โรตีโอ่งที่แม่สอด

โดย sutthinun เมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 8:56 ในหมวดหมู่ สวนป่าฮาเฮ #
อ่าน: 13905


ไปเมืองพิษณุโลกคราวนี้ คุณหมอจอมป่วนชวนไปคุยกับชาวเทศบาลนครพิษณุโลก ไปคุยที่คณะสหเวชฯ มหาวิทยาลัยนเรศวร แล้วไปแผนกเวชศาสตร์และครอบครัว โรงพยาบาลพุทธชินราชพิษณุโลก ไปจบด้วยการเป็นวิทยากรที่มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร (วิทยาเขตแม่สอด)จังหวัดตาก


เราตื่นตี 5 รถมารับไปแม่สอด ในคณะมีหลวงพี่ติ๊ก ราณี ครูสุคนสวยแซ่เฮ เต็มรถพอดี โชเฟอร์ต้องทำเวลาให้เราไปขึ้นเวทีแบบสบาย ๆ จึงบึ่งรถฝ่าสายหมอกไปอย่างเฟี้ยวฟ้าวพอสมควร บรรยากาศสดชื่นมาก ในช่วงผ่านหุบเขา หมอกลงจัด ไปถึงแม่สอดแดดออก อากาศอุ่นสบาย แวะชิมร้านต้มเลือดหมู โจ๊ก ที่อร่อยมาก ต่อด้วยการไปชิมโรตีโอ่ง ที่สุดแสนอร่อย


ครัวโรตีแห่งนี้น่าจะเป็นอิสลามสายพม่าที่มาตั้งรกรากที่แม่สอด เป็นร้านเล็ก ๆ แต่อบอุ่น เพราะมีโอ่งขนาดใหญ่ก่อไฟร้อนรุม ๆ มีแป้งที่นวดไว้แล้วเป็นก้อน กุ๊กโสร่งเอามาคลี่บนก้อนผ้าให้บาง ๆ แล้วแปะลงข้างโอ่งร้อน ๆ แปะสลับกับการหยิบเอาโรตีแผ่นที่สุกแล้วขึ้นมาเรียง ฝ่ายเสริฟจะรีบนำไปส่งยังโต๊ะลูกค้าที่นั่งรอ รับประมานร้อน ๆ กับชาหรือกาแฟแล้วแต่ชอบ  โรตีแผ่นร้อนหอมกรุ่น ปราศจากน้ำมัน คิดถึงอาเหลียแทบสะอื้นร่ำ… ทั้งอร่อยทั้งแปลกอาเหลียงเอ๋ย วาสนาคนเรานี่หนอ อาเหลียงน่าจะใบ้บอดเรื่องโรตีตลอดชาติ ได้แต่เห็นใจ ถึงชิมแทน อร่อยยังไง ก็ยังที่จะห่วงใยใจฮำฮอนถึงอยู่ดี…

หลังจากผมทำหน้าที่บรรยายเรื่องการสร้างเสริมอาชีพในมิติเศรษฐกิจชุมชน ให้พี่น้องชาวแม่สอดประมาณ 400 คนฟัง ได้เวลาเที่ยงพอดี ก็ชวนกันแวบไปหาร้านมังสวิรัติ ที่นี่ก็สุดยอดอีก อาเหลียงเอ๋ย สั่งสุกี้หม้อไฟมังสวิรัติมาชิม อิ่มอร่ิอยอย่างบอกไม่ถูก อ่านดูแมนูแล้วล้วนยั่วน้ำย่อยทั้งนั้น ต้องมานอนชิม 3 วันถึงจะครบเครื่อง

ตอนบ่ายก่อนกลับ เราแวะไปตลาดริมเมย จุดค้าขายชายแดนไทย-พม่า มีสินค้าต่าง ๆ ละลานตา ผมแวบไปชมผลิตภัณฑ์ไม้ ร้านขายของเก่า แล้วก็เดินทางกลับเข้าพิษณุโลก ระหว่างทางโชเฟอร์บอกว่ามีร้านสเต๊กอร่อยที่สุดในภาคเหนือ แหม..เรื่องอย่างนี้พลาดได้ที่ไหน สั่งสเต๊กเนื้อสเต๊กปลามาชิม อร่อยสมคำร่ำลือจริงๆ

เนื่องจากมืดแล้วเวลากระชั้น ระหว่างทางเจอตลาดผักชาวเขาอีก แวะซื้อผัดสดราคาถูกมาอีก 4 ลัง ปัญหาก็คือการบรรจุกล่องขึ้นเครื่องให้เรียบร้อย หน้ามืดมาก็คิดถึงคุณหมอจอมป่วน ขอไหว้วานให้เตรียมกล่องเตรียมเชือกมารอที่สนามบิน

เกรงใจก็เกรงใจ แต่ทำยังไงได้ละ

มีแต่พี่น้องแซ่เฮเท่านั้นที่ทำอย่างนี้ได้

คุณหมอจอมป่วนยกมาทั้งครอบครัว แม่นุ หนูอ้าย เตรียมอุปกรณ์พร้อม

ช่วยกันจัดบรรจุผักลงกล่องผูกมัดอย่างขมีขมัน

มาถึงดอนเมือง 4 ทุ่มเศษ

ของพะรุงพะรัง ป้าจุ๋มพาหวานใจไปวิ่งมาราธอนที่ขอนแก่น

งานนี้้เห็นมีแต่ CEO. ประจำเผ่าเท่านั้นที่จะกรุณา

ท่านรอกอดมารอรับ ช่วยขนของ มาส่งถึงห้อง

ตื่นเช้ามานั่งงง ขนมาตั้งมากมายจะแจกใครละนี่

เจ้าลูกชายโทน โฟนมาบอกว่าไปจัดอบรมที่สระบุรี

คงจะแบ่งกับท่านรอกอด 2 คน

ที่เหลือคงต้องขนไปฝากคนบุรีรัมย์

(หมอกกรุงเทพ ตอนสายวันนี้ 9 โมงยังมองไม่เห็นอะไร?)

