วิชาดวงตาเห็นธรรม

โดย sutthinun เมื่อ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 1:28 ในหมวดหมู่ สวนป่าฮาเฮ #
อ่าน: 3125

(ฟ้าบางกอกแบบนี้มีหวังรถติดน่าดู)

“เอาลิงค่างกลางป่ามาฝึกสอน

เล่นละครลิงได้อย่างใจหมาย

นี่เป็นคนทั้งแท่งแกร่งทั้งกาย

เรียนไม่ได้อายลิงจริงไหมเอย”

ชาวค่ายTT&T รุ่นไฟดับ ประกอบด้วยพนักงานระดับผู้นำของเขตพื้นที่แต่ละจังหวัด รุ่นนี้คุณโยธินกับคุณหน่อง กำหนดให้สิงห์เหนือประทะเสือใต้ สมาชิกที่มาไล่เรียงตั้งแต่จังหวัดชุมพรไปจนถึงยะลา ส่วนอีกกลุ่มมาจากภาคเหนือตอนบนจากเชียงรายลงมาถึงนครสวรรค์รวม36ชีวิต หลายคนเดินทางมาไกลพันกว่ากิโลเมตร ถ้าการเข้าค่ายครบทุกรุ่นก็แทบจะมีตัวแทนทุกจังหวัดเคยผ่านกระบวนการค่ายที่นี่

(รู้อะไรอธิบายได้ แล้วคิด..ทำยังไงต่อ>>)

ทุกคนอยู่ในวัยสะสมประสบการณ์ บังเอิญฝ่ายประสางานไม่ได้ส่งรายชื่อให้ล่วงหน้า ถึงจะมีการแนะนำตัวก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง อาศัยจดจำใบหน้าท่าทีและลีลา ส่วนใหญ่เป็นหนุ่มสาวไฟแรง การจัดกิจกรรมต่างๆจึงอบอวลไปด้วยบรรยากาศแลกเปลี่ยนเรียนเข้ม จากการสะท้อนสิ่งที่นำเสนอแผนที่ความรู้ ทุกกลุ่มถอดรหัสออกมาได้ค่อนข้างสมบูรณ์ ปะติดปะต่อเอาสิ่งที่ได้ฟังได้เห็นมาผูกเป็นประเด็นเด็ด น่าสนใจครับ น่าสนใจจริงๆ

(ตั้งโจทย์ ตั้งใจออกแบบให้ลุ้นความคิดสุดๆ)

เทวดามาถึงเอาจวนเข้าใต้เข้าไฟ เมล็ดข้าวยังไม่ทันเรียงท้องก็ต้องไปพบปะกับชาวTT&T เนื่องจากอยู่ในวงการสื่อสารไอทีมานาน สาระน่ารู้น่าคุยมีเต็มพุง คุย10วัน10คืนก็ไม่จบ ยิ่งเปิดก็ยิ่งเขย่าความสนใจ ได้รับคำถามหนุนเนื่องมาเรื่อยๆ ผมนอนสะโหลสะเหล่ ได้ยินคำถามว่า..

คุณตฤณรู้จักครูบาได้อย่างไร?

คำตอบ>>ผมรู้จักครูบาถ้าฐานะบล็อกเกอร์ในโกทูโน

>> ครูบามีสาวๆรุมสนใจเยอะ>>

กำลังจะขยายความต่อ >> ไฟฟ้าดับพรึบ !

มีระฆังช่วยจากสวรรค์ ไม่งั้นมีหวังเขินตาย!

สาวๆที่ไหน..โธ่ๆ..มีแต่มิตรรักแฟนเฮทั้งน๊านนนน..

เทวดา..ปากหวานเอาใจคนสวยแบบนี้มีหวังยิ้มแก้มปริ!!

