ลานสวนป่า

(นั่งร้านน้ำเต้าพังพาบลงกับพื้นพรึบทั้งแผง)

หลายคนคงเคยเรียนวิชากากะบาท กาถูกกาผิดใส่ลงในช่อง การเรียนอย่างนี้ก็อาจจะดีละมั๊งถึงนำมาใช้ แม้แต่การเลือกตั้งก็ยังเลือกวิธีนี้ เขาคงจะเห็นว่ามันสะดวกสบายกว่าวิธีเป่ายิงฉุบ ผมไม่แน่ใจว่าวิธีนี้ไปส่งเสริมการเดาสุ่มหรือเปล่านะ ในวิถีเกษตรกรก็มีการเดาสุ่มอยู่เสมอ เช่น อีตอนหว่านแหหาปลา เราก็เดาหรือคาดคะเนเอาว่าตรงโน้นน่าจะมี..ก็เหวี่ยงแหโครมลงไป ได้บ้างไม่ได้บ้างถือเป็นเรื่องปกติยอมรับได้ ชีวิตเราก็อย่างนี้แหละ ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เสียบ้าง ดีบ้าง คละเคล้ากันไป แสดงว่าวิชากากะบาทคงดำเนินต่อไปอีกยาวนาน  มันอาจจะซ่อนอยู่ในรูปสถิติ เดาสุ่ม จินตนาการ พยากรณ์ หรือปั่นแปะของเด็กๆ แต่ก็นั่นแหละหนอ..

ถ้ากากะบาทวิชาชีวิต ก็ต้องคิดหนักหน่อยละเธอ

บางคนคาดคั้นมั่นหมายเอาเป็นเอาตาย

บางคนก็ผ่อนหนักเป็นเบาเรื่อยๆมาเรียงๆ

บางคนก็วางตัวไว้ให้เป็นผู้แสวงหา

..หาวิธีนอนโลงได้อย่างปกติธรรมดา

เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย-นี้แหละ..คำตอบสุดท้าย

ที่นอกเหนือจากนี้เป็นจริตจะก้านของฝากของแถมของมนุษย์

เมื่อเช้าวุ่นอยู่กับการกระจายงานจนตะวันโด่ง บางวันเรื่องมันไม่เข้าล็อกง่ายๆ ต้องพลิกแพลงหาจุดพอดีพอได้ให้ลูกน้อง แต่ไม่สำเร็จ! จนกระทั้งหลายคนช่วยกันคิด ถึงจะช้าหน่อยแต่ก็สอบผ่านโดยไม่ต้องกากะบาท หลังจากสถานการณ์คลี่คลายก็ย่องมาเจี๊ยะข้าวสาย เพราะผ่านเวลามื้อเช้าไปแล้ว ตอนเที่ยงเดินไปคุยกับลูกน้องที่เลี้ยงโค โม้ให้ฟังว่าเราจะตั้งต้นอย่างนี้ ..การที่จะเริ่มเลี้ยงโคขุนนั้นมันมีที่ไปที่มา พวกเราก็รู้นี่ว่าการทำไร่ทำนามันแสนสาหัสแค่ไหน สมัยนี้ ..เราจะต้องมาหาวิธีทำไร่ทำสวนให้สะดวก มีมูลค่าและคุณค่าชัดเจน ทำแล้วไม่ล้มไม่เหนื่อยเปล่า เบาแรงลงไปเรื่อยๆ เกิดความมั่นใจและภาคภูมิใจ ที่อธิบายต่อใครๆได้ ว่าการทำมาหากินที่เราค้นพบมันเป็นฉันใด เริ่มจากอะไร ตามด้วยอะไร เดินหน้าต่อไปยังไง มันดีมันด้อยตรงจุดไหน? เหมาะกับครัวเรือนเกษตรกรกลุ่มใด

ตอนบ่ายเมฆตั้งเค้ามาแต่ไกล ท้องเมฆหย่อนลงๆ..ฝนจะตกในไม่ช้านี้ รีบเดินกลับบ้าน เจอไปรษณีย์เอาจดหมายมาส่ง ได้รับหนังสือ ฅ.คน ที่ครูอึ่งส่งมาให้ ขอบคุณคร๊าบบบบบ..ระหว่างเปิดอ่านฝนก็เทลงมา..จั๊กๆๆ..โห! เนื้อเรื่องเนื้อหาโดนใจทั้งนั้น เขียนดีทั้งเล่ม ว่างๆอย่างนี้นอนอ่านเพลินจบรวดเดียว ได้ความรู้ความคิดดีๆเยอะเลย นับเป็นตอนบ่ายคลายเครียดที่ดีที่สุดในรอบปี อ่านสิ่งที่อาจารย์โสรีย์ โพธิแก้ว แจกแจงเรื่องการศึกษาให้แฟนพันธุ์แท้อย่างผมเรียนตามอย่างปลื้ม ..อ่านจบแล้วแทนที่จะงีบบ่ายนอนฟังสายฝน ใจกลับเต้นกระตุกๆต้องลุกมาเขียน ..ถึงวิธีเรียนที่สวนป่ายักแย่ยักยัน ตอนนี้พลิกผันมาทำท่ายั่งขาปักหลักได้บ้างแล้ว มีความชัดเจนระดับหนึ่งว่าจะชวนชาวบ้านทำอะไร เพื่ออะไร มีเรื่องเดียวที่ ทุ เ ร ศ ทุ รั ง   ..ถ้ า เ กิ ด จ ะ มี น า ย ก รั ฐ ม น ต รี ห ญิ ง ใ น ต อ น นี้   พูดไปก็จะเหยียบตาปลาใครเข้า เฝ้าดูต่อไปดีกว่า ว่าแผ่นดินนี้มันจะตะบักตะบวยไปถึงไหน ?

กลับมาหาเรื่องหมูในอวยดีกว่า..

กว่าจะจับต้นไม้มาผูกเข้ากับเรื่องเลี้ยงโคให้เป็นเรื่องเดียวกันได้เธอเอ๋ย..

ทำไมเรามันถึงบ้องตื้นเสียเหลือเกิน

การสร้างชุดความรู้..บ า ง ที ต้ อ ง ผ่ า น จุ ด เ ส้ น ผ ม บั ง ภู เ ข า. .

คำตอบที่ได้จะต้องเห็นเป็นรูปธรรม

ทุกวันมีความเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

เมื่อก่อนอาจจะติงต๊องติดลบ ตอนนี้ทำท่าจะต๊กโตติดบวก

เรื่องนี้แหละที่เตรียมไว้เล่าให้ชาวฮักโฮมฟัง

ว่าคนเรามีหน้าที่ไม่เหมือนกัน

แต่มีภาระของมนุษย์เหมือนกัน

เกษตรกรก็ต้องเรียนวิถีเกษตร

ค้นหาทางออกทางรอดทางการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น

ถ้าค้นไม่พบ..ก็สอบตกนะสิ

กากะบาทซี่ซั๊ว..ตกม้าตายมานักต่อนักแล้ว

หนำซ้ำเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับ..เงินไม่มากาไม่เป็น

แต่ถ้า..ก า ไ ม่ ถู ก . . มีหวัง . . จ ะ ถู ก ก า ..

และไม่เกี่ยวเลดี้ กาก่า สักกะหน่อย !

« « Prev : ช้าหรือเร็วไป1ก้าวก็บ่ฮู้

Next : โปรแกรมต้อนลับแม่ใหญ่และคณะ » »