วิชาดวงตาเห็นธรรม
อ่าน: 3118(ฟ้าบางกอกแบบนี้มีหวังรถติดน่าดู)
“เอาลิงค่างกลางป่ามาฝึกสอน
เล่นละครลิงได้อย่างใจหมาย
นี่เป็นคนทั้งแท่งแกร่งทั้งกาย
เรียนไม่ได้อายลิงจริงไหมเอย”
ชาวค่ายTT&T รุ่นไฟดับ ประกอบด้วยพนักงานระดับผู้นำของเขตพื้นที่แต่ละจังหวัด รุ่นนี้คุณโยธินกับคุณหน่อง กำหนดให้สิงห์เหนือประทะเสือใต้ สมาชิกที่มาไล่เรียงตั้งแต่จังหวัดชุมพรไปจนถึงยะลา ส่วนอีกกลุ่มมาจากภาคเหนือตอนบนจากเชียงรายลงมาถึงนครสวรรค์รวม36ชีวิต หลายคนเดินทางมาไกลพันกว่ากิโลเมตร ถ้าการเข้าค่ายครบทุกรุ่นก็แทบจะมีตัวแทนทุกจังหวัดเคยผ่านกระบวนการค่ายที่นี่
(รู้อะไรอธิบายได้ แล้วคิด..ทำยังไงต่อ>>)
ทุกคนอยู่ในวัยสะสมประสบการณ์ บังเอิญฝ่ายประสางานไม่ได้ส่งรายชื่อให้ล่วงหน้า ถึงจะมีการแนะนำตัวก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง อาศัยจดจำใบหน้าท่าทีและลีลา ส่วนใหญ่เป็นหนุ่มสาวไฟแรง การจัดกิจกรรมต่างๆจึงอบอวลไปด้วยบรรยากาศแลกเปลี่ยนเรียนเข้ม จากการสะท้อนสิ่งที่นำเสนอแผนที่ความรู้ ทุกกลุ่มถอดรหัสออกมาได้ค่อนข้างสมบูรณ์ ปะติดปะต่อเอาสิ่งที่ได้ฟังได้เห็นมาผูกเป็นประเด็นเด็ด น่าสนใจครับ น่าสนใจจริงๆ
(ตั้งโจทย์ ตั้งใจออกแบบให้ลุ้นความคิดสุดๆ)
เทวดามาถึงเอาจวนเข้าใต้เข้าไฟ เมล็ดข้าวยังไม่ทันเรียงท้องก็ต้องไปพบปะกับชาวTT&T เนื่องจากอยู่ในวงการสื่อสารไอทีมานาน สาระน่ารู้น่าคุยมีเต็มพุง คุย10วัน10คืนก็ไม่จบ ยิ่งเปิดก็ยิ่งเขย่าความสนใจ ได้รับคำถามหนุนเนื่องมาเรื่อยๆ ผมนอนสะโหลสะเหล่ ได้ยินคำถามว่า..
คุณตฤณรู้จักครูบาได้อย่างไร?
คำตอบ>>ผมรู้จักครูบาถ้าฐานะบล็อกเกอร์ในโกทูโน
>> ครูบามีสาวๆรุมสนใจเยอะ>>
กำลังจะขยายความต่อ >> ไฟฟ้าดับพรึบ !
มีระฆังช่วยจากสวรรค์ ไม่งั้นมีหวังเขินตาย!
สาวๆที่ไหน..โธ่ๆ..มีแต่มิตรรักแฟนเฮทั้งน๊านนนน..
เทวดา..ปากหวานเอาใจคนสวยแบบนี้มีหวังยิ้มแก้มปริ!!