วันนี้ตื่นสายเกือบ 8 โมง

ต๊กกะใจ มองออกไปไม่เห็นอะไรเลย

นึกว่าแม่สอดหมอกลงหนักแล้ว

ที่กรุงเทพยิ่งกว่าเสียอีก

เครื่องบินทุกสายไม่สามารถลงได้

ผมจะกลับบ้านบ่ายนี้

ไม่รู้ว่าฟ้าจะเปิดรึเปล่า

แต่ก็ชอบหมอกนะ เปิดประตูหน้าต่างให้หมอกลอยเข้ามาในห้อง

นาน ๆ ที่จะได้นั่งนึกถึงที่รัก ท่ามกลางม่านหมอก

สดชื่นยิ่งกว่ายืนอยู่บนยอดเขา อิอิ..

« « Prev : ไม่นึกไม่ฝัน

Next : พกหลวงพ่อติ๊ก » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

15 ความคิดเห็น

  • #1 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 9:44

    อย่างนี้เรียกว่า เดินทางหมื่นไมล์   หวังว่าปฏิวัติสำเร็จแน่

  • #2 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 9:50

    ไปกินกระเพาะปลาที่แม่สอดหรือเปล่าครับ

  • #3 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 9:53

    กระเพาะปลา ยังต้องหาโอกาสไปใหม่
    เจอโรตี เหมือนได้เจอหน้าอาเหลียง อิอิ..

  • #4 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 11:37

    แป้งโรตีโอ่งเรียกว่านานมั๊งครับ ถ้าเป็นโรตีใช้กะทะแบน ส่วนนานใช้เตาอบดินเผา (โอ่ง)

  • #5 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 12:18

    ผมถ่ายรูปรายละเอียดไว้แล้ว
    กะจะไปทำที่สวนป่า ให้เสร็จได้ทดลองทำก่อนการเสวนาปลายเดือนกุมภาพันธ์
    ท่านใดมีความรู้เรื่องนวดแป้งเอาไปแป๊ะผนังโอ่ง แนะนำด้วยนะครับ
    คาดว่าต้นเดือนนี้..คงจะได้ทดลองแล้ว
    ถ้าทำแล้วมันสุกแข็งกระโด๊ก ก็เอาไปให้อาเหลียงชิมก่อน
    ถ้าสอบผ่านก็ถือว่าใช้ได้ เอาอย่างนี้ดีไหมครับ

    เจ้าแป้งที่ว่านี้..รอกอดบอกว่า เขาเรียกว่านาน
    ไม่ทราบเป็นภาษาเรียกของชนเผ่าใด

  • #6 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 13:57

    อิหร่าน/อินเดีย/ปัญจาบ เรียกแป้งชนิดนี้ว่านาน พม่าเรียกนานเบีย เวลาไปกินที่อินเดียมีแบบมีเนย กับไม่มีเนยให้เลือกด้วยครับ กินกันในเอเซียกลางและเอเซียใต้

    นานเป็นอาหารเช้ายอดนิยมของชาววังในสมัยราชวงศ์มูกัล (ราชวงศ์มุสลิมที่รวบรวมอินเดียเป็นปึกแผ่น และสร้างทัชมาฮาล ตรงกับสมัยอยุธยาตอนต้น)

    วิดีโอแสดงวิธีทำ (ช้านะครับ)

  • #7 rattiya ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 15:06

    น้ำลายไหล น้ำลายสอ
    น่าทานทุกอย่าง
    อิอิ

  • #8 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 15:23

    ถ้าจะให้อร่อยต้องใช้ขี้งัวเป็นเชื้อเพลิง  อิอิ

  • #9 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 19:15

    ครูฯครับ  ยังติดใจ “ห่วงใยใจฮำฮอน”      เป็นยังไงครับ ………. อิอิ

  • #10 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 19:46

    ห่วงใยใจฮำฮอน”
    คิดห่วงใยดังใจจะขาดรอนๆๆ  อิอิ

  • #11 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 19:49

    ” ห่วงใยใตฮำฮอน ” = ห่วงอาลัยใจสะทกสะท้อนมิเว้นวาย

  • #12 nning ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 21:52

    พ่อคะ
       นอกจากความรู้อะไรต่อมิอะไรในตัวพ่อแล้ว  ยังมีสำนวนเด็ดๆ มาฝากลูกหลานด้วย  นักการหนิงเป็นห่วงพ่อ  รักษาสุขภาพด้วยค่ะ 

  • #13 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 มกราคม 2009 เวลา 22:48

    อิอิ…….นักการเหลียงก็เป็นห่วงใยใจฮำฮอน

  • #14 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 มกราคม 2009 เวลา 6:08

    ขอบใจนักการหนิง

  • #15 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 1 กุมภาพันธ 2009 เวลา 5:52

    นักการปู เพิ่งเข้ามาดู แต่ทำไมใจมันไปจ้องอยู่ที่จานสเต๊ก ไม่ทราบอ่ะค่ะ พ่อขา ^_^


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.59933018684387 sec
Sidebar: 0.42562890052795 sec