(กิจกรรมแม่ครัวหัวป่าส์ ส่วนพ่อครัวผัดขี้เมาชิมแล้วชิมอีก)

เมื่อวานมีกิจกรรมทำอาหาร แบ่งออกเป็น4กลุ่ม ได้เมนูเด็ดขึ้นโต๊ะ 4 สำรับ แกงเลียง-ผัดขี้เมา-ไก่ทอดมะกรูด-แกงหลอดนีออน เท่าที่ชิมก็อร่อยๆทั้งนั้น ที่คาดไม่ถึงคือแกงหยวกกล้วย ของง่ายๆขึ้นอยู่ข้างครัว เอามาหั่นลงหม้อแกง เป็นเมนูอร่อยง่ายๆพิสดาร ฝีมือขนาดนี้น่าจะเปิดภัตตาคารTT&Tโภชนาได้ไม่ยาก พ่อครัวหัวป่าส์บรรเลงเสน่ห์ปลายจวักกันจนครัวแทบแตก ไม่มีอะไรหร๊อก..แย่งกันชิมผัดขี้เมาก่อนยกเสิร์ฟ

(ทำเองชิมเองไม่อร่อยได้ยังไง)

เมื่อคืนไฟฟ้าดับหลายชั่วโมง

บางกลุ่มจุดเทียนคุยกัน

บางกลุ่มนอนรำพึงยุบหนอพองหนอ

บางกลุ่มโทรศัพท์รำพัน

(เอาความรู้ที่ชิมได้มาสับๆเลี้ยงโค)

ตอนเช้าชวนเดินป่า หลักสูตรดวงตาเห็นธรรม โดยอธิบายว่า ..ถึงผมจะอยู่กับต้นไม้ใบหญ้ามานาน แต่ก็มองอะไรๆฉาบฉวยมาตลอด ไม่รู้ว่าจะเอาใบไม้มาใช้ประโยชน์ให้สอดคล้องกับวิถีชีวิตประจำวันได้อย่างไร? แต่พอเรามองเห็นใบไม้เป็นอาหารสัตว์ โอ้โห! ตรงนี้แหละพี่น้อง ที่ดวงตาเห็นธรรมจริงๆ เห็นธรรมชาติเห็นธรรมะ แปลงเอาธรรมชาติมาเป็นทำกิจกรรมและกิจการ คนงานสวนป่าลงมือตัดใบไม้มาสับๆๆๆ ให้วัวกินๆๆๆ วัวอ้วนๆๆ วัวถ่ายได้ปุ๋ยๆๆ เลี้ยงวัวได้สะดวกและเกิดประโยชน์สืบเนื่อง มีงานมีรายได้ สร้างสภาพแวดล้อม มีปุ๋ยคอกไปบำรุงดิน มีการงานอาชีพที่ไม่เสี่ยงต่อดินฟ้าอากาศ มีความหวัง มีโปรตีนชุมชน มีการงานอาชีพที่พัฒนาสืบเนื่อง ขยายงานไปได้ทั่วไทยแลนด์

(เกมส์ลุ้นระทึกบีบหัวใจ แข่งกับเวลาจะพากันคิดๆๆวางแผนยังไงงงง)

นับเป็นความโชคดีของชาวTT&T.รุ่นนี้ เทวดาได้ให้ภาพรวมความเป็นมาเชิงโครงสร้างสาระบบการสื่อสารไอทีของประเทศไทย ถ้าใครได้รู้ถึงความเป็นมาของอินเตอร์เน็ทในประเทศไทย จะทึ่งๆๆอึ้งกิมกี่ยกกำลัง3 เทวดายังจัดเกมส์กระตุ้นต่อมให้คิดที่สนุกสำหรับคนดู แต่คนที่ออกความคิด คิดๆๆจนสมองแฉะ ผมเองก็เพิ่งเคยเห็นจึงเต้นตื่นกับการลุ้นว่ากลุ่มไหนจะทำได้ดี มันเป็นเกมส์ที่อธิบายบรรยากาศและความรู้สึกได้ยาก..คนเราถ้าถูกเคี่ยวให้คิดแบบบีบความสามารถด้วยเวลาจำกัด มันเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าสนุก มันทดสอบกันแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ผลออกมาจึงวี๊ดบรึมส์แทบสมองทะลุ ขอเสนอว่า..ถ้าใครอยากได้ประสบการณ์เรื่องนี้ก็ลองหาของไปบนบานสานกล่าวเทวดาเอาเอง..

