ลานสวนป่า

ข้อเสียอีกอย่างหนึ่งคือนอนไม่เป็นเวลามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว วันไหนงีบตอนบ่าย กลางคืนก็จะตื่น ไม่หลับรวดเดียว ตื่นแล้วก็หยิบหนังสือมาอ่าน ช่วงนี้มีหนังสือธรรมมะเยอะ แต่หยิบเล่มไหนเรื่องก็มักจะชนกัน เพียงแต่วิธีอธิบายอาจจะต่างกันบ้าง ความต่างกันบ้างนี่แหละคือISO.ของแต่ละสำนัก

คืนนี้หยิบหนังสือที่อุ้ยกรุณาส่งมาให้ “ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง” ของพระพรหมคุณาภรณ์ เนื่องจากเป็นคนอย่างหนาตราช้าง อ่านไปก็คิดต่างบ้าง แว๊บลงถนนบ้าง ถ้าเป็นรถไฟก็คงตกรางเป็นระยะ พออ่านไปถึงจุดโดนใจ อดรนทนไม่ไหว ลุกขึ้นเขียนเตือนความจำ คืนนี้โดนใจคำว่า”ความสุขที่ปุถุชนไม่รู้จัก”หลวงพ่อท่านอธิบายเรื่อง..

ปฏิบัติธรรมสำเร็จ วัดด้วยอะไร

เรามักจะตื่นเต้นกัน บางทีก็ตื่นเต้นด้วยอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ เห็นท่านไหนมีฤทธิ์ก็ฮือฮากัน โอ! ท่านคงสำเร็จแล้ว เป็นพระอรหันต์แล้ว บางทีก็ตื่นกันว่าท่านทำสมาธิได้ เห็นโน่นเห็นนี่ มองเห็นสวรรค์วิมาน แม้แต่ไปพบพระพุทธเจ้าก็ได้ หรือบางทีเห็นผู้ที่ถือศีลเคร่งครัดมากเป็นพิเศษ ก็นึกว่าเป็นผู้สำเร็จ

ทั้งหมดนี้ก็เป็นเรื่องที่มองกันไปต่างๆ แต่การตรวจสอบผลสำเร็จที่แท้จริงนั้นต้องวัดกันได้ที่ประสบการณ์ตรง ที่ในใจของทุกคนนี่เอง อย่าไปหลงเพลินวัดกันด้วยสิ่งปรากฏการณ์ที่น่าตื่นเต้น ด้วยการมีฤทธิ์ปาฏิหาริย์ต่างๆ ด้วยการได้สมาธิ ด้วยการได้เคร่งครัดเข้มงวดอะไรต่างๆ ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่ท่านไม่ให้ไว้วางใจ สิ่งที่ตรวจสอบได้อย่างแท้จริง คือความจางคลายหมดสิ้นไปของความโลภ โกรธ หลง

ถ้าถือเอาเกณฑ์ที่ว่านี้

คงต้องปรับวิธีวัดใหม่

แต่วัดยังไงผมก็สอบตกอยู่แล้ว

ยังโลภ ที่จะได้บทความของเครือญาติมาพิมพ์

ยังโกรธ ที่บ้านเมืองเดินขบวนบ่อยเหลือเกิน

ยังหลง ที่ไปรักลานปัญญา วันไหนไม่ได้อ่านจะคิดถึงอยู่เรื่อยๆ

เสียงฟ้าร้องเตือนครืนๆ

หมายถึงเน็ทอาจจะล่มอีกแล้ว

ลมอู้ๆมา ฟ้าแลบ แล้วฝนก็ถะถั่งยังกะฟ้ารั่ว

ขอลาไปนอนต่อก่อนนะโยม

อามิตรพุทธ อิ.อิ

« « Prev : ทำดีทุกวันกับdtac

Next : ไปแบบหัวใจหวาน » »