(กิจกรรมแม่ครัวหัวป่าส์ ส่วนพ่อครัวผัดขี้เมาชิมแล้วชิมอีก)
เมื่อวานมีกิจกรรมทำอาหาร แบ่งออกเป็น4กลุ่ม ได้เมนูเด็ดขึ้นโต๊ะ 4 สำรับ แกงเลียง-ผัดขี้เมา-ไก่ทอดมะกรูด-แกงหลอดนีออน เท่าที่ชิมก็อร่อยๆทั้งนั้น ที่คาดไม่ถึงคือแกงหยวกกล้วย ของง่ายๆขึ้นอยู่ข้างครัว เอามาหั่นลงหม้อแกง เป็นเมนูอร่อยง่ายๆพิสดาร ฝีมือขนาดนี้น่าจะเปิดภัตตาคารTT&Tโภชนาได้ไม่ยาก พ่อครัวหัวป่าส์บรรเลงเสน่ห์ปลายจวักกันจนครัวแทบแตก ไม่มีอะไรหร๊อก..แย่งกันชิมผัดขี้เมาก่อนยกเสิร์ฟ
(ทำเองชิมเองไม่อร่อยได้ยังไง)
เมื่อคืนไฟฟ้าดับหลายชั่วโมง
บางกลุ่มจุดเทียนคุยกัน
บางกลุ่มนอนรำพึงยุบหนอพองหนอ
บางกลุ่มโทรศัพท์รำพัน
(เอาความรู้ที่ชิมได้มาสับๆเลี้ยงโค)
ตอนเช้าชวนเดินป่า หลักสูตรดวงตาเห็นธรรม โดยอธิบายว่า ..ถึงผมจะอยู่กับต้นไม้ใบหญ้ามานาน แต่ก็มองอะไรๆฉาบฉวยมาตลอด ไม่รู้ว่าจะเอาใบไม้มาใช้ประโยชน์ให้สอดคล้องกับวิถีชีวิตประจำวันได้อย่างไร? แต่พอเรามองเห็นใบไม้เป็นอาหารสัตว์ โอ้โห! ตรงนี้แหละพี่น้อง ที่ดวงตาเห็นธรรมจริงๆ เห็นธรรมชาติเห็นธรรมะ แปลงเอาธรรมชาติมาเป็นทำกิจกรรมและกิจการ คนงานสวนป่าลงมือตัดใบไม้มาสับๆๆๆ ให้วัวกินๆๆๆ วัวอ้วนๆๆ วัวถ่ายได้ปุ๋ยๆๆ เลี้ยงวัวได้สะดวกและเกิดประโยชน์สืบเนื่อง มีงานมีรายได้ สร้างสภาพแวดล้อม มีปุ๋ยคอกไปบำรุงดิน มีการงานอาชีพที่ไม่เสี่ยงต่อดินฟ้าอากาศ มีความหวัง มีโปรตีนชุมชน มีการงานอาชีพที่พัฒนาสืบเนื่อง ขยายงานไปได้ทั่วไทยแลนด์
(เกมส์ลุ้นระทึกบีบหัวใจ แข่งกับเวลาจะพากันคิดๆๆวางแผนยังไงงงง)
นับเป็นความโชคดีของชาวTT&T.รุ่นนี้ เทวดาได้ให้ภาพรวมความเป็นมาเชิงโครงสร้างสาระบบการสื่อสารไอทีของประเทศไทย ถ้าใครได้รู้ถึงความเป็นมาของอินเตอร์เน็ทในประเทศไทย จะทึ่งๆๆอึ้งกิมกี่ยกกำลัง3 เทวดายังจัดเกมส์กระตุ้นต่อมให้คิดที่สนุกสำหรับคนดู แต่คนที่ออกความคิด คิดๆๆจนสมองแฉะ ผมเองก็เพิ่งเคยเห็นจึงเต้นตื่นกับการลุ้นว่ากลุ่มไหนจะทำได้ดี มันเป็นเกมส์ที่อธิบายบรรยากาศและความรู้สึกได้ยาก..คนเราถ้าถูกเคี่ยวให้คิดแบบบีบความสามารถด้วยเวลาจำกัด มันเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าสนุก มันทดสอบกันแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ผลออกมาจึงวี๊ดบรึมส์แทบสมองทะลุ ขอเสนอว่า..ถ้าใครอยากได้ประสบการณ์เรื่องนี้ก็ลองหาของไปบนบานสานกล่าวเทวดาเอาเอง..