(เคี่ยวความคิดผลิตสามารถให้กระฉูด สนุกแบบหัวใจเต้นตึกๆๆ)

เทวดายกเอาหนังสือเจ้าเป็นไผมา2ห่อ เล่ม1-2

ชาวTT&Tหลายคนทำการบ้านด้วยการเข้าไปอ่านในลานปัญญา

จึงสนใจชาวเฮฮาศาสตร์

เมื่อมีหนังสือที่บอกเล่าถึงตัวตนคนแซ่เฮ

เข้าคิวซื้อกันอย่างคับคั่ง

(ถูกล่าลายเซ็น ในเจ้าเป็นไผ)

ทริปนี้ขายลดราคา ถ้าบริจาค100บาทเราลดราคาเหลือเล่มละ40 บาท มีการแถมลายเซ็นฟรี โห!..เข้ามาจับจองกันคนละ2-4เล่ม ผมกับเทวดาเซ็นชื่อกันจนมือหงิก ได้เงินประมาณห้าพันกว่าบาท ตอนแรกกะเวลาว่าจะเข้าบางกอกด้วยกัน ผมมีประชุมที่กระทรวงศึกษาธิการเวลา 16.00. ล้อเคลื่อนออกจากสวนป่าตอนเที่ยง ถ้าจะให้ทันประชุมต้องขับแบบรถแข่งสูตร1 เพื่อความชัวร์หักพวงมาลัยเข้าสนามบิน มีไฟล์บินลงดอนเมือง15.30 . ยังพอมีเวลาบึ่งไปประชุมทัน..ระหว่างที่ผมกับสิบล้อเก้ๆกังๆหาทางไปกระทรวงศึกษาธิการ โทรไปถามทางเทวดา บอกว่าอีก3-4 กม.จะเข้าบ้าน ไม่รู้ว่าขับมาหรือเหาะมา เร็วกว่าเครื่องบินเสียอีก อยากรู้ว่ากี่กิโลเมตา/ชั่วโมง ก็หาทางสอบถามเอาเองเน้อ!

(ศ.ดร.กนก วงษ์ตระหง่าน ที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี ร่วมให้ขอคิดเห็น)

เรื่องฉุกละหุกอย่างนี้ต้องใช้บริการเจ้าหนูสิบล้อ

ลากกระเป๋าเข้ารถได้ก็เผ่นขึ้นทางด่วน

รีบก็รีบยังไปหลงทางจนได้

ผมจำต้องเผ่นไปใช้บริการมอเตอร์ไซด์ซิ่ง

เข้าห้องประชุมจันทร์เกษมทันเวลาประชุมอย่างเฉียดฉิว

(ประชุมยืดเยื้อ ได้รับความเอื้อเฟื้ออาหารเย็น)

หัวข้อวันนี้ เป็นการเสนอประเด็นการปรับปรุงนโยบายการศึกษาในมิติต่างๆ ผมรับหน้าที่ในส่วนมุมสะท้อนการศึกษาของท้องถิ่นและชุมชน ยกเอาเรื่องเฮฮาศาสตร์กับเอาใบไม้เสิร์ฟวัวก็วงแทบแตกแล้วละครับ โม้ไปว่าหลักสูตรของมหาชีวาลัยอีสาน ไม่เรียนและสอนเสมือนจริง แต่เรียนและสอนในสภาพจริง ไม่เรียนให้เอาคะแนน แต่เรียนให้เอาความรู้เอาความสามารถ สร้างทักษะชีวิต ประเมินผลตรงที่ทำงานหาเงินได้ มีอาชีพ พึ่งพาตนเองได้ เรียนวิชาสร้างงานไม่ใช่เรียนวิชาหางานทำ ถ้าเด็กสนใจเรียนอย่างจริงจัง ก็จะมีรายได้เดือนละ20,000-30,000บาท มากกว่าเงินเดือนปริญญาแรกเข้า เอาไม่เอา ไม่ง้อด้วย ถ้าหลักสูตรนี้ดีจริง มันต้องขายตัวเองได้ บอกไปเลยว่านี่ไม่ใช่หลักสูตรท้องถิ่นนะจ๊ะ มันเป็นหลักสูตรเสริมสร้างชีวิตและสังคมโลก

