที่เราพอใจ
• ได้เจอวิธีการของจอมยุทธแต่ละท่านร่ายกระบี่วับแวว
• ทำตัวพลิกล็อควันละหลายครั้ง
• เอาตัวเองเป็นปากกา จารึกเรื่องต่าง ๆ ที่ใจ
• ลองนึกดูเถิด..นานแค่ไหนแล้ว..ที่ใจไม่ได้อิสระเช่นนี้
• น่าจะมีอะไร ๆ ที่ประสบกับตัวเอง
• งานนี้ทุกคนเสียสละ -เวลา-สตังค์-ความรัก-ความดีงาม-ความนึกคิด
• งานเฮฮาทุกครั้งเป็นการทดสอบใจชาวเราอย่างไม่รู้ตัว
• บันทึกสักคนละตอน มาเห็นอะไร ทำอะไร เกิดผลอย่างใด เสนอแนะอะไร?
• จะได้ประมวลร่องรอยในการจัดงานชาวเฮแต่ละครั้ง

มีกิจกรรมมากมายที่อยากจะเล่า

แต่ค่ำคืนนี้เหนื่อยเหลือเกิน

ขออนุญาตเอาเรื่องเบา ๆ มาเล่าดีไหม

เช่น เรื่องกรุแตก !! หลังจากส่งแขก สสสส .1

เจ้าลูกชายเสียงเหน่อกับสายลมจัดสถานที่

เอา้เสื่อมาปู ชวนพวกเรามานั่ง เชิญประชุมเฉพาะกิจ

เร่เข้ามา ..พ่อครูบาจะแบ่งสมบัติ

แจกของฝากจากอิหร่าน มะรุมมะตุ้มกันพร้อมหน้า

เจ้าแป๊ดได้กล่องใส่แหวนเพชรที่ทำจากกระดูกอูฐ

แหวนเพชรไม่ได้แจก…ใช้ความสามารถอ้อนคนใกล้ตัวเอาเอง

พวกขาบล็อกได้รับแจกที่รองเม้าท์ผ้าลายพรม

บางคนได้ผ้าคลุมผมแบบสาว ๆ อิหร่าน

หนุ่มๆได้พวงกุญแจ ภาพจำลองสถานทีีท่องเที่ยวติดตู้เย็น

ราณีได้สร้อยข้อมือแบบอาหรับ

เด็ก ๆ ได้ของเล่น ซองใส่ของเล่น

แจกของฝากแล้วหารือกันเรื่องเฮฯ 8 ที่กระบี่

หมอเจ๊เป็นเ้จ้าภาพหลัก จะจัดช่วงวันที่ 3-4-5-6- เมษายน 52

เพื่อไม่ให้เกิดความลังเล ..หมอจอมป่วนบอกว่า ง้างแล้วต้องยิง

พวกเราอยากไปเยี่ยมหมอเจ๊ ให้กำลังใจพี่น้องชาวใต้

ตาหวานรับการบ้านไปประสานงาน สอบถามใครจะไปยกมือ

จะได้จองยานพาหนะเดินทาง หมอเจ๊จะได้เตรียมการได้สะดวก

เมื่อวานนี้ผมไม่ได้ทำอะไรเลย นั่งหลับมาตลอด

คนโดนกอดจนน่วม เป็นคนขับรถแต่ผู้เดียว

มาถึงห้องพัก วางกระเป๋า อาบน้ำ แล้วก็นอนรวดเดียว

กะว่าจะตื่นตี 4 ครึ่ง รีบอาบน้ำแต่งตัวไปดอนเมือง

เครื่องออก 6 โมงเช้า แต่ผมบึ่งออกจาก 814 ตอน 05.24 น.

ไปถึงยืนก๋าอยู่หน้าเคาเตอร์ยื่นบัตรประชาชน

พนักงานถาม..จะไปไหนคะ

ไปอุบลครับ

อุบลปิดรับไฟล์แล้วคะ

ตายแน่ ๆ..เราเป็นคนกำหนดนัดประชุมเสียด้วย

ช่วยหน่อยได้ไหมครับ..ผมมีความจำเป็นต้องไปประชุม

เดี๋ยวถามกัปตันให้..เขาจะยอมรับผู้โดยสารไหม ?

ขณะนั้น  เจอคุณอัมรา เจ้าของเสื้อแตงโม ยืนอยู่คนละช่อง

เธอหันมายิ้มให้ ทัก..ครูบาไปไหน

ได้แต่โบกมือบ๋ายบาย..เพราะใจตุุ๊บ ๆ ต้อม ๆ

สุดท้ายมาเจอกันตอนขึ้นเครื่อง พบว่าไปอุบลเมี๊ยนกัน โธ่ ๆๆ

ไปถึงมหาวิทยาลัย อธิการบดีมาพอดี  บอกให้เป็นประธานประชุมแทนหน่อย

เนื่องจากมีคนร่่วมประชุมไม่มาก

ผมฉาย Power point ..คุยกันรู้เรื่องเร็ว เรื่องจบก่อนเที่ยงเสียอีก

เครื่องกลับ 15. 45 น.

โอ้ว มีเวลาตั้งเยอะแยะ ให้เจ้าหน้าขับรถช้า ๆ วนดูแปลงเกษตรชาวศรีษะอโศก

ให้เขาไปส่งที่สนามบิน ซื้อหนังสือ เดินไปมุมนวดแผนโบราณ

นอนอ่านหนังสือ ปล่อยให้นวดจนถึงเวลา 15.00 น.

นึกว่าจะสบาย

ที่ไหนได้..เดินปวดกระดูกกระเดี้ยวขึ้นเครื่องกลับ 814

« « Prev : ล้อมวงกอดอุ้ย

Next : ใจมาก่อนกาย » »