(เคี่ยวความคิดผลิตสามารถให้กระฉูด สนุกแบบหัวใจเต้นตึกๆๆ)
เทวดายกเอาหนังสือเจ้าเป็นไผมา2ห่อ เล่ม1-2
ชาวTT&Tหลายคนทำการบ้านด้วยการเข้าไปอ่านในลานปัญญา
จึงสนใจชาวเฮฮาศาสตร์
เมื่อมีหนังสือที่บอกเล่าถึงตัวตนคนแซ่เฮ
เข้าคิวซื้อกันอย่างคับคั่ง
(ถูกล่าลายเซ็น ในเจ้าเป็นไผ)
ทริปนี้ขายลดราคา ถ้าบริจาค100บาทเราลดราคาเหลือเล่มละ40 บาท มีการแถมลายเซ็นฟรี โห!..เข้ามาจับจองกันคนละ2-4เล่ม ผมกับเทวดาเซ็นชื่อกันจนมือหงิก ได้เงินประมาณห้าพันกว่าบาท ตอนแรกกะเวลาว่าจะเข้าบางกอกด้วยกัน ผมมีประชุมที่กระทรวงศึกษาธิการเวลา 16.00น. ล้อเคลื่อนออกจากสวนป่าตอนเที่ยง ถ้าจะให้ทันประชุมต้องขับแบบรถแข่งสูตร1 เพื่อความชัวร์หักพวงมาลัยเข้าสนามบิน มีไฟล์บินลงดอนเมือง15.30 น. ยังพอมีเวลาบึ่งไปประชุมทัน..ระหว่างที่ผมกับสิบล้อเก้ๆกังๆหาทางไปกระทรวงศึกษาธิการ โทรไปถามทางเทวดา บอกว่าอีก3-4 กม.จะเข้าบ้าน ไม่รู้ว่าขับมาหรือเหาะมา เร็วกว่าเครื่องบินเสียอีก อยากรู้ว่ากี่กิโลเมตา/ชั่วโมง ก็หาทางสอบถามเอาเองเน้อ!
(ศ.ดร.กนก วงษ์ตระหง่าน ที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี ร่วมให้ขอคิดเห็น)
เรื่องฉุกละหุกอย่างนี้ต้องใช้บริการเจ้าหนูสิบล้อ
ลากกระเป๋าเข้ารถได้ก็เผ่นขึ้นทางด่วน
รีบก็รีบยังไปหลงทางจนได้
ผมจำต้องเผ่นไปใช้บริการมอเตอร์ไซด์ซิ่ง
เข้าห้องประชุมจันทร์เกษมทันเวลาประชุมอย่างเฉียดฉิว
(ประชุมยืดเยื้อ ได้รับความเอื้อเฟื้ออาหารเย็น)
หัวข้อวันนี้ เป็นการเสนอประเด็นการปรับปรุงนโยบายการศึกษาในมิติต่างๆ ผมรับหน้าที่ในส่วนมุมสะท้อนการศึกษาของท้องถิ่นและชุมชน ยกเอาเรื่องเฮฮาศาสตร์กับเอาใบไม้เสิร์ฟวัวก็วงแทบแตกแล้วละครับ โม้ไปว่าหลักสูตรของมหาชีวาลัยอีสาน ไม่เรียนและสอนเสมือนจริง แต่เรียนและสอนในสภาพจริง ไม่เรียนให้เอาคะแนน แต่เรียนให้เอาความรู้เอาความสามารถ สร้างทักษะชีวิต ประเมินผลตรงที่ทำงานหาเงินได้ มีอาชีพ พึ่งพาตนเองได้ เรียนวิชาสร้างงานไม่ใช่เรียนวิชาหางานทำ ถ้าเด็กสนใจเรียนอย่างจริงจัง ก็จะมีรายได้เดือนละ20,000-30,000บาท มากกว่าเงินเดือนปริญญาแรกเข้า เอาไม่เอา ไม่ง้อด้วย ถ้าหลักสูตรนี้ดีจริง มันต้องขายตัวเองได้ บอกไปเลยว่านี่ไม่ใช่หลักสูตรท้องถิ่นนะจ๊ะ มันเป็นหลักสูตรเสริมสร้างชีวิตและสังคมโลก