หลังจากหายตาค้าง..หลายท่านสนใจบอกว่าจะขอลงมาดูงาน มาก็มา..ดูให้หายสงสัย จะได้ไม่เสียเวลาแก้ปัญหาแบบวัวพันหลัก คิดและทำแบบเดิมๆแต่ต้องการผลลัพธ์ใหม่มันจะเป็นไปได้อย่างไร? มหาชีวาลัยอีสานก็จะทำงานอิงระบบยังงี้แหละ ใครวาสนาดีก็จะโอกาสมาเก็บเกี่ยวความรู้สดๆใหม่ๆไปปฏิบัติ เนื่องจากมีเวลาอธิบายน้อย ใครสนใจก็เข้าป่ามาหาเองแหละ โธ่! จะไปหาชุดวิชาที่แจ่มๆอย่างนี้ได้ง่ายๆที่ไหน? ชาวTT&T.ตั้งKey Word ในการมาเข้าค่ายครั้งนี้ว่า

“ถอดรหัสภูมิปัญญา พัฒนาวิธีคิด”

เมื่อวานกอล์ฟเจ้าลูกชายโทนกับโจ้แห่งSCG.โทรมา บอกว่าจะมารับพ่อไปกินข้าวเย็น และปรึกษาเรื่องจะเอาคณะSCG.บุกสวนป่า5คืน6วันในเดือนหน้า ผมนัดให้มารอที่โรงแรมประมาณ6โมงเย็น และแล้วมหกรรมแห้วก็เกิดขึ้น ในเมื่อล่วงไป3ทุ่มแล้วผมยังประชุมไม่เสร็จ 2มังกรหนุ่มมานั่งรอที่ร้านอาหารหลายชั่วโมง สุดท้ายก็ยกเลิก นัดกันใหม่พรุ่งนี้เช้า9โมงจะพาหลานๆมาเยี่ยมด้วย

เจ้าหนูสิบล้อรอรับ

บึ่งมาถึงโรงแรมเอาตอน 4ทุ่ม

ชวนเจี๊ยะลาดหน้าที่โรงแรม

ป่านนี้คงไปนอนอืดและกระมัง

ผมมีเอกสารจากคุณวิฑูรย์ กรมป่าไม้มาฝากไว้

จะอ่านก่อนนอน ..ถ้าไม่ง่วงเสียก่อน

จบข่าว อิ อิ..

« « Prev : ค่าย : TT&T/1

Next : สะสมไมล์ความรัก » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

6 ความคิดเห็น

  • #1 rattiya ให้ความคิดเห็นเมื่อ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 8:02

    โอ้โหพ่อขา ยิ่งกว่ามนุษย๋ Superman ซะอีก
    ทำได้งัยเนี่ย
    พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ

  • #2 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 8:21

    ยังดีที่ฝนไม่ตก เกรงจะประชุมไม่ทัน ต้องซิ่งมอเตอร์ไซเป็นครั้งที่ 2

  • #3 sompornp ให้ความคิดเห็นเมื่อ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 15:55

    เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจไอ้หนูสิบล้อ(ถ้าไม่มีป้านาย) 555555555

  • #4 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 16:31

    เรื่องใจนะหายห่วง แต่เรื่องหลงก็หายห่วงเมี๊ยนกันนนน

  • #5 ออต ให้ความคิดเห็นเมื่อ 7 สิงหาคม 2010 เวลา 17:00

    พักผ่อนด้วยนะครับบบบบ

  • #6 อุ๊ยสร้อย ให้ความคิดเห็นเมื่อ 8 สิงหาคม 2010 เวลา 8:36

    ออกแบบวิชา การมีชีวิตและใช้ชีวิต ก็ดีนะคะ ครูบา
    จะได้เห็นกันว่า จะยังชีวิตให้อยู่อย่างพึ่งตัวเองให้มากนั้น มีวิธีการที่ทำได้
    ทีนี้ระดับบริหารการศึกษา คงต้องให้โรงเรียนแต่ละที่ ศึกษาชุมชน เข้าใจชุมชน และทรัพยากรชุมชนของตัวเองจริงๆจังๆ
    ก่อนจะทำหลักสูตรที่เป็น วิชาชีวิต ให้กับนักเรียน ควบคู่ไปกับวิชาสามัญพื้นฐาน

    ทีนี้ปัญหาคาใจ…ระดับบริหารเคยศึกษาชุมชนแต่ละที่จริงๆ จังๆ มาก่อนหรือเปล่า?? หรือว่าใช้แต่โมเดล โรงเรียนในกรุงเทพ เป็นตัวตัดสินใจ???


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.25949001312256 sec
Sidebar: 0.072039842605591 sec