หลังจากหายตาค้าง..หลายท่านสนใจบอกว่าจะขอลงมาดูงาน มาก็มา..ดูให้หายสงสัย จะได้ไม่เสียเวลาแก้ปัญหาแบบวัวพันหลัก คิดและทำแบบเดิมๆแต่ต้องการผลลัพธ์ใหม่มันจะเป็นไปได้อย่างไร? มหาชีวาลัยอีสานก็จะทำงานอิงระบบยังงี้แหละ ใครวาสนาดีก็จะโอกาสมาเก็บเกี่ยวความรู้สดๆใหม่ๆไปปฏิบัติ เนื่องจากมีเวลาอธิบายน้อย ใครสนใจก็เข้าป่ามาหาเองแหละ โธ่! จะไปหาชุดวิชาที่แจ่มๆอย่างนี้ได้ง่ายๆที่ไหน? ชาวTT&T.ตั้งKey Word ในการมาเข้าค่ายครั้งนี้ว่า
“ถอดรหัสภูมิปัญญา พัฒนาวิธีคิด”
เมื่อวานกอล์ฟเจ้าลูกชายโทนกับโจ้แห่งSCG.โทรมา บอกว่าจะมารับพ่อไปกินข้าวเย็น และปรึกษาเรื่องจะเอาคณะSCG.บุกสวนป่า5คืน6วันในเดือนหน้า ผมนัดให้มารอที่โรงแรมประมาณ6โมงเย็น และแล้วมหกรรมแห้วก็เกิดขึ้น ในเมื่อล่วงไป3ทุ่มแล้วผมยังประชุมไม่เสร็จ 2มังกรหนุ่มมานั่งรอที่ร้านอาหารหลายชั่วโมง สุดท้ายก็ยกเลิก นัดกันใหม่พรุ่งนี้เช้า9โมงจะพาหลานๆมาเยี่ยมด้วย
เจ้าหนูสิบล้อรอรับ
บึ่งมาถึงโรงแรมเอาตอน 4ทุ่ม
ชวนเจี๊ยะลาดหน้าที่โรงแรม
ป่านนี้คงไปนอนอืดและกระมัง
ผมมีเอกสารจากคุณวิฑูรย์ กรมป่าไม้มาฝากไว้
จะอ่านก่อนนอน ..ถ้าไม่ง่วงเสียก่อน
จบข่าว อิ อิ..
6 ความคิดเห็น
โอ้โหพ่อขา ยิ่งกว่ามนุษย๋ Superman ซะอีก
ทำได้งัยเนี่ย
พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ
ยังดีที่ฝนไม่ตก เกรงจะประชุมไม่ทัน ต้องซิ่งมอเตอร์ไซเป็นครั้งที่ 2
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจไอ้หนูสิบล้อ(ถ้าไม่มีป้านาย) 555555555
เรื่องใจนะหายห่วง แต่เรื่องหลงก็หายห่วงเมี๊ยนกันนนน
พักผ่อนด้วยนะครับบบบบ
ออกแบบวิชา การมีชีวิตและใช้ชีวิต ก็ดีนะคะ ครูบา
จะได้เห็นกันว่า จะยังชีวิตให้อยู่อย่างพึ่งตัวเองให้มากนั้น มีวิธีการที่ทำได้
ทีนี้ระดับบริหารการศึกษา คงต้องให้โรงเรียนแต่ละที่ ศึกษาชุมชน เข้าใจชุมชน และทรัพยากรชุมชนของตัวเองจริงๆจังๆ
ก่อนจะทำหลักสูตรที่เป็น วิชาชีวิต ให้กับนักเรียน ควบคู่ไปกับวิชาสามัญพื้นฐาน
ทีนี้ปัญหาคาใจ…ระดับบริหารเคยศึกษาชุมชนแต่ละที่จริงๆ จังๆ มาก่อนหรือเปล่า?? หรือว่าใช้แต่โมเดล โรงเรียนในกรุงเทพ เป็นตัวตัดสินใจ???